Woord: dubbelganger
|
dubbelganger , dobbelgènger , mannelijk
, dobbelgèngesj , dubbelganger. Bron: Schelberg, P.J.G. (1986), Woordenboek van het Sittards dialect, Amsterdam |
|
dubbelganger , dubbelganger , 0
, dubbelgangers , dubbelganger De mieste meinsen hebt een dubbelganger (Ruw) Bron: Kocks, G.H. (1996-1997), Woordenboek van de Drentse Dialecten (WDD), Assen: Van Gorcum |
|
dubbelganger , dobbelgenger , döbbelgenger , zelfstandig naamwoord
, dobbelgengers , - , dubbelganger , dobbelgenger VB: Kaom ich mich toch ién Periés d'n dobbelgenger van m'nne noonke Bèr tiënge, ich wis neet wat ich zaog.; döbbelgenger Bron: Jaspars, G. en H. Fiévez (2006-2008), Woordenboek van het Gronsvelds, Gronsveld/Ryckholt |
|
dubbelganger , döbbelgenger , zelfstandig naamwoord
, döbbelgengers , döbbelgengerke , dubbelganger Bron: Janssen, L. (2013), Limburgs Woordenboek Heels-Nederlands, Heel. |
|
dubbelganger , dobbelgenger
, dobbelgengers , dubbelganger Bron: Arts, Jan (2015), Brónsgreun Bukske, Editie Veldes dialek, Velden. + |