Woord: schravelen
|
schravelen , schravele
, gebrekkig loopen. Bron: Daelen-Meuter, Jos. van (ca. 1937), Venloos waordebook, ongepubliceerd typoscript, Venlo. |
|
schravelen , schraovele
, moeilijk lopen, onzeker de weg zoeken. [?] Bron: Kerkhoff, Chris (1970 ev), Dialectwoordenlijst van het Land van Cuijk, Cuijk |
|
schravelen , skravele , werkwoord
, Kwakkelen, sukkelen met zijn gezondheid, met moeite vooruit krabbelen. Het woord is een variant van schraven = bijeenschrapen, met de poot krabben. Zie het N.E.W. onder schraven. Bron: Pannekeet, J. (1984), Westfries Woordenboek, Wormerveer |
|
schravelen , sjraavele , werkwoord
, sjraavelde, haet gesjraavelt , zich moeilijk voortbewegen; onrustig slapen. Bron: Schelberg, P.J.G. (1986), Woordenboek van het Sittards dialect, Amsterdam |
|
schravelen , schravele
, hengele; ni good vuroêt kome (mit loëpe, fietse, schátse). Bron: Kuipers, Cor e.a. (1989), È maes inne taes. Plat Hôrster, Horst. |
|
schravelen , schraevele
, stèchele. Bron: Kuipers, Cor e.a. (1993), Zò bót ás en hiëp. Plat Hôrster, Horst. |
|
schravelen , schravelen
, (sa:Rui, veroud.) = het onderspit delven, de minste zijn Kleine jongen moet altied schravelen Bron: Kocks, G.H. (1996-1997), Woordenboek van de Drentse Dialecten (WDD), Assen: Van Gorcum |
|
schravelen , sjräovele , werkwoord
, sjräovelde, gesjräoveld, sjräovelenterre , lopen , (onhandig lopen) sjräovele VB: Hil laansem kaom 'r op ôs aon gesjräoveld.; onhandig (onhandig lopen) sjräovele VB: Hil laansemkes sjräovelde hër nao de dëur vuur ze oëpe te mäoke.; schrapen (geld bij elkaar schrapen); sjräovele VB: Dy hebbe oüch môtte sjräovele vuur zoe e köt keender groet te kriége. Bron: Jaspars, G. en H. Fiévez (2006-2008), Woordenboek van het Gronsvelds, Gronsveld/Ryckholt |
|
schravelen , [bewegen] , sjravele
, sjraveltj, sjraveldje, gesjraveldj , 1. met moeite lopen 2. niet stil zitten , Hae sjraveldje mèt mote de berg op. Bron: Tonnaer, M. en Har Sniekers (eindred.), (2012), Thoears Woeardebook, Thorn |
|
schravelen , sjravele , werkwoord
, sjraveltj, sjraveldje, gesjraveldj , 1. steeds ongedurig heen en weer schuiven op een stoel of woelen in het bed: sjravele wie ein hoefker – constant woelen in het bed 2. ergens angs schuren (met zijn vel): langs de moer sjravele – (met de blote huid/met zijn vel) langs de muur schuren zie ook sjrankele Bron: Janssen, L. (2013), Limburgs Woordenboek Heels-Nederlands, Heel. |
|
schravelen , schravele , werkwoord
, klauteren, strompelen, voortbewegen, moeilijk Bron: Feijen, Jan (2013), Zoeë Kalle Vae - Weertlands woordenboek, Weerd. |
|
schravelen , schravele
, schravelde – geschraveld , strompelen; schuiven (op een stoel) Bron: Arts, Jan (2015), Brónsgreun Bukske, Editie Veldes dialek, Velden. + |