Woord: aanspraak
|
aanspraak , ansproak
, bezoek, vooral bij ziekte. Zie: anspreken. Bron: Molema, H. (1895), Woordenboek der Groningsche Volkstaal in de 19e eeuw (handschrift met aanvullingen op gedrukte editie uit 1887) |
|
aanspraak , aansproak , [zelfstandig naamwoord]
, 1 aanspraak. Hai muik ter aansproak op.; 2 toespraak. Doomnee huil n aansproak bie ‘t graf. n Minsk wil wat aansproak hebben.; 3 bezoek bij een zieke, ol heer het eerder te veul aansproak as nait genog. Bron: K. Ter Laan (1952), Nieuw Groninger woordenboek, 2e druk (herdruk 1989), Groningen |
|
aanspraak , ansproake , zelfstandig naamwoord, vrouwelijk
, 1 toespraak, 2 iem. om mee te keuvelen Bron: Schönfeld Wichers, K.D. (1959), Woordenboek van het Rijssens dialect, herdruk 1996, z.pl. |
|
aanspraak , aasjpraok , mannelijk
, aanspraak. Bron: Schelberg, P.J.G. (1986), Woordenboek van het Sittards dialect, Amsterdam |
|
aanspraak , ansproak
, aanspraak. Bron: Werkgroep Dialekt van het Cultuur Historisch Genootschap Raalte (1995), Nieuw Sallands Woordenboek, Raalte |
|
aanspraak , anspraok , anspraoke, anspraak, anspraek
, anspraoken , Ook anspraoke (Zuidwest-Drenthe), anspraak (Zuidoost-Drents veengebied, Zuidwest-Drenthe, zuid), anspraek (Zuidwest Drenthe, noord) = 1. gezellige omgang, afleiding Die beide oldegies hebben knap anspraok an mekaor (Schn), Wij hebt geregeld anspraoke deurdaw vake bij mekaar koomt (Ruw), Krieg je wal aanspraok? (Ass), Hij hef anspraok genog hij heeft genoeg afleiding (Rod), Hij hef niet veul aandere anspraok as de flesse (Zdw), Anspraok maoken met een met iemand een gesprek trachten aan te knopen (wh:ti) 2. aanspraak, recht Op dat stukkie grond hebben wie ook nog aanspraok op (Vtm), Man, daor binj te laot met, daor kuj gien anspraok meer op maken, ij hebt de tied verzeten (Vri), Hie hef ok anspraok in die zaak (Zwe) 3. toespraak (Zuidoost-Drents zandgebied, Midden-Drenthe) Hij hef een lange anspraok holden (Ass) 4. het aanspreken (wh:ti) Goeie dag slootgraover! klunk zien anspraok tegen Gerriet (wh:ti) Bron: Kocks, G.H. (1996-1997), Woordenboek van de Drentse Dialecten (WDD), Assen: Van Gorcum |
|
aanspraak , anspraok
, in: anspraok ebben ‘aanspraak, gezelschap hebben, iemand met wie je kunt praten’ Bron: Fien, A., Ph.C.G.M. Bloemhoff-de Bruijn en J. Gunnink (2000), Woordenboek van de Kamper Taal, Kampen |
|
aanspraak , anspraoke
, aanspraak, troost. Hie kan gien anspraoke meer veeln, de kans op bèèterschap is niet groot. Bron: Dialectwârkgroep Heerde/Waopmvelde (2004), Nieje Heerder Woordnboek, Heerde. |
|
aanspraak , ônspraok
, gezelschap , És iemes vraogt gôd'de meej dan wulle ze ónderweege gàère wa ônspraok hébbe. Als iemand vraagt ga je mee dan willen ze onderweg graag wat gezelschap hebben. Bron: Hendriks, W. (2005), Nittersels Wóórdenbuukske. Dialect van de Acht Zaligheden, Almere |
|
aanspraak , anspraok , anspraoke , zelfstandig naamwoord
, de 1. gelegenheid om met mensen te praten 2. recht op iets Bron: Bloemhoff, H., J. Withaar, A. Bloemhoff en T. Bontekoe (2005), Stellingwarfs-Nederlands Verklarend Handwoordenboek (SNVH), Berkoop/Oldeberkoop: Stichting Stellingwarver Schrieversronte. |
|
aanspraak , añspraek , zelfstandig naamwoord
, añspraeke , añspraekie , aanspraak, toespraak Hij haddun mooie añspraek gehouwe Hij had een mooie toespraak gehouden Bron: Werkgroep Dialecten Hoeksche Waard (2006), Hoekschewaards woordenboek, Klaaswaal. |
|
aanspraak , aonsjprëuk , zelfstandig naamwoord, vrouwelijk
, aonsjprëuke , - , plechtige toespraak , (vero.) VB: Bié de oëpening van de ekspesiésie heel dè kalklaos van 'nne börger 'n aonsjprëuk dy waol twêntig menute doorde; toespraak aonsjprëuk (vero.) Bron: Jaspars, G. en H. Fiévez (2006-2008), Woordenboek van het Gronsvelds, Gronsveld/Ryckholt |
|
aanspraak , aanspraok , mannelijk
, aanspraak , Aoj minse höbbe gaer aanspraok. Bron: Tonnaer, M. en Har Sniekers (eindred.), (2012), Thoears Woeardebook, Thorn |
|
aanspraak , aanspraok , zelfstandig naamwoord, mannelijk
, aanspraoke , aanspräökske , toespraak, aanspraak Bron: Feijen, Jan (2013), Zoeë Kalle Vae - Weertlands woordenboek, Weerd. |
|
aanspraak , ònspraok , zelfstandig naamwoord
, aanspraak, gelegenheid om mensen te spreken, voordracht; De kènder moesen en ònspraok doen - De kinderen moesten een voordracht houden/ versje opzeggen; Leo Goemans - Leuvens taaleigen (1936) - AANSPRAAK - znw. vr. ; zonder mv. Alleen van meisjes gezegd en meestal in de uitdr. : aanspraak hebben, d. i. aangesproken worden. Cornelissen & Vervliet, Idioticon van het Antwerpsch dialect (1899) - AANSPRAAK - aanspraak hebben - verkeeren, sprek, van eene jongedochter, gevrijd worden. Bron: Sterenborg, W. en E. Schilders (2014), Woordenboek van de Tilburgse Taal (WTT), Tilburg: Stichting Cultureel Brabant |
|
aanspraak , aanspraok
, aanspraak Bron: Arts, Jan (2015), Brónsgreun Bukske, Editie Veldes dialek, Velden. + |