Woord: wieg
|
wieg , weig , [zelfstandig naamwoord]
, wieg. Bron: Boeles, P. (ca. 1875), Idioticon Groninganum. Vergelijkend woordenboek van den Groningschen tongval, uitgegeven door Siemon Reker, 1977, Egbert Forsten & Profiel. |
|
wieg , wieege , weege , vrouwelijk
, wi(e)g. Bron: Gallée, J.H. (1895). Woordenboek van het Geldersch-Overijselsch Dialect. Deventer: H.P. Ter Braak |
|
wieg , weege , wieege , mannelijk
, Wieg. Stoot is an de w(i)eege – toe, drink eens. Ook: opening van een voet of iets meer, tusschen twee huizen. Bron: Draaijer, W. (1896). Woordenboekje van het Deventersch Dialect. ’s-Gravenhage: Martinus Nijhoff |
|
wieg , weegĕ
, wieg. Bron: Ebbinge Wubben, C.H. (1907), ‘Staphorster Woordenlijst’, in: Driemaandelijkse Bladen 6, 61-94 |
|
wieg , weege , wieege , mannelijk
, Wieg. Stoot is an de w(i)eege – toe, drink eens. Ook: opening van een voet of iets meer, tusschen twee huizen. Bron: Draaijer, W. (2e druk 1936), Woordenboekje van het Deventersch Dialect, Deventer: Kluwer. |
|
wieg , weeg
, weegske , wieg. Bron: Daelen-Meuter, Jos. van (ca. 1937), Venloos waordebook, ongepubliceerd typoscript, Venlo. |
|
wieg , weige , vrouwelijk
, weigen , weichien , wieg Bron: Jonker, L. & H.G. van Grol (z.j., ca 1940), Woordenboek dialect van Vriezenveen |
|
wieg , wiege
, De ter waterloozing dienende opening tusschen twee naast elkander staande huizen [Kiliaan heeft krimpe: pletse], welker wanden zich niet raken. [In Twente zegt men gruppe en daarvan heet ook te Deventer grupaas: een popjen of tonnetjen dat zich in de gruppen ophoudt en waaruit de drek-bijen voort komen.] Bron: Dumbar, G., H. Scholten en J.A. de Vos van Steenwijk Vollenhove (1952), Het Dumbar Handschrift – Idioticon van het Overijsels in het einde der achttiende eeuw, uitgegeven door H.L. Bezoen, Deventer |
|
wieg , waige , waig , [zelfstandig naamwoord]
, wieg. Zai het wat in waig = er is een kleintje gekomen. Aan waig steuten (schertsend) = eens drinken. Zie ook Hòlten Waig. || hòlten waig Bron: K. Ter Laan (1952), Nieuw Groninger woordenboek, 2e druk (herdruk 1989), Groningen |
|
wieg , weege , zelfstandig naamwoord, vrouwelijk
, weeng , weegsken , wieg Bron: Schönfeld Wichers, K.D. (1959), Woordenboek van het Rijssens dialect, herdruk 1996, z.pl. |
|
wieg , waige
, wieg Bron: Steenhuis, F.H. (1978), Stoere en Olderwetse Grunneger Woorden, Wildervank: Dekker & Huisman |
|
wieg , wieg , zelfstandig naamwoord
, in de zegswijze an de wieg stôte, 1. een heildronk uitbrengen op de pasgeborene (vero). 2. drinken, klinken met de glazen. Bron: Pannekeet, J. (1984), Westfries Woordenboek, Wormerveer |
|
wieg , weich , vrouwelijk
, weige , weichske , wieg. Sjlum, dat zuut aan de weich, went ’t kinjtje pis haet: erg slim; zien waar de schoen wringt. Aan de weich sjtoote: uitdrinken. Reetselke: Wiggel de waggel haet louver gedraage, / Wiggel de waggel dreech neit mee, / Wiggel de waggel Bron: Schelberg, P.J.G. (1986), Woordenboek van het Sittards dialect, Amsterdam |
|
wieg , wieg , wiege, weeg, wege, weeig, weige, waige, waig , 0
, wiegen , (Zuidoost-Drenthe, Midden-Drenthe). Ook wiege (Zuid-Drenthe), weeg (Midden-Drenthe), wege (Zuidwest-Drenthe, zuid, Midden-Drenthe), weeig (Midden-Drenthe, Kop van Drenthe), weige (Veenkoloniën, Zuidoost-Drents veengebied), waige (Veenkoloniën), waig (Kop van Drenthe) = wieg Het kind lag te schreien in de weige (Erf), Wat een mooi poppien daor in de wiege (Koe), Het eein kind zat nog in de kakstooul, het ander lag al weer in de weeig (Eex), Mien wiege stönd in Karkenveld daar ben ik geboren (Ker) Bron: Kocks, G.H. (1996-1997), Woordenboek van de Drentse Dialecten (WDD), Assen: Van Gorcum |
|
wieg , wiég
, wieg. zie ook zuus. Bron: Zegers, A. (1999), Het dialect van het land van Ravenstein, in het bijzonder van Uden en Zeeland, Uden. |
|
wieg , wîêge
, wîêgen , wiegien , wieg. An de wîêge stoten eig.: ‘een dronk uitbrengen op een pas geboren baby’, ook gezegd bij het drinken van een borreltje bij andere gelegenheden: Lao-w ies an de wîêge stoten Bron: Fien, A., Ph.C.G.M. Bloemhoff-de Bruijn en J. Gunnink (2000), Woordenboek van de Kamper Taal, Kampen |
|
wieg , wieg , zelfstandig naamwoord
, spr: Die is nie in de wieg gesmoord. Die is oud geworden. Bron: Verschuren, Frans (2000), Tètte-leurs Woordeboek. Zèège n'èn Schrijve meej plotjes, Etten-Leur. |
|
wieg , wiegeske , zelfstandig naamwoord
, dovenetel, als de bloemblaadjes van de dovenetel uit beginnen te vallen, zegt men: “daar ligt een kindje in”. vgl: “die Germaansche Blumenkinder” die in de lente geboren worden en in de herfst verdwijnen. * Anoniem Etten, West Noord-Brabants Idioticon A – Z, ± 1929. Bron: Verschuren, Frans (2000), Tètte-leurs Woordeboek. Zèège n'èn Schrijve meej plotjes, Etten-Leur. |
|
wieg , wiege
, wieg. Bron: Dialectwârkgroep Heerde/Waopmvelde (2004), Nieje Heerder Woordnboek, Heerde. |
|
wieg , wiege , zelfstandig naamwoord
, de; wieg Bron: Bloemhoff, H., J. Withaar, A. Bloemhoff en T. Bontekoe (2005), Stellingwarfs-Nederlands Verklarend Handwoordenboek (SNVH), Berkoop/Oldeberkoop: Stichting Stellingwarver Schrieversronte. |
|
wieg , weeg , zelfstandig naamwoord, vrouwelijk
, weege , weegske , wieg , Zw: 'r Zuút aon de weeg of 't keend kak hèt: hij voelt de situatie aan zonder dat er iets gezegd wordt. Bron: Jaspars, G. en H. Fiévez (2006-2008), Woordenboek van het Gronsvelds, Gronsveld/Ryckholt |
|
wieg , wíég
, wieg Bron: Bergh, N. van den, e.a. (2007), Um nie te vergeete. Schaijks dialectboekje, Schaijk. |
|
wieg , wiege , zelfstandig naamwoord
, wieg. Bron: Kraijer, M., H. Mulder, D. Visscher en Ph. Bloemhoff (2009), Op zien Zwols: Woordenboek van de Zwolse Taal, Kampen: IJsselacademie |
|
wieg , weeg , vrouwelijk
, wege , weegske , wieg , Örges neet vuuer inne weeg gelag(d) zeen. Wae kónne de weeg noe waal oppe zölder zètte: er worden geen baby’s meer verwacht. Bron: Tonnaer, M. en Har Sniekers (eindred.), (2012), Thoears Woeardebook, Thorn |
|
wieg , weeg , zelfstandig naamwoord
, wege , weegske , wieg Bron: Janssen, L. (2013), Limburgs Woordenboek Heels-Nederlands, Heel. |
|
wieg , weeg , zelfstandig naamwoord, vrouwelijk
, wege , weegske , wieg Bron: Feijen, Jan (2013), Zoeë Kalle Vae - Weertlands woordenboek, Weerd. |
|
wieg , wiegske , zelfstandig naamwoord
, verkleinde vorm van wieg; wiegje; Cees Robben – ’n wèrm wiegske. (19540213) Bron: Sterenborg, W. en E. Schilders (2014), Woordenboek van de Tilburgse Taal (WTT), Tilburg: Stichting Cultureel Brabant |
|
wieg , waeg
, waege , waegske , wieg Bron: Arts, Jan (2015), Brónsgreun Bukske, Editie Veldes dialek, Velden. + |