Woord: deugen
|
deugen , döcht
, deugt; dat döcht nijt (Veenkoloniën); zij lachten dat ’t wat döchte, zooveel als: zij lachten dat het een aard had, zij schaterden het uit. (Volgens Weiland zijn dogt en gedogt (van ’t oude dogen, verouderd.) Bron: Molema, H. (1895), Woordenboek der Groningsche Volkstaal in de 19e eeuw (handschrift met aanvullingen op gedrukte editie uit 1887) |
|
deugen , deugen
, met de ontkenning = niet gezond zijn; zij deugt nog niks = zij is nog zeer ziek; ’t deugt doar nog nijt veul (bv. in Atjeh) = zij zijn daar nog niet rustig. Bron: Molema, H. (1895), Woordenboek der Groningsche Volkstaal in de 19e eeuw (handschrift met aanvullingen op gedrukte editie uit 1887) |
|
deugen , deugen , zwak werkwoord
, vgl. kwaaddeugend. Bron: Boekenoogen, G.J. (1897), De Zaanse Volkstaal. Deel II: Zaans Idioticon - Aanvullingen. Zaandijk (herdruk 1971) |
|
deugen , douge
, doug, dougs, doug, dou , deugen. Bron: Daelen-Meuter, Jos. van (ca. 1937), Venloos waordebook, ongepubliceerd typoscript, Venlo. |
|
deugen , düüegen
, dochte [doxtә], edocht, ook: düüegde, edüüegt , deugen Bron: Jonker, L. & H.G. van Grol (z.j., ca 1940), Woordenboek dialect van Vriezenveen |
|
deugen , deugen , dögt , [werkwoord]
, ik deug, deugde, heb deugd; doch in ‘t Old. ook: ik deug, doe dögst, hai dögt; ik drögde, heb dögd; in ‘t W.K. ook: ik ducht of ik duchte = ik deugde; ik heb ducht. , 1 deugen. Dat deugt hom niks = dat is niet goed voor hem. ‘t Deugt ter niks = zij hebben ruzie. ‘t Deugt niks boeten = ‘t is slecht weer. Bie nkander deugen ze nait, Van nkander Meugen ze nait, gezegd van twee, die altijd ruzie hebben en die elkaar toch altijd weer opzoeken.; 2 gezond zijn. Hilje deugde niks = was ziekelijk. ‘t Deugt heur doar niks = zij aardt er niet. Dat dögt nait. Verleden tijd ook dögte. Zai laagte dat ‘t wat dögte = dat het een aard had. Bron: K. Ter Laan (1952), Nieuw Groninger woordenboek, 2e druk (herdruk 1989), Groningen |
|
deugen , dueng , zwak werkwoord
, 1e persoon enkelvoud tegenwoordige tijd: duege, 2e persoon enkelvoud tegenwoordige tijd: d , deugen. Den duegt neet in de wos, die mag er niet bij Bron: Schönfeld Wichers, K.D. (1959), Woordenboek van het Rijssens dialect, herdruk 1996, z.pl. |
|
deugen , douge , werkwoord
, 1. Deugen (verouderd). | De ketelkost dougde as alles droup van ’t vet. 2. Gedogen, dulden, verdragen. Zegswijze ’t heit douge kenne, 1. goed warme spijs of drank kunnen verdragen. 2. Voor geen kleintje vervaard zijn. Bron: Pannekeet, J. (1984), Westfries Woordenboek, Wormerveer |
|
deugen , douge
, douchde, haet gedouch , deugen. Dae neit troet, dae neit douch: zo de waard is, vertrouwt hij zijn gasten. Dae haet noots gedouch: die heeft nooit opgepast. Bron: Schelberg, P.J.G. (1986), Woordenboek van het Sittards dialect, Amsterdam |
|
deugen , doêge
, deuge. Bron: Kuipers, Cor e.a. (1989), È maes inne taes. Plat Hôrster, Horst. |
|
deugen , tugen
, de moeite waard zijn. Bron: Bos-Vlaskamp, G. e.a. (1994), Olster woorden, Olst. |
|
deugen , deung
, deung, edeugd , deugen. Bron: Werkgroep Dialekt van het Cultuur Historisch Genootschap Raalte (1995), Nieuw Sallands Woordenboek, Raalte |
|
deugen , deugen , dèugen
, Ook dèugen (Midden-Drenthe, Zuidoost-Drents veengebied) = deugen Zien heeile leven hef die onhemmel niet deugd (Eex), Dit vleis deugt niet meer (Ruw), Hij deugt narms tou deugt nergens voor (Row), In zien jeugd wol hij ok al niet deugen (Bei) Bron: Kocks, G.H. (1996-1997), Woordenboek van de Drentse Dialecten (WDD), Assen: Van Gorcum |
|
deugen , deugen
, deugen Bron: Fien, A., Ph.C.G.M. Bloemhoff-de Bruijn en J. Gunnink (2000), Woordenboek van de Kamper Taal, Kampen |
|
deugen , deuge , werkwoord
, spr: zie: wiend. ww - deugen, deug- doog, dugde - gedooge, gedeugd. spr: zie: aor of stèèrt. Bron: Verschuren, Frans (2000), Tètte-leurs Woordeboek. Zèège n'èn Schrijve meej plotjes, Etten-Leur. |
|
deugen , deugen , werkwoord
, 1. deugen, oppassend zijn 2. geschikt zijn 3. in orde zijn 4. gezond zijn 5. niet aangetast zijn Bron: Bloemhoff, H., J. Withaar, A. Bloemhoff en T. Bontekoe (2005), Stellingwarfs-Nederlands Verklarend Handwoordenboek (SNVH), Berkoop/Oldeberkoop: Stichting Stellingwarver Schrieversronte. |
|
deugen , deuge , werkwoord
, deug, doog, gedooge , deugen Dat meñs deugde niet Die vrouw deugde niet D’r zatte d’r een paor tusse die dooge niet Er zaten er een paar tussen die niet deugden Bron: Werkgroep Dialecten Hoeksche Waard (2006), Hoekschewaards woordenboek, Klaaswaal. |
|
deugen , doüge , werkwoord
, doügde, gedoüg , deugen , VB: Dè fits doüg neet vuur hié ién 't Huüvellaand te gebruke. Zw. 't Ês 'n hêllig väot, meh de rèipe doüge neet: hij is een schijnheilige. Zw: Dè doüg vuur d'r duvel (dûivel) neet. Zw: 't Wèr ês good meh de lûij die doüge neet: gezegd wanneer op het weer wordt gekankerd. Bron: Jaspars, G. en H. Fiévez (2006-2008), Woordenboek van het Gronsvelds, Gronsveld/Ryckholt |
|
deugen , deujge
, dugt, gedeujge, deugt, ged , deugen , Hèij dugt van gin kante. Hij deugt van geen kanten., Die lapzwans hi nojt gedeujge. Die lapzwans heeft nooit gedeugd. Bron: Laat, G. de (2011), Zoo prôte wèij in Nuejne mi mekaâr, Nuenen |
|
deugen , douge
, dougtj, dougdje/dóg, dougdje/dógte, gedougdj , deugen , Dao dóg niks van. Det doug neet. Die vanne hei dógte neet. Bron: Tonnaer, M. en Har Sniekers (eindred.), (2012), Thoears Woeardebook, Thorn |
|
deugen , dauge , werkwoord
, daûgtj/daugtj, daugdje/dóg, gedaûgdj/gedaugdj/gedógdj , deugen; hae daugtj van geins kenj – hij deugt in geen enkel opzicht; dao daug(tj) het neêt – daar is het niet pluis; es ter det duit, daug(tj) het neêt – als hij dat doet, is er iets mis; dao daug ’t neêt – daar is het niet pluis zie ook óndauge Bron: Janssen, L. (2013), Limburgs Woordenboek Heels-Nederlands, Heel. |
|
deugen , doûge , werkwoord
, deugen Bron: Feijen, Jan (2013), Zoeë Kalle Vae - Weertlands woordenboek, Weerd. |
|
deugen , deuge , zwak werkwoord
, "deugen; Van Delft - ""Van mekaar meugen ze niet en bij mekaar deugen ze niet"", zegt men over een echtpaar, dat veel kijft en over kleinigheden twist. (Nwe. Tilb. Courant; Van Vroeger Dagen afl. 109; 13 april 1929); D. Boutkan: deuge 'geducht' (blz.38) deuge - dugt (vocaalkrimping)(ook 39); B deuge - dugde - gedeuge; D. Boutkan: (blz. 4l) gedugd; - vocaalkrimping ook in tegenwoordige tijd: gij/hij dugt; WBD III.1.4:320 'van geen kanten deugen' = zich als een beest gedragen; dugde; deugde; Cees Robben: ze dugde nie van goejeghèd; verleden tijd van 'deuge' (met vocaalkrimping); dugt; deugt; Cees Robben – en ’t gutje dugt van gin kaante.. (19710827); Mandos - Brabantse spreekwoorden (2003) - sóndagse pis dugt nie (Sn'34)- (De in kruiken in te zamelen urine was in het weekend van slechtere kwaliteit); D. Boutkan: (blz. 30) dugt; Stadsnieuws: et is nie goed of et dugt nie - hst is nooit goed (050406); tegenwoordige tijd 2e+ 3e pers. enk. van 'deuge', met vocaalkrimping" Bron: Sterenborg, W. en E. Schilders (2014), Woordenboek van de Tilburgse Taal (WTT), Tilburg: Stichting Cultureel Brabant |
|
deugen , douge
, deugen Bron: Arts, Jan (2015), Brónsgreun Bukske, Editie Veldes dialek, Velden. + |