Woord: aanhanger
|
aanhanger , anhangĕr
, ond. wagen, V, 50. Bron: Ebbinge Wubben, C.H. (1907), ‘Staphorster Woordenlijst’, in: Driemaandelijkse Bladen 6, 61-94 |
|
aanhanger , anhanger , 0
, anhangers , 1. aanhanger Die partij hef een diel anhangers (Sle) 2. aanhangwagen De anhanger is hum losschoten (Bov), zie ook anhangwagen Bron: Kocks, G.H. (1996-1997), Woordenboek van de Drentse Dialecten (WDD), Assen: Van Gorcum |
|
aanhanger , anhanger , zelfstandig naamwoord
, anhangers , anhangertie , aanhanger, volgeling Bron: Werkgroep Dialecten Hoeksche Waard (2006), Hoekschewaards woordenboek, Klaaswaal. |
|
aanhanger , aonhenger , zelfstandig naamwoord, mannelijk
, aonhengers , aonhengerke , aanhanger , VB: Dao laog zoe vëul zaand op d'n aonhenger dat 'r bekaans doer de asse goûng. Bron: Jaspars, G. en H. Fiévez (2006-2008), Woordenboek van het Gronsvelds, Gronsveld/Ryckholt |
|
aanhanger , [aanhanger] , aanhenger , mannelijk
, aanhangwagen Bron: Tonnaer, M. en Har Sniekers (eindred.), (2012), Thoears Woeardebook, Thorn |
|
aanhanger , aanhenger , zelfstandig naamwoord
, aanhengers , aanhengerke , aanhanger Bron: Janssen, L. (2013), Limburgs Woordenboek Heels-Nederlands, Heel. |
|
aanhanger , aanhênger , zelfstandig naamwoord, mannelijk
, aanhêngers , aanhêngerke , aanhanger, volgeling, aanhangwagen Bron: Feijen, Jan (2013), Zoeë Kalle Vae - Weertlands woordenboek, Weerd. |
|
aanhanger , aanhenger
, aanhengers , aanhangwagen Bron: Arts, Jan (2015), Brónsgreun Bukske, Editie Veldes dialek, Velden. + |