Woord: strever
|
strever , sjtraevert , mannelijk
, sjtraevesj , eerzuchtige, intrigant. Bron: Schelberg, P.J.G. (1986), Woordenboek van het Sittards dialect, Amsterdam |
|
strever , strever , 0
, strevers , ambitieus persoon Die strever hef gien oog veur een aander (Eex), Die strever gef het niet op (Klv) Bron: Kocks, G.H. (1996-1997), Woordenboek van de Drentse Dialecten (WDD), Assen: Van Gorcum |
|
strever , strever , zelfstandig naamwoord
, de; iemand die nogal veel probeert te bereiken, ook sterker: streber Bron: Bloemhoff, H., J. Withaar, A. Bloemhoff en T. Bontekoe (2005), Stellingwarfs-Nederlands Verklarend Handwoordenboek (SNVH), Berkoop/Oldeberkoop: Stichting Stellingwarver Schrieversronte. |
|
strever , [tegendraads persoon] , straever , mannelijk
, straevers , straeverke , 1. iemand die altijd tegendraads is 2. schuin geplaatste stutpaal Bron: Tonnaer, M. en Har Sniekers (eindred.), (2012), Thoears Woeardebook, Thorn |
|
strever , straever
, straevers , fanatiekeling Bron: Arts, Jan (2015), Brónsgreun Bukske, Editie Veldes dialek, Velden. + |