Woord: stobbe
|
stobbe , stobbe , [zelfstandig naamwoord]
, een stuk van een’ ouden boom, vooral het worteleinde. Ook Fri. Dre. - Zwe. Nd. Hd. Stubbe. ONo/IJsl. stubbi, stam. Angels. styb, stofn, stok, boomstam. De. Eng. stub. Kil. stobbe. 2) eene maat voor turf = pl.m. 60 Ned. ton. Bron: Boeles, P. (ca. 1875), Idioticon Groninganum. Vergelijkend woordenboek van den Groningschen tongval, uitgegeven door Siemon Reker, 1977, Egbert Forsten & Profiel. |
|
stobbe , stōbbe , stubbe
, worteleind van een boom dat nog in den grond steekt en waaruit nieuwe loten opschieten, bv. van elzen. ODrentsch stubben of stammen. Ook Geld. Neders. Holst. stubbe, Eng. stub; Zw. stubbe = stronk, en = stoppel. Gron. strōbbe = stam van een boom; Oostfr. strubbe = stomp, overschot van iets, bv. van een boom. – Order op het schouwen der waterlossingen in Drente (1803), art 7: afgehakte struiken en stōbben. Bron: Molema, H. (1889), Proeve van een woordenboek der Drentsche volkstaal in de 19e eeuw, handschrift |
|
stobbe , strōbben , strubben
, struikgewas op de heidevelden, veelal opslag van eiken, overblijfselen der oude bosschen. Order op het schouwen der Waterlossingen in Drente (1803), art. 6: Houtgewas, strubben en andere beletselen. Bron: Molema, H. (1889), Proeve van een woordenboek der Drentsche volkstaal in de 19e eeuw, handschrift |
|
stobbe , stobbe , vrouwelijk
, boomtronk. Bron: Gallée, J.H. (1895). Woordenboek van het Geldersch-Overijselsch Dialect. Deventer: H.P. Ter Braak |
|
stobbe , stōb , stōbbe
, eene turfmaat = 60 ton of dubbele hectoliter baggerturf. – Ook: vier opstaande streepjes naast elkander met één er schuin door om het tellen gemakkelijk te maken, bv. bij den uitslag van verkiezingen als de namen worden afgelezen. Eigenlijk: een afgebroken, afgestompt iets; zie: stoef 1. In het laatste geval heeft het West-Vlaamsch vaan, en telt men: een, twee, drei, vier en een aan de vaan. Zie ook: vōl 1. Bron: Molema, H. (1895), Woordenboek der Groningsche Volkstaal in de 19e eeuw (handschrift met aanvullingen op gedrukte editie uit 1887) |
|
stobbe , strōbbe
, stam, worteleind van een’ boom. Drentsch strobben, strubben = struikgewas op de heidevelden, veelal opslag van eiken; overblijfselen der oude bosschen; (Houtgewas, Strubben en andere beletselen, (1803)); Oud-Drentsch stobbe; Kil. strubbe, strobbe = struik, loot van een boom, heester, heestergewas, en: stobbe (Fris.), strobbe, stronck; Zuid-Nederlandsch strobbe = struik; tronk; West-Vlaamsch strobbel, strobbe, strubbel, strubbe = stomp die van eenen afgebroken of afgekapten tak of boompje, boven den grond uitsteekt, Fransch chicot. (De Bo). Oostfriesch strubbe, strubbʼ, stubbe, stubʼ = stam of worteleind van een’ boom, stomp, rest van iets, bv. van eenʼ boom; Nederduitsch, Middel-Nederduitsch stubbe, Noordfriesch stob, Oud-Engelsch stubbe, stob, Engelsch stub, Angel-Saksisch stybb, stub, Oud-Noorsch stubbi, Noorweegsch stubbe, Zweedsch stubb. Vgl. strampel, en: stiep; strōbbe (Auwen) = een klein varken. Bron: Molema, H. (1895), Woordenboek der Groningsche Volkstaal in de 19e eeuw (handschrift met aanvullingen op gedrukte editie uit 1887) |
|
stobbe , stobbe , mannelijk
, Wortelstruik, voet van ʼn boom of van akkermaalshout. Bron: Draaijer, W. (1896). Woordenboekje van het Deventersch Dialect. ’s-Gravenhage: Martinus Nijhoff |
|
stobbe , stobbĕ
, tronk. Bron: Ebbinge Wubben, C.H. (1907), ‘Staphorster Woordenlijst’, in: Driemaandelijkse Bladen 6, 61-94 |
|
stobbe , stobbe , mannelijk
, Wortelstruik, voet van een boom of van akkermaalshout. Bron: Draaijer, W. (2e druk 1936), Woordenboekje van het Deventersch Dialect, Deventer: Kluwer. |
|
stobbe , stobben , [stom̥] , mannelijk
, boomstronk Bron: Jonker, L. & H.G. van Grol (z.j., ca 1940), Woordenboek dialect van Vriezenveen |
|
stobbe , stobbe
, De wortel van den boom, welke in den grond gebleven is na dat de boom gekapt is. Bron: Dumbar, G., H. Scholten en J.A. de Vos van Steenwijk Vollenhove (1952), Het Dumbar Handschrift – Idioticon van het Overijsels in het einde der achttiende eeuw, uitgegeven door H.L. Bezoen, Deventer |
|
stobbe , stob , stobbe , [zelfstandig naamwoord]
, 1 boomstomp, die in de grond blijft zitten. n Kainstobbe = een stomp kienhout.; 2 turfhoop in ‘t veen; ‘t grondvlak is een kring met een straal van 91/2 voet, 9 lagen turf hoog met een kòp er op.; 3 zoveel turf als er in n stobbe gaat = 60 bun, 120 hl. Volgens Kok, Landbouwbedrijf: 7-8000 stuks handbagger of 9-10.000 stuks machinale bagger. In deze betekenis vaak ‘t stobbe, Westerkwartier altijd ‘t stob. In ‘t veen rekent men niet bij stobben; doch bij dagwaarken.; 4 bij het tellen 4 streepjes met 1 schuin er door; ‘t voampie. || dagwaarken; opstobben Bron: K. Ter Laan (1952), Nieuw Groninger woordenboek, 2e druk (herdruk 1989), Groningen |
|
stobbe , stobm , zelfstandig naamwoord, mannelijk
, stobn , stubken , stobbe Bron: Schönfeld Wichers, K.D. (1959), Woordenboek van het Rijssens dialect, herdruk 1996, z.pl. |
|
stobbe , stôbbe
, 1. fossiele boomwortel 2. bepaalde hoeveelheid bagger Bron: Steenhuis, F.H. (1978), Stoere en Olderwetse Grunneger Woorden, Wildervank: Dekker & Huisman |
|
stobbe , sjtób , mannelijk
, sjtóbbe , boomstronk. Bron: Schelberg, P.J.G. (1986), Woordenboek van het Sittards dialect, Amsterdam |
|
stobbe , stoebe
, blaar vánne perdsbloom. Bron: Kuipers, Cor e.a. (1989), È maes inne taes. Plat Hôrster, Horst. |
|
stobbe , stoppe
, 1. stronk; 2. stop. Bron: Werkgroep Dialekt van het Cultuur Historisch Genootschap Raalte (1995), Nieuw Sallands Woordenboek, Raalte |
|
stobbe , stobbe , stob , 0
, stobbes, stobben , Ook stob (Kop van Drenthe) = op een hoop gebrachte baggerturven, bepaalde hoeveelheid turf De pastoor kreeg eerder aaid een paar stobben bagger (Bov), Een stobbe was een bult mit een deursnee van ong. 2½ m en een inhold van 9600 baggelties. Een dreivördel stobbe was ong. 7200 (Bco). Een stobbe was 10.000 (Bor), Een stob baggel is 9000, ain meter braid en de haile streek lang (Eel), z. ook viem en drievördel Bron: Kocks, G.H. (1996-1997), Woordenboek van de Drentse Dialecten (WDD), Assen: Van Gorcum |
|
stobbe , strobbe , strubbe, strubbel , 0
, strobbes, strobben , (Zuid-Drenthe). Ook strubbe (Zuidoost-Drents zandgebied, Zuidwest-Drenthe, zuid, wp in bet. 2.), strubbel (Zuidwest-Drenthe, zuid in bet. 4.) = 1. knoestig stuk hout (Zuidoost-Drents zandgebied, Zuidwest-Drenthe, zuid) Het bossien is der vort, der bint allen nog een paar strubben staonbleven (Oos) 2. (mv.) struikgewas op de heidevelden, veelal opslag van eiken (wp) 3. klein persoon (Zuidwest-Drenthe, zuid) Een kleine strobbe (Uff) 4. magere koe (Nije), z. ook strubben Bron: Kocks, G.H. (1996-1997), Woordenboek van de Drentse Dialecten (WDD), Assen: Van Gorcum |
|
stobbe , stobbe , stob, stubbe , 0
, stobbes, stobben , Ook stob (Midden-Drenthe), stubbe (wp) = 1. wortelstronk In de oorlog gingen mien moeder en ik in het bos stobben rooien (Ass), Van een ieken stobbe kuj drei keer warm worden: aj hum der uut haalt, aj hum kapot slaot en aj hum opstaokt (Ruw), In een ol stobbe zaten gaffeltaanden (Eel), De stobbe hebben ze in de grond zitten laoten (Dal) 2. houtblok Ik zal die stobbe even kleuven (Gas), Een stobbe is een dikke knoest holt (Een) 3. stuk kienhout (veend.) Hij har nog een heile bult stobben achter het hoes liggen (Bco) 4. dik dier (Noord-Drenthe, Zuidwest-Drenthe) Dat peerd, dat is een dikke stobbe (And) Bron: Kocks, G.H. (1996-1997), Woordenboek van de Drentse Dialecten (WDD), Assen: Van Gorcum |
|
stobbe , stobbe
, stuk van een boomstam, restant van een afgezaagde boom dat in de grond blijft zitten Bron: Fien, A., Ph.C.G.M. Bloemhoff-de Bruijn en J. Gunnink (2000), Woordenboek van de Kamper Taal, Kampen |
|
stobbe , stobbe
, onderste deel van een boomstam met de wortels. Met kâsaomd had menegiene in vrogger tied ’n stobbe in ’t vuur. Bron: Dialectwârkgroep Heerde/Waopmvelde (2004), Nieje Heerder Woordnboek, Heerde. |
|
stobbe , stobbe , zelfstandig naamwoord
, de 1. wortelstronk, boomstronk 2. (verkl.) armetierig beest Bron: Bloemhoff, H., J. Withaar, A. Bloemhoff en T. Bontekoe (2005), Stellingwarfs-Nederlands Verklarend Handwoordenboek (SNVH), Berkoop/Oldeberkoop: Stichting Stellingwarver Schrieversronte. |
|
stobbe , stobbe , zelfstandig naamwoord
, stobbe, boomstronk. Zie ook: boomstronke, stompe. Bron: Kraijer, M., H. Mulder, D. Visscher en Ph. Bloemhoff (2009), Op zien Zwols: Woordenboek van de Zwolse Taal, Kampen: IJsselacademie |
|
stobbe , stob , stobbe
, 1. boomstronk; 2. kleine en dikke man of kleine vrouw. Bron: Scholtmeijer, H. (2011), Veluws handwoordenboek, Almere. |
|
stobbe , stoeb
, stoebe , paardenbloem Bron: Arts, Jan (2015), Brónsgreun Bukske, Editie Veldes dialek, Velden. + |