Woord: sprekend
|
sprekend , sprekend , [bijvoeglijk naamwoord]
, ‘t Komt mie der sprekend noa veur; ‘t liekt ter sprekend op. Bron: K. Ter Laan (1952), Nieuw Groninger woordenboek, 2e druk (herdruk 1989), Groningen |
|
sprekend , sjpraekent
, sprekend. Sjpraekent zie paeternónk: sprekend zijn peetoom. Bron: Schelberg, P.J.G. (1986), Woordenboek van het Sittards dialect, Amsterdam |
|
sprekend , [sprekend ] , spraekendj
, 1. sprekend 2. hetzelfde, gelijkend , Spraekendje minse zeen te helpe. Bron: Tonnaer, M. en Har Sniekers (eindred.), (2012), Thoears Woeardebook, Thorn |
|
sprekend , spraekenjdj , bijvoeglijk naamwoord
, spraekenjdje , sprekend; spraekenjdje minse zeen altied te helpe – mensen die praten over hun problemen zijn altijd te helpen Bron: Janssen, L. (2013), Limburgs Woordenboek Heels-Nederlands, Heel. |
|
sprekend , spraekend
, sprekend Bron: Arts, Jan (2015), Brónsgreun Bukske, Editie Veldes dialek, Velden. + |