Woord: afgrond
|
afgrond , òfgrond , [zelfstandig naamwoord]
, afgrond. Hai het hom vervlökt in de òfgrond van de hel. Bron: K. Ter Laan (1952), Nieuw Groninger woordenboek, 2e druk (herdruk 1989), Groningen |
|
afgrond , aafgrónjt , mannelijk
, aafgrunj , afgrond. Bron: Schelberg, P.J.G. (1986), Woordenboek van het Sittards dialect, Amsterdam |
|
afgrond , ofgrond , 0
, afgrond In de bargen bint van dai ofgriezelijke ofgronden (Git), (fig.) Die giet naor de ofgrond het gaat mis met hem (Bui) Bron: Kocks, G.H. (1996-1997), Woordenboek van de Drentse Dialecten (WDD), Assen: Van Gorcum |
|
afgrond , òfgrond
, (Gunninks woordenlijst van 1908) afgrond Bron: Fien, A., Ph.C.G.M. Bloemhoff-de Bruijn en J. Gunnink (2000), Woordenboek van de Kamper Taal, Kampen |
|
afgrond , aofgroond , zelfstandig naamwoord, mannelijk
, aofgron , - , afgrond , VB: Es te boëve oppe Daolekäomers sjtèis en de loors nao oonder ês 't of ste nao 'nne aofgroond ién loors. Bron: Jaspars, G. en H. Fiévez (2006-2008), Woordenboek van het Gronsvelds, Gronsveld/Ryckholt |
|
afgrond , aafgrónd
, afgrond Bron: Arts, Jan (2015), Brónsgreun Bukske, Editie Veldes dialek, Velden. + |