Woord: leraar
|
leraar , leroar , [zelfstandig naamwoord]
, leraar. , uit het Holl. Bron: K. Ter Laan (1952), Nieuw Groninger woordenboek, 2e druk (herdruk 1989), Groningen |
|
leraar , lerer , zelfstandig naamwoord
, de; leraar Bron: Bloemhoff, H., J. Withaar, A. Bloemhoff en T. Bontekoe (2005), Stellingwarfs-Nederlands Verklarend Handwoordenboek (SNVH), Berkoop/Oldeberkoop: Stichting Stellingwarver Schrieversronte. |
|
leraar , lieraar , zelfstandig naamwoord, mannelijk
, lieraare , - , leraar , VB: Ich wäor haos 40 jaor lieraar en ich been gèinen däog mêt tiëngezeen nao sjaol gegaange. Bron: Jaspars, G. en H. Fiévez (2006-2008), Woordenboek van het Gronsvelds, Gronsveld/Ryckholt |
|
leraar , lieëraar , mannelijk
, leraar Bron: Tonnaer, M. en Har Sniekers (eindred.), (2012), Thoears Woeardebook, Thorn |
|
leraar , lieëraar , zelfstandig naamwoord, mannelijk
, lieërare , leraar Bron: Feijen, Jan (2013), Zoeë Kalle Vae - Weertlands woordenboek, Weerd. |
|
leraar , lie~raar
, leraar, lerares Bron: Arts, Jan (2015), Brónsgreun Bukske, Editie Veldes dialek, Velden. + |