Woord: verbieden
|
verbieden , verbieje
, Verbieden. Bron: J.A.V.H. (18e eeuw), Haagsch Nederduitsch woorden-boekje. Den Haag: Johannes Mensert. Uitgegeven in: Kloeke, G.G. (1938), ‘Haagsche Volkstaal uit de Achttiende eeuw’, in: Tijdschrift voor Nederlandsche Taal- en Letterkunde 57, 15-56. |
|
verbieden , verbeje
, verbieden. Bron: Daelen-Meuter, Jos. van (ca. 1937), Venloos waordebook, ongepubliceerd typoscript, Venlo. |
|
verbieden , verbeiden , [vәbęĭn̥]
, verbuää, verbuään , verbieden Bron: Jonker, L. & H.G. van Grol (z.j., ca 1940), Woordenboek dialect van Vriezenveen |
|
verbieden , verbaiden , [werkwoord]
, ik verbai, doe verbudst, hai verbudt; ik verbo, heb verboden. , Ain wat op haals òf verbaiden = volstrekt. Zie allings en liekens. Zai is baang, dat ‘t verbòden wòrt, schertsend, als een meisje heel jong trouwt. || allings; liekens Bron: K. Ter Laan (1952), Nieuw Groninger woordenboek, 2e druk (herdruk 1989), Groningen |
|
verbieden , vebeen , werkwoord
, verbieden Bron: Schönfeld Wichers, K.D. (1959), Woordenboek van het Rijssens dialect, herdruk 1996, z.pl. |
|
verbieden , verbieje
, verbooj, verboje , verbieden, verbood, verboden. Bron: Kerkhoff, Chris (1970 ev), Dialectwoordenlijst van het Land van Cuijk, Cuijk |
|
verbieden , verbeie
, verbou, haet of is verbaoe , verbieden. Bron: Schelberg, P.J.G. (1986), Woordenboek van het Sittards dialect, Amsterdam |
|
verbieden , verbieje , werkwoord
, verbieden. Uitdrukking: D’r is gin verbieje aon. Verbieden helpt hier niets. Het werkwoord verbieden wordt ook gebruikt om aan te duiden dat sommige dingen tot ongewenste gevolgen kunnen leiden. ’t Verbiedt òm bier en wèèn dur mekaare te drinke. Als je bier en wijn door elkaar drinkt kun je daar behoorlijk ziek van worden. Bron: Naaijkens, J. (1992), Dè’s Biks – Verklarende Dialectwoordenlijst, Hilvarenbeek |
|
verbieden , verbien
, verbeud, verböane , verbieden. Bron: Werkgroep Dialekt van het Cultuur Historisch Genootschap Raalte (1995), Nieuw Sallands Woordenboek, Raalte |
|
verbieden , verbien , sterk werkwoord, overgankelijk
, verbieden Verbien wi’k oe niks, mar ik wol oe wiezer hebben (Flu), IJ kunt hum wat verbeeiden, mor hie döt het toch aal weer (Eex), Op aoldejaorsaovend is schieten verbeun (Wijs) Bron: Kocks, G.H. (1996-1997), Woordenboek van de Drentse Dialecten (WDD), Assen: Van Gorcum |
|
verbieden , verbiejen
, verbieden. Bron: Zegers, A. (1999), Het dialect van het land van Ravenstein, in het bijzonder van Uden en Zeeland, Uden. |
|
verbieden , vebieje , werkwoord
, spr: Da vebie z’n eige. Het komt zichzelf tegen. Het stelt zichzelf grenzen. Bron: Verschuren, Frans (2000), Tètte-leurs Woordeboek. Zèège n'èn Schrijve meej plotjes, Etten-Leur. |
|
verbieden , verbien
, ik verbie / verbeu; iej verbiedt / verbeun; hie verbödt / verbeud; wie verbiedt / verbeun , verbieden. Dât hef hie zien kiender altied verbeun. Bron: Dialectwârkgroep Heerde/Waopmvelde (2004), Nieje Heerder Woordnboek, Heerde. |
|
verbieden , verbieje , werkwoord
, verbieje, verbôôj, verbôôje , verboden Ik heb ’t ze verbôôje Bron: Werkgroep Dialecten Hoeksche Waard (2006), Hoekschewaards woordenboek, Klaaswaal. |
|
verbieden , verbeje , werkwoord
, verbieden , (zie 'bieden') VB: De kêns 't 'm honderd kier verbeje, loéstere dèit 't vuur gèine sént. Bron: Jaspars, G. en H. Fiévez (2006-2008), Woordenboek van het Gronsvelds, Gronsveld/Ryckholt |
|
verbieden , verbeejje , verbiejje
, verbieden Bron: Bergh, N. van den, e.a. (2007), Um nie te vergeete. Schaijks dialectboekje, Schaijk. |
|
verbieden , verbieje
, verbieden , verbiej da jong da nou is = verbied dat kind dat nu- Bron: Melis, A. van (2011) Bikse Praot. Prinsenbeeks Dialectwoordenboek. Prinsenbeek: Heemkundekring ‘Op de Beek’ |
|
verbieden , verbieje
, verbójje , verbieden Bron: Laat, G. de (2011), Zoo prôte wèij in Nuejne mi mekaâr, Nuenen |
|
verbieden , verbeje
, ich verbeej, doe verbeuts/verbuts, hae verbutj, , verbieden , Doe verbuts die kinjer väöl te väöl. Staele is verboeaje. Bron: Tonnaer, M. en Har Sniekers (eindred.), (2012), Thoears Woeardebook, Thorn |
|
verbieden , verbéje , werkwoord
, verbuutj, verboeëj, verboeëje , verbieden; es se het häör verbuuts, den hèts se het häôr – als je kinderen iets verbiedt, spoor je ze juist aan het verbodene te doen Bron: Janssen, L. (2013), Limburgs Woordenboek Heels-Nederlands, Heel. |
|
verbieden , verbeeje , werkwoord
, verbeejtj, verboeëj/verbooj, verboeëje/verbooje , verbieden Bron: Feijen, Jan (2013), Zoeë Kalle Vae - Weertlands woordenboek, Weerd. |
|
verbieden , verbieje , sterk werkwoord
, verbieden; WBD III.1.4:338 'verbieden’ = ingrijpen; ook 'gebieden’; B verbieje - verbój - verbóje; ik verbie, gij verbiejt, hij verbiet; A.P. de Bont - Dialekt van Kempenland - 1958 e.v. - st.ww.tr. + intr. - verbieden; Cornelissen & Vervliet - Idioticon van het Antwerpsch dialect - 1899 - VERBIE(D)EN - 'het verbiedt' -het is af te keuren. Te veul eten verbiedt; Jan Naaijkens - Dès Biks (1992) - verbieje ww - verbieden Bron: Sterenborg, W. en E. Schilders (2014), Woordenboek van de Tilburgse Taal (WTT), Tilburg: Stichting Cultureel Brabant |
|
verbieden , verbieje
, verbaoj – verboaje , verbieden Bron: Arts, Jan (2015), Brónsgreun Bukske, Editie Veldes dialek, Velden. + |