Woord: opmaker
|
opmaker , opmaker , zelfstandig naamwoord
, Verkwister, iemand die niet spaarzaam is. Bron: Pannekeet, J. (1984), Westfries Woordenboek, Wormerveer |
|
opmaker , opmaekert , mannelijk
, opmaekesj , opmaekerke , verkwister. Bron: Schelberg, P.J.G. (1986), Woordenboek van het Sittards dialect, Amsterdam |
|
opmaker , opmaker , 0
, opmakers , persoon die alles opmaakt of erdoor jaagt Die hef heur al dik geld kost, het is een dikke opmaker (Sle) Bron: Kocks, G.H. (1996-1997), Woordenboek van de Drentse Dialecten (WDD), Assen: Van Gorcum |
|
opmaker , opmaeker , zelfstandig naamwoord
, de 1. verkwister 2. iemand die de lay-out verzorgt Bron: Bloemhoff, H., J. Withaar, A. Bloemhoff en T. Bontekoe (2005), Stellingwarfs-Nederlands Verklarend Handwoordenboek (SNVH), Berkoop/Oldeberkoop: Stichting Stellingwarver Schrieversronte. |
|
opmaker , opmaoker , zelfstandig naamwoord
, opmaokers , opmaokertie , [sGr] vakman die het gezwingelde vlas opmaakt (gereed maakt voor de verkoop) Bron: Werkgroep Dialecten Hoeksche Waard (2006), Hoekschewaards woordenboek, Klaaswaal. |
|
opmaker , opmaeker
, verkwister Bron: Arts, Jan (2015), Brónsgreun Bukske, Editie Veldes dialek, Velden. + |