Woord: aanstoot
|
aanstoot , aanstoot , aansteut , [zelfstandig naamwoord]
, nevenvorm van aansteut. Daar ook aanstotelk naast aansteutelk. || aansteut , (Westerkwartier) Bron: K. Ter Laan (1952), Nieuw Groninger woordenboek, 2e druk (herdruk 1989), Groningen |
|
aanstoot , aansjteut , mannelijk
, aanstoot. Bron: Schelberg, P.J.G. (1986), Woordenboek van het Sittards dialect, Amsterdam |
|
aanstoot , anstoot , ansteut
, Ook ansteut (Zuidoost-Drenthe) = aanstoot, ergernis Hij gaf ansteut deur aal bie dat wief te liggen (Bov), Hie nam er anstoot an (Sle) Bron: Kocks, G.H. (1996-1997), Woordenboek van de Drentse Dialecten (WDD), Assen: Van Gorcum |
|
aanstoot , aonsjtoet , zelfstandig naamwoord, mannelijk
, - , - , aandoening , (aanval van ziekte) aonsjtoet VB: 'nnen aonsjtoet van loûngontsjtëking; ergernis (ergernis veroorzaken) aonsjtoet gëve Bron: Jaspars, G. en H. Fiévez (2006-2008), Woordenboek van het Gronsvelds, Gronsveld/Ryckholt |
|
aanstoot , nostet
, aanstoot (W.-Veluwe). Bron: Scholtmeijer, H. (2011), Veluws handwoordenboek, Almere. |
|
aanstoot , aanstoeat , mannelijk
, aanstoot, ontstemming , Det maedje goof aanstoeat mèt die korte klèdjes. Bron: Tonnaer, M. en Har Sniekers (eindred.), (2012), Thoears Woeardebook, Thorn |
|
aanstoot , aanstoeët , aanstuuët , zelfstandig naamwoord, mannelijk
, tweede vorm Weerts (stadweerts); aanstoot, waarschuwing Bron: Feijen, Jan (2013), Zoeë Kalle Vae - Weertlands woordenboek, Weerd. |