Woord: stukje
|
stukje , stōktje
, stukje; da’s ’n mooi stōktje = dat is een aardig verhaaltje, gedichtje, zangstukje, mopje; ie mouten ook ijs ’n stōktje doun = gij moest ook eens iets voordragen, zingen, enz. Zie ook: stik 1. Bron: Molema, H. (1895), Woordenboek der Groningsche Volkstaal in de 19e eeuw (handschrift met aanvullingen op gedrukte editie uit 1887) |
|
stukje , stukkien
, 1). plak stoete; 2). opzetsel op een schort, V, 6; 3). stukkien achterleggĕn, spel, VI, 7. Bron: Ebbinge Wubben, C.H. (1907), ‘Staphorster Woordenlijst’, in: Driemaandelijkse Bladen 6, 61-94 |
|
stukje , stukske béj bietje
, allengs, stukje bij beetje. Bron: Kerkhoff, Chris (1970 ev), Dialectwoordenlijst van het Land van Cuijk, Cuijk |
|
stukje , stukske
, stukje Bron: Arts, Jan (2015), Brónsgreun Bukske, Editie Veldes dialek, Velden. + |