Woord: schakelaar
|
schakelaar , schakelaar , zelfstandig naamwoord, mannelijk
, Iemand die schakelt, met het schakelnet vist. Vroeger ook als geslachtsnaam. || D’eersame Heyndrick Cornelisz. Schaackelaer (te Oostzaanden, a° 1587), Priv. v. Westz. 125. Bron: Boekenoogen, G.J. (1897), De Zaanse Volkstaal. Deel II: Zaans Idioticon - Aanvullingen. Zaandijk (herdruk 1971) |
|
schakelaar , schaekelder , zelfstandig naamwoord
, de 1. schakelaar 2. iemand die schakelt Bron: Bloemhoff, H., J. Withaar, A. Bloemhoff en T. Bontekoe (2005), Stellingwarfs-Nederlands Verklarend Handwoordenboek (SNVH), Berkoop/Oldeberkoop: Stichting Stellingwarver Schrieversronte. |
|
schakelaar , schaokelèèr
, schakelaar. Bron: Luysterburg, J. e.a. (2007), Dialecten in het Zuidkwartier. Hoogerheide, Ossendrecht, Putte, Woensdrecht, Heemkundekring Het Zuidkwartier. |
|
schakelaar , schaokelerke
, schakelaartje. Bron: Luysterburg, J. e.a. (2007), Dialecten in het Zuidkwartier. Hoogerheide, Ossendrecht, Putte, Woensdrecht, Heemkundekring Het Zuidkwartier. |
|
schakelaar , [toestel om elektrische geleiding in en uit te schakelen] , sjakelieër , mannelijk
, sjakelieërs , sjakelieërke , schakelaar Bron: Tonnaer, M. en Har Sniekers (eindred.), (2012), Thoears Woeardebook, Thorn |
|
schakelaar , schakelaer
, schakelaar Bron: Arts, Jan (2015), Brónsgreun Bukske, Editie Veldes dialek, Velden. + |