Woord: pijl
|
pijl , pijl
, voor spier. Men zegt hier graspijltjes, haarpijl, een pijltje stroo, hooi en diergelijke. Bron: Panken, P.N. (1850) Kempensch taaleigen, Idioticon I, A-Z, Idioticon II, H-Z, red. Johan Biemans, 2010, Bergeijk. |
|
pijl , pîl
, voor pijl, alleen voorkomende in samenstellingen als: pîlsteert of pîlstart, de naam voor den vlinder pijlstaart, en voor een kind, waarvan niet de vader, maar alleen de moeder van adel is; pîl op, recht naar boven; voor ndl. pijl is flitse of straole in gebruik. Bron: Gallée, J.H. (1895). Woordenboek van het Geldersch-Overijselsch Dialect. Deventer: H.P. Ter Braak |
|
pijl , pijl , zelfstandig naamwoord, mannelijk
, Zie de wdbb. – Ook als benaming voor de eerste uitspruitsels, de jonge spruiten van het riet, die in het voorjaar boven water komen uitsteken. || De kanten (der wateren) moeten vrij van pijlen van riet en andere waterplanten en glad worden opgemaakt, Keur v. d. Polder Assendelft (a° 1894). – In Z.-Nederl. zegt men graspijl in de zin van grassprietje (Ned. Wdb. V. 585; DE BO2, 229). – Vgl. verder de samenst. haalpijl. Bron: Boekenoogen, G.J. (1897), De Zaanse Volkstaal. Deel II: Zaans Idioticon - Aanvullingen. Zaandijk (herdruk 1971) |
|
pijl , piel
, pijl. Bron: Daelen-Meuter, Jos. van (ca. 1937), Venloos waordebook, ongepubliceerd typoscript, Venlo. |
|
pijl , piil
, pijl Bron: Jonker, L. & H.G. van Grol (z.j., ca 1940), Woordenboek dialect van Vriezenveen |
|
pijl , piel , [zelfstandig naamwoord]
, 1 pijl. Piel en boog; 2 halmpje. Pielen heu; 3 zie pielk. 3 en pielen 1. Bron: K. Ter Laan (1952), Nieuw Groninger woordenboek, 2e druk (herdruk 1989), Groningen |
|
pijl , piele , zelfstandig naamwoord, vrouwelijk
, pieln , pielken , pijl Bron: Schönfeld Wichers, K.D. (1959), Woordenboek van het Rijssens dialect, herdruk 1996, z.pl. |
|
pijl , poil , zelfstandig naamwoord
, 1. Pijl. 2. Jonge rietspruiten. Zegswijze de poil is an, gezegd van iemand die kwaad wordt, die iets niet langer duldt. Eigenlijk gezegd van een dier dat door een pijl geraakt is en tot razernij vervalt. Bron: Pannekeet, J. (1984), Westfries Woordenboek, Wormerveer |
|
pijl , piel , mannelijk
, piele , pielke , pijl. Bron: Schelberg, P.J.G. (1986), Woordenboek van het Sittards dialect, Amsterdam |
|
pijl , piel
, dunne lichte staaf van hout met een scherpe punt die met een boog naar een doel wordt afgeschoten. Bron: Crompvoets, H. en J. van Schijndel (1991), Mééls Woordeboe:k. Meijel: Medelo. |
|
pijl , piele
, pijl. Bron: Werkgroep Dialekt van het Cultuur Historisch Genootschap Raalte (1995), Nieuw Sallands Woordenboek, Raalte |
|
pijl , piel , piele , 0
, pielen , Ook piele (Zuidwest-Drenthe, Midden-Drenthe, veengebieden Oost-Drenthe) = 1. pijl De jonges bint buten mit de piel en baoge an het schieten (Bro) 2. richtingaanwijzer (veroud.) De auto’s van vroeger hadden een piel as richtinganwiezer (Bor), Hij wil ofslaogen, hij het de piele naor links (Erf) 3. slechte koffie (Midden-Drenthe) Zukke piel zoep ij zölf mor op (Eex) 4. penis Hai kreeg de piele tussen de ritsloeten (Eco), Hie haar de piel oet de boks hangen (Bal), Is er garaantie op? Antw. Ja, zolang aj de piele in het vuur kunt holden (Zdw), z. ook pieleman, stummel 5. bliksemschicht (Veenkoloniën, Midden-Drenthe, Zuidoost-Drents zandgebied) Dat was ain piele stail naor beneden (Vtm), z. ook pielder I *Een kerel as Karst / Die de broek barst / De piele stiet / En alle aovends uut vrijen giet (Wsv) Bron: Kocks, G.H. (1996-1997), Woordenboek van de Drentse Dialecten (WDD), Assen: Van Gorcum |
|
pijl , piele
, pijl. Bron: Dialectwârkgroep Heerde/Waopmvelde (2004), Nieje Heerder Woordnboek, Heerde. |
|
pijl , pielke , piel, pijl , zelfstandig naamwoord
, de 1. pijl 2. pijl als richtingaanduiding 3. vuurpijl 4. (verouderd) richtingaanwijzer aan een auto 5. dobber 6. stoppel in de huid van een kip Bron: Bloemhoff, H., J. Withaar, A. Bloemhoff en T. Bontekoe (2005), Stellingwarfs-Nederlands Verklarend Handwoordenboek (SNVH), Berkoop/Oldeberkoop: Stichting Stellingwarver Schrieversronte. |
|
pijl , piele , piel , zelfstandig naamwoord
, de 1. lid van een manspersoon, penis 2. richtingaanwijzer aan een auto in de vorm van een pijl Bron: Bloemhoff, H., J. Withaar, A. Bloemhoff en T. Bontekoe (2005), Stellingwarfs-Nederlands Verklarend Handwoordenboek (SNVH), Berkoop/Oldeberkoop: Stichting Stellingwarver Schrieversronte. |
|
pijl , pyl , piél , zelfstandig naamwoord, mannelijk
, pyle , - , pijl , VB: Mêt pikvoëgele goejde 'nne per oongelök e pylke ién de plefoûng.; piél (alleen in de zw.: wie 'nne piél oét 'nne baog) Bron: Jaspars, G. en H. Fiévez (2006-2008), Woordenboek van het Gronsvelds, Gronsveld/Ryckholt |
|
pijl , peltje
, pijltje. Bron: Luysterburg, J. e.a. (2007), Dialecten in het Zuidkwartier. Hoogerheide, Ossendrecht, Putte, Woensdrecht, Heemkundekring Het Zuidkwartier. |
|
pijl , pijl , zelfstandig naamwoord
, halm, stengel van gras of graangewas (West-Brabant) Bron: Swanenberg, A.P.C. (2011), Brabants-Nederlands: Nederlands-Brabants: Handwoordenboek, Someren |
|
pijl , piel , mannelijk
, piele , pielke , pijl , Dao kóns se geine piel op trèkke. Piel en baog. Bron: Tonnaer, M. en Har Sniekers (eindred.), (2012), Thoears Woeardebook, Thorn |
|
pijl , piêl , piel , zelfstandig naamwoord
, piele , pielke , pijl; ein pielke flitse – een pijltje schieten (handboog) Bron: Janssen, L. (2013), Limburgs Woordenboek Heels-Nederlands, Heel. |
|
pijl , piêl , zelfstandig naamwoord, mannelijk
, piêle , pielke , pijl Bron: Feijen, Jan (2013), Zoeë Kalle Vae - Weertlands woordenboek, Weerd. |
|
pijl , pèèl , zelfstandig naamwoord
, 1. pijl; pèèl èn boog; 2. haarpijl; De protestante waaren in al die jaore gin pèèl veraanderd. (Lodewijk van den Bredevoort – ps. v. Jo van Tilborg, Kosset den brèùne eigeluk wel trekken? Dl. 2, Tilburg 2007); Cornelissen & Vervliet, Antwerps Idioticon (1899): PIJL zelfstandig naamwoord m. - haarpijl, Fr. un cheveu, un poil. Hij hée gee(n) pijl meer op zijnen blottekop staan. zie hòrpèèl Bron: Sterenborg, W. en E. Schilders (2014), Woordenboek van de Tilburgse Taal (WTT), Tilburg: Stichting Cultureel Brabant |
|
pijl , pie~l
, pie~le , pielke , pijl Bron: Arts, Jan (2015), Brónsgreun Bukske, Editie Veldes dialek, Velden. + |