Woord: kwikken
|
kwikken , kwikken
, met de handen optillen om de zwaarte te kennen. Kiliaen geeft het ook in deze beteekenis. Minder gebruikt men het hier voor enkel opnemen, oplichten. Bron: Panken, P.N. (1850) Kempensch taaleigen, Idioticon I, A-Z, Idioticon II, H-Z, red. Johan Biemans, 2010, Bergeijk. |
|
kwikken , kwikke
, (kind) optillen om gewicht te bepalen. Bron: Kerkhoff, Chris (1970 ev), Dialectwoordenlijst van het Land van Cuijk, Cuijk |
|
kwikken , kwikke
, gewicht van iets schatten, optillen om te wegen. Bron: Crompvoets, H. en J. van Schijndel (1991), Mééls Woordeboe:k. Meijel: Medelo. |
|
kwikken , kwikke , werkwoord
, kwikken. Met de handen iets optillen om het gewicht te schatten. Op het voormalige Jachtlust (afgebroken in 1976) woonde eens iemand die graag tegen jonge meisjes zei: “Za’k jou es kwikke?”En probeerde het dan ook te doen. Zeer terecht kreeg hij de bijnaam Tjeuke Kwik. Bron: Naaijkens, J. (1992), Dè’s Biks – Verklarende Dialectwoordenlijst, Hilvarenbeek |
|
kwikken , kwikken
, wikken, op het gevoel wegen. zie ook ópkwikken. Bron: Zegers, A. (1999), Het dialect van het land van Ravenstein, in het bijzonder van Uden en Zeeland, Uden. |
|
kwikken , kwikke
, gewicht schatten , Ik zal'les kwikke hoe zwaor dé't is, ik dènk dé't iet van 'n pond of aacht zal zén. Ik zal eens schatten hoe zwaar het is, ik denk iets van rond de acht pond. Bron: Hendriks, W. (2005), Nittersels Wóórdenbuukske. Dialect van de Acht Zaligheden, Almere |
|
kwikken , kwikke , werkwoord
, kwik, kwikte, gekwikt , gewicht schatten Hoevel weeg ‘t? Ik zel ’t wel effe kwikke Hoeveel weegt het? Ik zal het wel even schatten Zie ook roeste Bron: Werkgroep Dialecten Hoeksche Waard (2006), Hoekschewaards woordenboek, Klaaswaal. |
|
kwikken , [= WIKKEN] , kwikke
, wikken Bron: Bergh, N. van den, e.a. (2007), Um nie te vergeete. Schaijks dialectboekje, Schaijk. |
|
kwikken , kwieke
, iets optillen of oppakken en dan het gewicht ervan schatten. ook “kwikke”. Bron: Luysterburg, J. e.a. (2007), Dialecten in het Zuidkwartier. Hoogerheide, Ossendrecht, Putte, Woensdrecht, Heemkundekring Het Zuidkwartier. |
|
kwikken , kwikke
, met of op de hand wegen voelen hoeveel iets naar schatting weegt Bron: Melis, A. van (2011) Bikse Praot. Prinsenbeeks Dialectwoordenboek. Prinsenbeek: Heemkundekring ‘Op de Beek’ |
|
kwikken , kwikke
, met of op de hand het gewicht schatten , Kwik is hoe zwôr di is. Schat eens hoe zwaar dit is. Bron: Laat, G. de (2011), Zoo prôte wèij in Nuejne mi mekaâr, Nuenen |
|
kwikken , kwikke , werkwoord
, gewicht schatten op de hand (Den Bosch en Meierij; Eindhoven en Kempenland; Helmond en Peelland; Land van Cuijk; Tilburg en Midden-Brabant) Bron: Swanenberg, A.P.C. (2011), Brabants-Nederlands: Nederlands-Brabants: Handwoordenboek, Someren |
|
kwikken , kwikke , werkwoord
, wegen, op de hand, gewicht schatten, tillend Bron: Feijen, Jan (2013), Zoeë Kalle Vae - Weertlands woordenboek, Weerd. |
|
kwikken , kwikke , zwak werkwoord
, "optillend het gewicht schatten; Lòt es kwikke hoe zwaor dè't is. - Laat eens voelen hoeveel het weegt. Cees Robben – as ie is maag kwikke: WBD III.3.1:92 'kwikken', 'schatten, prijzen, koersen' = schatten (gewicht); WBD III.4.4:293 'kwikken' = op de hand wegen, ook 'wikken' kwikke - kwikte - gekwikt; Bosch kwikke - het gewicht van iets schatten door het op te tillen; Heestermans, Witte nog? Over Bergse en Westbrabantse woorden en uitdrukkingen; 8 dln. 1988-1994. - kwikke (I:27); Jan Naaijkens, Dè's Biks - 1992 - kwikke ww – kwikken; Josef Cornelissen & J.B. Vervliet, Idioticon van het Antwerpsch dialect, 1899 - KWIKKEN – iets met de hand wegen om er de zwaarte van te schatten. A.P. de Bont, Dialekt van Kempenland, Meer in het bijzonder d’Oerse taol, 1958 etc. - kw?k?(n) zw.ww. intr. en tr. kwikken - 1) intr. omhoog gaan, opslaan (van een kar), 2) tr. (lett. omhoog doen gaan) pondus manibus examinare. Verh. - KWIKKEN ov.ww - het gewicht van iets schatten door het op te tillen en met de hand op en neer te bewegen. J.H. Hoeufft, Proeve van Bredaasch Taal-eigen (1836) - KWIKKEN is een hier zeer gebruikelijk woord voor 'met de handen optillen om de zwaarte te onderzoeken. Z.a. WNT KWIKKEN (l) 2) Bij Kiliaan wordt quicken behalve in den zin vibrare ook vermeld in dien van: librare, trutinare, pondus manibus examinare, en ook Hoeufft, Schuerm. en Corn-Vervl. geven nog de betek. ""met de hand wegen"", ""onderzoeken hoe zwaar iemand weegt onder het opzicht van verstand, wetenschap of kennissen"" op. Haor KWIKKE - wegen (in het vrachtvervoer)" Bron: Sterenborg, W. en E. Schilders (2014), Woordenboek van de Tilburgse Taal (WTT), Tilburg: Stichting Cultureel Brabant |