Woord: plamuur
|
plamuur , plemuur
, zie: plemuursel. Bron: Molema, H. (1895), Woordenboek der Groningsche Volkstaal in de 19e eeuw (handschrift met aanvullingen op gedrukte editie uit 1887) |
|
plamuur , plaamuur , mannelijk
, plamuur. Bron: Schelberg, P.J.G. (1986), Woordenboek van het Sittards dialect, Amsterdam |
|
plamuur , plamuur , plemuur, plamoer , 0
, Ook plemuur, plamoer (Midden-Drenthe, Kop van Drenthe) = plamuur Dat is een nei soort plamuur, dei wordt gauwer hard (Bov) Bron: Kocks, G.H. (1996-1997), Woordenboek van de Drentse Dialecten (WDD), Assen: Van Gorcum |
|
plamuur , plemuur , zelfstandig naamwoord
, et, de; plamuur Bron: Bloemhoff, H., J. Withaar, A. Bloemhoff en T. Bontekoe (2005), Stellingwarfs-Nederlands Verklarend Handwoordenboek (SNVH), Berkoop/Oldeberkoop: Stichting Stellingwarver Schrieversronte. |
|
plamuur , plemuur , mannelijk
, plamuur Bron: Tonnaer, M. en Har Sniekers (eindred.), (2012), Thoears Woeardebook, Thorn |
|
plamuur , plemuur
, plamuur Bron: Arts, Jan (2015), Brónsgreun Bukske, Editie Veldes dialek, Velden. + |