Woord: zwijgen
|
zwijgen , zwig
, zwijgt; Roelf zwig = Roelf zwijgt; ook imperat. enk. en mv. Bron: Molema, H. (1889), Proeve van een woordenboek der Drentsche volkstaal in de 19e eeuw, handschrift |
|
zwijgen , zwîgen , sterk werkwoord
, zwijgen. Bron: Gallée, J.H. (1895). Woordenboek van het Geldersch-Overijselsch Dialect. Deventer: H.P. Ter Braak |
|
zwijgen , zwiege
, zwieg, zwiegs, zwieg, zweeg, gezwege , zwijgen. Bron: Daelen-Meuter, Jos. van (ca. 1937), Venloos waordebook, ongepubliceerd typoscript, Venlo. |
|
zwijgen , zwiigen
, zweeg, ezwiäägen , zwijgen Bron: Jonker, L. & H.G. van Grol (z.j., ca 1940), Woordenboek dialect van Vriezenveen |
|
zwijgen , swiegen , [werkwoord]
, Ik swieg, doe swigst, hai swigt; ik sweeg, heb swegen. , zwijgen. Dat was swiegende kondietsie = dat sprak vanzelf. Hai wait nait, wat e zeggen òf swiegen mout. Bron: K. Ter Laan (1952), Nieuw Groninger woordenboek, 2e druk (herdruk 1989), Groningen |
|
zwijgen , swieg , [zelfstandig naamwoord]
, het zwijgen, alleen in de schertsende uitdrukking: swieg is hom borsten = hij kan niet zwijgen. Bron: K. Ter Laan (1952), Nieuw Groninger woordenboek, 2e druk (herdruk 1989), Groningen |
|
zwijgen , zwieng , sterk werkwoord
, 1e persoon enkelvoud tegenwoordige tijd: zwiege, 2e persoon enkelvoud tegenwoordige tijd: , zwijgen Bron: Schönfeld Wichers, K.D. (1959), Woordenboek van het Rijssens dialect, herdruk 1996, z.pl. |
|
zwijgen , zjwiege , sjwiege , werkwoord
, zjweech, haet gezjweege/sjweech, haet gesjweege , zwijgen. Rėch höbste, meh zjwiege zalste: recht heb je, maar zwijgen zul je.; sjwiege zwijgen. Sjwiegen en dénke deit neeme krénke: spreken is zilver, zwijgen is goud. Bron: Schelberg, P.J.G. (1986), Woordenboek van het Sittards dialect, Amsterdam |
|
zwijgen , zwieng
, zweeg, ezwöang , zwijgen. Bron: Werkgroep Dialekt van het Cultuur Historisch Genootschap Raalte (1995), Nieuw Sallands Woordenboek, Raalte |
|
zwijgen , zwiegen , sterk werkwoord, (on)overgankelijk
, zwijgen Ze wet niet wat ze zeggen of zwiegen mot (Bei), Een flapoet is eine, dei niks zwiegen kan (Bov), Hie dee het eeuwig zwiegen der toou was overleden (Eex), Hie zweeg as het graf (Sle), Hie zal het proten wal leren; as e het zwiegen maor leert (Odo) *Een oolde kerel en een oold peerd hebt het zwiegen van mekaar leerd (Pdh); As het geld sprek, mot het geloof zwiegen (Gas); Spreken is zulver, zwiegen is gold (Emm) Bron: Kocks, G.H. (1996-1997), Woordenboek van de Drentse Dialecten (WDD), Assen: Van Gorcum |
|
zwijgen , zwijgen
, zwijgen. (zwijg, zwig, gezwiggen). Bron: Zegers, A. (1999), Het dialect van het land van Ravenstein, in het bijzonder van Uden en Zeeland, Uden. |
|
zwijgen , zwîêgen
, zweg, zweeg, zwegen, ezwegen , zwijgen Bron: Fien, A., Ph.C.G.M. Bloemhoff-de Bruijn en J. Gunnink (2000), Woordenboek van de Kamper Taal, Kampen |
|
zwijgen , gezweege , werkwoord
, spr: zie: gezeed. Bron: Verschuren, Frans (2000), Tètte-leurs Woordeboek. Zèège n'èn Schrijve meej plotjes, Etten-Leur. |
|
zwijgen , zwiegn
, ik zwiege / zwege; iej zwieg / zweegn, hie zwig / zweeg; wie zwieg / zweegn; ik heb ezweegn , zwijgen. Bron: Dialectwârkgroep Heerde/Waopmvelde (2004), Nieje Heerder Woordnboek, Heerde. |
|
zwijgen , zwiige
, zwijgen , Sprèèke is zilver én zwiige is goud, zègge ze dan, dôr zit wél iet in. Spreken is zilver en zwijgen is goud, zeggen ze dan, daar zit wel iets van waarheid in. Bron: Hendriks, W. (2005), Nittersels Wóórdenbuukske. Dialect van de Acht Zaligheden, Almere |
|
zwijgen , zwiegen , werkwoord
, 1. zwijgen, niets zeggen 2. ophouden te doen horen, geen geluid meer geven Bron: Bloemhoff, H., J. Withaar, A. Bloemhoff en T. Bontekoe (2005), Stellingwarfs-Nederlands Verklarend Handwoordenboek (SNVH), Berkoop/Oldeberkoop: Stichting Stellingwarver Schrieversronte. |
|
zwijgen , zjwiége , werkwoord
, zjwèg, gejwiëge , zwijgen , (afw. vormen o.t.t. dich zjwygs, hër zjwyg, dier zjwyg geb. wijs mv. zjwyg) Zw: Ich wêl zjwiége dat: laat staan dat Zw: Zjwiég (mich) sjtel: hou op!: Hebs te dat lëve gehuurd dis naach? Zjwiég sjtel, dao ês mich get oétgegaange.; staan (laat staan dat) ich wêl zjwiége dat VB: Ich gaon gaaroét neet gên mêt, ich wêl zjwiége dat ich oüch nog devuur gaon betaole; zjwiég hou op zjwiég sjtel! VB: Hebs te dat lëve gehuurd dis naach? Zjwiég sjtel, dao ês mich get oétgegaange Bron: Jaspars, G. en H. Fiévez (2006-2008), Woordenboek van het Gronsvelds, Gronsveld/Ryckholt |
|
zwijgen , zwèège
, zwijgen. Bron: Luysterburg, J. e.a. (2007), Dialecten in het Zuidkwartier. Hoogerheide, Ossendrecht, Putte, Woensdrecht, Heemkundekring Het Zuidkwartier. |
|
zwijgen , zwiegen , werkwoord
, zwig, zweeg/zwiegen, ezweg , zwijgen. Bron: Kraijer, M., H. Mulder, D. Visscher en Ph. Bloemhoff (2009), Op zien Zwols: Woordenboek van de Zwolse Taal, Kampen: IJsselacademie |
|
zwijgen , zwiege
, zwiegtj, zweeg, zwege, gezwege , zwijgen , Geliek höbs se, mer zwiege zuls se! Ónger ós gezag en gezwege. Van zwiege is geine gestorve: zwijgen strekt je tot eer. Bron: Tonnaer, M. en Har Sniekers (eindred.), (2012), Thoears Woeardebook, Thorn |
|
zwijgen , stilhaoje, zich , werkwoord
, hèltj stil, heel stil, stilgehaoje , zwijgen: haod doe dich mer stil(le) – zwijg jij maar, zeg jij maar niets, kijk jij maar naar jezelf Bron: Janssen, L. (2013), Limburgs Woordenboek Heels-Nederlands, Heel. |
|
zwijgen , zwiege , werkwoord
, zwiegtj, zweeg, gezwege , zwijgen Bron: Janssen, L. (2013), Limburgs Woordenboek Heels-Nederlands, Heel. |
|
zwijgen , zwiêge , werkwoord
, zwiegtj, zwieëg/zweeg, gezwieëge/gezwege , zwijgen Bron: Feijen, Jan (2013), Zoeë Kalle Vae - Weertlands woordenboek, Weerd. |
|
zwijgen , zwèège , sterk werkwoord
, zwijgen; Frans Verbunt (1996) - zwèèg stil! - hou je mond; Cees Robben - Òch, lòt ik er mar oover zwèège; et paast beeter te zwèège; Cees Robben - zwèège moete as ge oud zèèt; gez. Henk van Rijen - Ik moet zwèège want ik hèb en winkeltje – neutrale opstelling v. kleine middenstander.; B zwèège - zwêeg - gezweege - geen vocaalkrimping in tegenwoordige tijd; Buuk Zwèèg stil - hou je mond; ‘Zwèèg stil, zwèèg stil - praat me er niet over.'; zwêeg - verleden tijd van zwèège; zweeg Bron: Sterenborg, W. en E. Schilders (2014), Woordenboek van de Tilburgse Taal (WTT), Tilburg: Stichting Cultureel Brabant |
|
zwijgen , zwie~ge
, zwaeg – gezwaege , zwijgen Bron: Arts, Jan (2015), Brónsgreun Bukske, Editie Veldes dialek, Velden. + |