Woord: potig
|
potig , puëtig
, pootig. Linkspoeët, iemand die links is. Bron: Daelen-Meuter, Jos. van (ca. 1937), Venloos waordebook, ongepubliceerd typoscript, Venlo. |
|
potig , poteg , [bijvoeglijk naamwoord]
, potig; n poteg wief, Bron: K. Ter Laan (1952), Nieuw Groninger woordenboek, 2e druk (herdruk 1989), Groningen |
|
potig , pootich
, pootigger, pootichste , potig. Bron: Schelberg, P.J.G. (1986), Woordenboek van het Sittards dialect, Amsterdam |
|
potig , potig , bijvoeglijk naamwoord, bijwoord
, potig, gespierd Die man hef een potig wief, ze warkt tegen de manlu op (Bro) Bron: Kocks, G.H. (1996-1997), Woordenboek van de Drentse Dialecten (WDD), Assen: Van Gorcum |
|
potig , puuetig
, potig Bron: Arts, Jan (2015), Brónsgreun Bukske, Editie Veldes dialek, Velden. + |