Woord: rover
|
rover , rover , [zelfstandig naamwoord]
, n roversnust. || stroekrover Bron: K. Ter Laan (1952), Nieuw Groninger woordenboek, 2e druk (herdruk 1989), Groningen |
|
rover , ruiver , mannelijk
, ruivesj , rover. Bron: Schelberg, P.J.G. (1986), Woordenboek van het Sittards dialect, Amsterdam |
|
rover , rover , 0
, rovers , rover Aksters bint rovers (Hgv) Bron: Kocks, G.H. (1996-1997), Woordenboek van de Drentse Dialecten (WDD), Assen: Van Gorcum |
|
rover , rover , zelfstandig naamwoord
, de; rover: persoon, dier dat rooft Bron: Bloemhoff, H., J. Withaar, A. Bloemhoff en T. Bontekoe (2005), Stellingwarfs-Nederlands Verklarend Handwoordenboek (SNVH), Berkoop/Oldeberkoop: Stichting Stellingwarver Schrieversronte. |
|
rover , roûver , zelfstandig naamwoord, mannelijk
, roûvers , - , rover , VB: Dè käoter ês 'nnen échte roûver, dao ês gèi kuúkensje vylig vuur. Bron: Jaspars, G. en H. Fiévez (2006-2008), Woordenboek van het Gronsvelds, Gronsveld/Ryckholt |
|
rover , ruiver , rouver , zelfstandig naamwoord, mannelijk
, ruivers/rouvers , ruiverke/rouverke , rover Bron: Feijen, Jan (2013), Zoeë Kalle Vae - Weertlands woordenboek, Weerd. |
|
rover , rouver
, rover Bron: Arts, Jan (2015), Brónsgreun Bukske, Editie Veldes dialek, Velden. + |