Woord: vervelend
|
vervelend , vervelend , [bijvoeglijk naamwoord]
, ‘t Is meer as vervelend. Bron: K. Ter Laan (1952), Nieuw Groninger woordenboek, 2e druk (herdruk 1989), Groningen |
|
vervelend , vervelend , bijvoeglijk naamwoord, bijwoord
, vervelend Die vrouw lig aal an te kwaanseln, het is een vervelende proter (Sle), Wat is dat naar, vervelend wark (Geb), Hij blef maor zitten te plakken; ie wordt er vervelend van (Hijk) Bron: Kocks, G.H. (1996-1997), Woordenboek van de Drentse Dialecten (WDD), Assen: Van Gorcum |
|
vervelend , verveelend
, vervelend , Héd'det klapzuur, dé's verveelend én ge moet taovend nouw nèt nog ût gôn eete ók. Heb je maagzuur, dat is vervelend en je moet vanavond nu net nog uit gaan eten ook. Bron: Hendriks, W. (2005), Nittersels Wóórdenbuukske. Dialect van de Acht Zaligheden, Almere |
|
vervelend , [vervelend] , vervaelendj
, vervelend , Waat bès se ei vervaelendj nèst! Bron: Tonnaer, M. en Har Sniekers (eindred.), (2012), Thoears Woeardebook, Thorn |
|
vervelend , vervaelend
, vervelend Bron: Arts, Jan (2015), Brónsgreun Bukske, Editie Veldes dialek, Velden. + |