Woord: aanpijpen
|
aanpijpen , anpîpen
, Aansteken. ’k Heb gîn vü̂r; mag ik wel is van u anpîpen? Bron: Draaijer, W. (1896). Woordenboekje van het Deventersch Dialect. ’s-Gravenhage: Martinus Nijhoff |
|
aanpijpen , [aansteken] , anpîpen
, Aansteken, ’k Heb gîn vü̂r! mag ik wel is van u anpîpen? Bron: Draaijer, W. (2e druk 1936), Woordenboekje van het Deventersch Dialect, Deventer: Kluwer. |
|
aanpijpen , aanpiepen , aanpiepken , [werkwoord]
, de pijp aansteken. Ik mout eerst es aanpiepken. Bron: K. Ter Laan (1952), Nieuw Groninger woordenboek, 2e druk (herdruk 1989), Groningen |
|
aanpijpen , anpiepen , zwak werkwoord, onovergankelijk
, (Zuidoost-Drents zandgebied, Zuidwest-Drenthe) = 1. een pijp opsteken Kom, laote wij mar ies anpiepen (Ker), Even flink anpiepen, dan hej hum zo in de braand trekken (Schn) 2. een praatje maken (Zuidwest-Drenthe, zuid) Der stund wat volk, daor gunge wij zo bij anpiepen (Pes) 3. opschieten (Kop van Drenthe, Zuidwest-Drenthe, zuid) Hij maag wel wat anpiepen, aans komp e nooit klaor (Row), Een beetien anpiepen mit het wark (Zdw) Bron: Kocks, G.H. (1996-1997), Woordenboek van de Drentse Dialecten (WDD), Assen: Van Gorcum |
|
aanpijpen , anpiepen
, (Gunninks woordenlijst van 1908) de pijp aansteken Bron: Fien, A., Ph.C.G.M. Bloemhoff-de Bruijn en J. Gunnink (2000), Woordenboek van de Kamper Taal, Kampen |
|
aanpijpen , anpiepen
, pijp roken. Bron: Scholtmeijer, H. (2011), Veluws handwoordenboek, Almere. |