Woord: eigenwijs
|
eigenwijs , aigenwies , korte ie , [bijvoeglijk naamwoord]
, eigenwijs. Dat aigenwieze wicht! Zai zit vol aigenwiezeghaid. Bron: K. Ter Laan (1952), Nieuw Groninger woordenboek, 2e druk (herdruk 1989), Groningen |
|
eigenwijs , eengwies , bijvoeglijk naamwoord, bijwoord
, eigenwijs, klemt. op ee Bron: Schönfeld Wichers, K.D. (1959), Woordenboek van het Rijssens dialect, herdruk 1996, z.pl. |
|
eigenwijs , oigenwois , bijvoeglijk naamwoord, bijwoord
, Eigenwijs, in de zegswijze zô oigenwois as ’t skoithuis van Bremen (en) dat viel van oigenwoizighoid in mekaar, bar eigenwijs. – Zô oigenwois as ’n skram die verhokke moet, zie de vorige zegswijze Bron: Pannekeet, J. (1984), Westfries Woordenboek, Wormerveer |
|
eigenwijs , eigewies
, eigewiezer, eigewieste , eigenwijs. Waat is dat ’n eigewies sjtök sjtrónt;vraete: wat is dat een eigenwijze vent. Bron: Schelberg, P.J.G. (1986), Woordenboek van het Sittards dialect, Amsterdam |
|
eigenwijs , eingwies
, eigenwijs. Bron: Werkgroep Dialekt van het Cultuur Historisch Genootschap Raalte (1995), Nieuw Sallands Woordenboek, Raalte |
|
eigenwijs , iegenwies , bijvoeglijk naamwoord, bijwoord
, eigenwijs Het is een eigenwies stuk stront (Row), Hij is zo eigenwies as e lang is (Bei), Hij is zo eigenwies, hij mag een geweer dragen mag elk doodschieten die nog eigenwijzer is dan hij (Hol) Bron: Kocks, G.H. (1996-1997), Woordenboek van de Drentse Dialecten (WDD), Assen: Van Gorcum |
|
eigenwijs , ègenwies
, eigenwijs. Ook: ègengereid, Gunninks woordenlijst van 1908: eigengereid Bron: Fien, A., Ph.C.G.M. Bloemhoff-de Bruijn en J. Gunnink (2000), Woordenboek van de Kamper Taal, Kampen |
|
eigenwijs , eigenwies , bijvoeglijk naamwoord, bijwoord
, eigenwijs, verwaand, trots Bron: Bloemhoff, H., J. Withaar, A. Bloemhoff en T. Bontekoe (2005), Stellingwarfs-Nederlands Verklarend Handwoordenboek (SNVH), Berkoop/Oldeberkoop: Stichting Stellingwarver Schrieversronte. |
|
eigenwijs , aaigewijs , bijvoeglijk naamwoord
, eigenwijs ’t Is een aaigewijs persoon, d’r is gêên goed gaere mee te spinne Het is een eigenwijs persoon, er is niets mee te beginnen Bron: Werkgroep Dialecten Hoeksche Waard (2006), Hoekschewaards woordenboek, Klaaswaal. |
|
eigenwijs , èigewiés , bijvoeglijk naamwoord
, èigewyzer, 't èigewyste , eigenwijs , VB: Ze ês zoe èigewiés es ze groet ês. Bron: Jaspars, G. en H. Fiévez (2006-2008), Woordenboek van het Gronsvelds, Gronsveld/Ryckholt |
|
eigenwijs , eigenwies , bijvoeglijk naamwoord, bijwoord
, eigenwijs. Zie ook: eigengedreid. Bron: Kraijer, M., H. Mulder, D. Visscher en Ph. Bloemhoff (2009), Op zien Zwols: Woordenboek van de Zwolse Taal, Kampen: IJsselacademie |
|
eigenwijs , eigewies
, eigewiezer, eigewieste , eigenwijs , Einen eigewieze prengel. Bron: Tonnaer, M. en Har Sniekers (eindred.), (2012), Thoears Woeardebook, Thorn |
|
eigenwijs , eigewiês , eigewies , bijvoeglijk naamwoord
, eigewieze , eigenwijs zie ook kuperskop Bron: Janssen, L. (2013), Limburgs Woordenboek Heels-Nederlands, Heel. |
|
eigenwijs , eîgewiês , bijvoeglijk naamwoord
, eîgewiezer, eîgewiêst , eigenwijs Bron: Feijen, Jan (2013), Zoeë Kalle Vae - Weertlands woordenboek, Weerd. |
|
eigenwijs , èègewèès , bijvoeglijk naamwoord
, eigenwijs; Cees Robben: wè zèède toch èègewèès; WBD III.1.4:175 'eigenwijs' = koppig; 225 'eigenwijs'= balorig Bron: Sterenborg, W. en E. Schilders (2014), Woordenboek van de Tilburgse Taal (WTT), Tilburg: Stichting Cultureel Brabant |
|
eigenwijs , eigewie~s
, eigenwijs Bron: Arts, Jan (2015), Brónsgreun Bukske, Editie Veldes dialek, Velden. + |