Woord: mok
|
mok , mok
, nevel, mist. Ook in zamenstelling moklucht, mokregen, mokachtig. ’t Is mokkig weer. Bron: Panken, P.N. (1850) Kempensch taaleigen, Idioticon I, A-Z, Idioticon II, H-Z, red. Johan Biemans, 2010, Bergeijk. |
|
mok , mōk
, soort van duif. Zie ook: mōkke. Bron: Molema, H. (1895), Woordenboek der Groningsche Volkstaal in de 19e eeuw (handschrift met aanvullingen op gedrukte editie uit 1887) |
|
mok , mōkke
, (Stad-Groningsch); porseleinen of aarden cilindervormig drinkvat met één oor. Op schepen vooral is: mōk een dergelijk voorwerp van blik of steen; bij de landbouwers heet een klein tinnen bekertje aldus, ʼt welk meest in het raapzaaddorschen (kooldörsken) gebruikt wordt om er jenever uit te drinken. Bron: Molema, H. (1895), Woordenboek der Groningsche Volkstaal in de 19e eeuw (handschrift met aanvullingen op gedrukte editie uit 1887) |
|
mok , mōkken
, kleine, ronde koekjes van meel en stroop; de Houkster (van Martenshoek) mōkken komen nagenoeg overeen met de Delfzijler aleksanderneuten; beide hebben eene zekere vermaardheid. Zuid-Nederlandsch mokken, eene soort van koekjes. Westfaalsch mocken = brok, Middel-Hoogduitsch mocke. Bron: Molema, H. (1895), Woordenboek der Groningsche Volkstaal in de 19e eeuw (handschrift met aanvullingen op gedrukte editie uit 1887) |
|
mok , mok , mannelijk
, zoen, smok. Hiervan: mokken, mokkelen. Bron: Draaijer, W. (1896). Woordenboekje van het Deventersch Dialect. ’s-Gravenhage: Martinus Nijhoff |
|
mok , mok , (mòk) , zelfstandig naamwoord, vrouwelijk
, Een waterkannetje van steen of blik, met een oor. De mok heeft de gedaante van een stroopkan, doch is niet zo hoog, en dient b.v. om water uit een emmer te scheppen. – Vroeger stond er op de Koog ook een molen de Mok, eigendom van Pieter Klaesz. Mock, blijkens Polderl. Westz. V f° 120 (a° 1730). – Het woord is ook elders bekend; bij de marine zijn althans schaftmokken in gebruik. In Oost-Friesl. is mukke een stenen stroopkan (KOOLMAN 2, 264). Bron: Boekenoogen, G.J. (1897), De Zaanse Volkstaal. Deel II: Zaans Idioticon - Aanvullingen. Zaandijk (herdruk 1971) |
|
mok , [zoen] , mok , mannelijk
, zoen, smok. Hiervan: mokken, mokkelen. Bron: Draaijer, W. (2e druk 1936), Woordenboekje van het Deventersch Dialect, Deventer: Kluwer. |
|
mok , mok , ,
, 1. groote kom met oor. 2. metalen drinknap met ronde haak, als het maatje van den melkboer. Bron: Overdiep, G.S. (1949), Woordenboek van de Volkstaal van Katwijk aan Zee, Antwerpen |
|
mok , mokke doeven , [bijvoeglijk naamwoord]
, de gewone duiven, tegenover de slinke doeven, die met de kop achterover lopen en met de vleugels kleppen in de lucht (Stad). Doeven binnen mooi, al binnen ‘t moar mokken. || mok; mokken Bron: K. Ter Laan (1952), Nieuw Groninger woordenboek, 2e druk (herdruk 1989), Groningen |
|
mok , mok , [zelfstandig naamwoord]
, mokken is gain ras; mok is aal wat nait slink (slènk) is (Stad). || mokke doeven; mokken Bron: K. Ter Laan (1952), Nieuw Groninger woordenboek, 2e druk (herdruk 1989), Groningen |
|
mok , mok , [zelfstandig naamwoord]
, de overhoef bij paarden. Mok ien hakken. || mokke doeven , (Hogeland) Bron: K. Ter Laan (1952), Nieuw Groninger woordenboek, 2e druk (herdruk 1989), Groningen |
|
mok , mok , mokke; mokje , [zelfstandig naamwoord]
, beker of kop om uit te drinken. Goa noa de emmer, de mokke hangt ter in (Stad). Hai het wat in de mokke (Oldambt en Westerwolde) = in de zin. n Mokkie is bij schippers een kop met één oor. Ze brachten stenen mokjes mee met een gezicht van Petersburg er op. || mokke doeven; mokken Bron: K. Ter Laan (1952), Nieuw Groninger woordenboek, 2e druk (herdruk 1989), Groningen |
|
mok , mokje , monkie , zelfstandig naamwoord onzijdig
, kop. n Mokje kovvie. || mok Bron: K. Ter Laan (1952), Nieuw Groninger woordenboek, 2e druk (herdruk 1989), Groningen |
|
mok , mök , mannelijk
, mökke , mökske , jonge koe of koekalf, kalveren, kalfje; lompe lélleke, lompe, stomme mök! lompe jongen! (scheldwoord); verdoriese mök! verduiveld stom kalf! Bron: Kerkhoff, Chris (1970 ev), Dialectwoordenlijst van het Land van Cuijk, Cuijk |
|
mok , mokje
, (ouderwets), drinkgerei Bron: Steenhuis, F.H. (1978), Stoere en Olderwetse Grunneger Woorden, Wildervank: Dekker & Huisman |
|
mok , mok
, vochtig warm, benauwd weer. Uitdrukking: het is mok in de biete. Bron: Spek, J. van der (1981), Zoetermeers woordenboek, Zoetermeer. |
|
mok , mok , zelfstandig naamwoord
, Drinkbekertje of -kopje. Uit Frans moque. Bron: Pannekeet, J. (1984), Westfries Woordenboek, Wormerveer |
|
mok , mok , zelfstandig naamwoord
, Zeemeeuw (verouderd). Bron: Pannekeet, J. (1984), Westfries Woordenboek, Wormerveer |
|
mok , mok , zelfstandig naamwoord
, Huidontsteking aan de achterzijde van de koot bij paarden. Vgl. Fries mok. Bron: Pannekeet, J. (1984), Westfries Woordenboek, Wormerveer |
|
mok , moek
, nevel. Heej haet moek inne biën. (WLD III 4.4, 54) Bron: Kuipers, Cor e.a. (1989), È maes inne taes. Plat Hôrster, Horst. |
|
mok , moek
, mist. Bron: Crompvoets, H. en J. van Schijndel (1991), Mééls Woordeboe:k. Meijel: Medelo. |
|
mok , mökske
, vrouwelijk kalf. Bron: Crompvoets, H. en J. van Schijndel (1991), Mééls Woordeboe:k. Meijel: Medelo. |
|
mok , mok , mokke , 0
, (Zuidwest-Drenthe, zuid). Ook mokke (Zuidwest-Drenthe, noord) = vuurvaste specie Mok is liem, vermengd met kalk en een diel cement, daor wörde vroeger de stoetenaovens mit in mekaar emetseld (Hav) Bron: Kocks, G.H. (1996-1997), Woordenboek van de Drentse Dialecten (WDD), Assen: Van Gorcum |
|
mok , mok , 0
, (Zuidoost-Drents zandgebied) = ruzie Hij mak mok, het is een mokkenmaker (Sle) Bron: Kocks, G.H. (1996-1997), Woordenboek van de Drentse Dialecten (WDD), Assen: Van Gorcum |
|
mok , mok , 0
, mokken , grote kop of beker Een mok is een grote kop zunder schöttelie, met een oor der an (Rod), ook Mok is een kop zunder oor (Hijk) Bron: Kocks, G.H. (1996-1997), Woordenboek van de Drentse Dialecten (WDD), Assen: Van Gorcum |
|
mok , moek , mok , 0
, Ook mok (Veenkoloniën, Zuidoost-Drents veengebied) = mok, huidontsteking aan de achterzijde van de koot bij paarden De Belgen hadden meer last van mok as de Bovenlaanders, umdat ze meer haor under an de beeinen hebt (Eex). Als remedie gold: er urine tegen gooien, ...en het beste die van een zwangere vrouw (Ruw); uitboenen met sodawater, (...) en dan een klont groene zeep erop (Noo), ...insmeren met verlopen olie of met een zalfje van slaolie en bloem van zwavel (Hijk), ...met bruine teer (Vtm), ...met faecaliën (Wsv), ...met petroleum (Kop van Drenthe) of wagensmeer (Zey); uitwassen met azijnwater (Uff), ...pekelwater (Sle); er tabakswater inwrijven (Een); op schoon wit zand zetten (Rui). Verder de gebruikelijke middeltjes van de veearts, (fig.) Dat mèensk kun wel moek an de hakken hebben loopt met afgezakte kousen (Gas) Bron: Kocks, G.H. (1996-1997), Woordenboek van de Drentse Dialecten (WDD), Assen: Van Gorcum |
|
mok , [mist] , mok
, mist. verkl. mökske. Bron: Zegers, A. (1999), Het dialect van het land van Ravenstein, in het bijzonder van Uden en Zeeland, Uden. |
|
mok , mùk
, kalf. Bron: Zegers, A. (1999), Het dialect van het land van Ravenstein, in het bijzonder van Uden en Zeeland, Uden. |
|
mok , mok
, mist , Mok is de moejer van alle wiir. Mist is de moeder van alle weer. Na de mist kunnen er allerlei weertypen komen. Bron: Hendriks, W. (2005), Nittersels Wóórdenbuukske. Dialect van de Acht Zaligheden, Almere |
|
mok , mok , zelfstandig naamwoord
, de 1. drinkbeker 2. molm, vermolming 3. zachte, vuurvaste specie Bron: Bloemhoff, H., J. Withaar, A. Bloemhoff en T. Bontekoe (2005), Stellingwarfs-Nederlands Verklarend Handwoordenboek (SNVH), Berkoop/Oldeberkoop: Stichting Stellingwarver Schrieversronte. |
|
mok , moek , mok , zelfstandig naamwoord
, de; bep. ontsteking bij paarden of bij koeien Bron: Bloemhoff, H., J. Withaar, A. Bloemhoff en T. Bontekoe (2005), Stellingwarfs-Nederlands Verklarend Handwoordenboek (SNVH), Berkoop/Oldeberkoop: Stichting Stellingwarver Schrieversronte. |
|
mok , moék , zelfstandig naamwoord, onzijdig
, - , - , muik , (bep. paardenziekte) moék (mnl. 'muke': ziekte aan de benen der paarden) VB: Es e përd 't moék hèt, ês èine of mie van z'n puu opgezjwolle. Bron: Jaspars, G. en H. Fiévez (2006-2008), Woordenboek van het Gronsvelds, Gronsveld/Ryckholt |
|
mok , mök
, kalf Bron: Bergh, N. van den, e.a. (2007), Um nie te vergeete. Schaijks dialectboekje, Schaijk. |
|
mok , mök , zelfstandig naamwoord
, kalf, lomperik (Eindhoven en Kempenland; Helmond en Peelland; Land van Cuijk) Bron: Swanenberg, A.P.C. (2011), Brabants-Nederlands: Nederlands-Brabants: Handwoordenboek, Someren |
|
mok , mok , moewk , zelfstandig naamwoord
, mist (Eindhoven en Kempenland; Land van Cuijk); moewk; mist (Helmond en Peelland) Bron: Swanenberg, A.P.C. (2011), Brabants-Nederlands: Nederlands-Brabants: Handwoordenboek, Someren |
|
mok , moêt , zelfstandig naamwoord, vrouwelijk
, mok (paardenziekte) Bron: Feijen, Jan (2013), Zoeë Kalle Vae - Weertlands woordenboek, Weerd. |
|
mok , mök
, mökge , mökske , kalf Bron: Arts, Jan (2015), Brónsgreun Bukske, Editie Veldes dialek, Velden. + |