Woord: spruitje
|
spruitje , spruutjes , [zelfstandig naamwoord]
, spruitkool. Bron: K. Ter Laan (1952), Nieuw Groninger woordenboek, 2e druk (herdruk 1989), Groningen |
|
spruitje , spruutje , onzijdig
, spruutjes , spruitje(s). Bron: Kerkhoff, Chris (1970 ev), Dialectwoordenlijst van het Land van Cuijk, Cuijk |
|
spruitje , sprutien , zelfstandig naamwoord
, et; kleine sprute; d.i. vaak (mv.): spruitjes Bron: Bloemhoff, H., J. Withaar, A. Bloemhoff en T. Bontekoe (2005), Stellingwarfs-Nederlands Verklarend Handwoordenboek (SNVH), Berkoop/Oldeberkoop: Stichting Stellingwarver Schrieversronte. |
|
spruitje , sproête
, (meervoud) spruitjes Bron: Feijen, Jan (2013), Zoeë Kalle Vae - Weertlands woordenboek, Weerd. |
|
spruitje , spruutjes
, spruitkool Bron: Arts, Jan (2015), Brónsgreun Bukske, Editie Veldes dialek, Velden. + |