Woord: dochter
|
dochter , dochter
, döchter , döchterke , dochter. Bron: Daelen-Meuter, Jos. van (ca. 1937), Venloos waordebook, ongepubliceerd typoscript, Venlo. |
|
dochter , dòchter , [zelfstandig naamwoord]
, Spr. Dij de dòchter hebben wil, mout mit de mouder vrijen. Ain vrijt mit de dòchter en aander mit de mouder = de smaken verschillen. Traauwt joen noabers dòchter en koopt joen noabers kou, din waai wai kriegen; din wait ie wat ie kriegen. Bron: K. Ter Laan (1952), Nieuw Groninger woordenboek, 2e druk (herdruk 1989), Groningen |
|
dochter , dochtr , zelfstandig naamwoord
, dochtrs , dùchtrken , dochter. N eenn kuemp um de dochtr, n aandrn um de moo en n doardn um alle baejde, de een wil dit, de ander dat en sommigen alles Bron: Schönfeld Wichers, K.D. (1959), Woordenboek van het Rijssens dialect, herdruk 1996, z.pl. |
|
dochter , dochter , vrouwelijk
, dochtesj , döchterke , dochter. Bron: Schelberg, P.J.G. (1986), Woordenboek van het Sittards dialect, Amsterdam |
|
dochter , dochter , 0
, dochters , dochter As er een dochter trouwt, dan kriej er een kiend bij, maar as een zeune trouwt, bi’j der ene kwiet (Hol), Die hef de dochter verdiend gezegd als boerenknecht met de dochter van de boer moest trouwen (Sle) Bron: Kocks, G.H. (1996-1997), Woordenboek van de Drentse Dialecten (WDD), Assen: Van Gorcum |
|
dochter , dòchter
, dochter Bron: Fien, A., Ph.C.G.M. Bloemhoff-de Bruijn en J. Gunnink (2000), Woordenboek van de Kamper Taal, Kampen |
|
dochter , döchtertien
, dochtertje. Bron: Dialectwârkgroep Heerde/Waopmvelde (2004), Nieje Heerder Woordnboek, Heerde. |
|
dochter , döchter
, dochters , Daor hébbe ze 'n paor schón döchter, 'de zeun komme lôtter vanaojges' zègge ze. Daar hebben ze een paar mooie dochters, 'de zonen komen later vanzelf' zegt men. Bron: Hendriks, W. (2005), Nittersels Wóórdenbuukske. Dialect van de Acht Zaligheden, Almere |
|
dochter , dochter , zelfstandig naamwoord, vrouwelijk
, dochters , döchterke , dochter , VB: Ze hawwe twie zëuns en eng dochter. Zw: De môs mêt de môjjer vryje öm de dochtert te kriége. Zw: Dao ês 'n joûng dochter geboere: een meisje. Zw: 'n Aw joûng dochter: een oude vrijster (vero.); 'n aw joûng dochter vrijster (een oude vrijster); 'n aw joûng dochter (vero.) Bron: Jaspars, G. en H. Fiévez (2006-2008), Woordenboek van het Gronsvelds, Gronsveld/Ryckholt |
|
dochter , daogter , zelfstandig naamwoord
, dochter (Helmond en Peelland) Bron: Swanenberg, A.P.C. (2011), Brabants-Nederlands: Nederlands-Brabants: Handwoordenboek, Someren |
|
dochter , dochter , vrouwelijk
, dochters , döchterke , dochter , Zie höbbe ei döchterke gekrege. Bron: Tonnaer, M. en Har Sniekers (eindred.), (2012), Thoears Woeardebook, Thorn |
|
dochter , dochter , zelfstandig naamwoord
, dochters , dochtertje , dochter; zie hiët ein jóng dochter – zij is bevallen van een dochter Bron: Janssen, L. (2013), Limburgs Woordenboek Heels-Nederlands, Heel. |
|
dochter , dòchter , zelfstandig naamwoord
, dochter; Pierre van Beek - Tilburgse Taalplastiek - Van êen dòchter kunde gin twee schoonzoons krèège - ongeveer: Wie het onderste uit de kan wil hebben ... (Tilburgse Taaklplastiek 128); Mandos - Brabantse spreekwoorden (2003) - Bootermans waogde zen dòchter wèl, èn dè was zón kösselek paand ('77) - Botermans ... en dat was zo'n rijk bezit (aanmoediging tot iemand die aarzelt bij een beslissing); WBD III.2.2:72 'dochter' = idem; 75 'voordochter' = stiefdochter; A.P. de Bont: dòchter zelfstandig naamwoord. vr. dochter; rav. 'döchter'; 'n jong dochter - een pasgeboren meisje. Bron: Sterenborg, W. en E. Schilders (2014), Woordenboek van de Tilburgse Taal (WTT), Tilburg: Stichting Cultureel Brabant |
|
dochter , dochter
, döchter , döchterke , dochter Bron: Arts, Jan (2015), Brónsgreun Bukske, Editie Veldes dialek, Velden. + |