Woord: vragen
|
vragen , vrugte
, vroeg (onvoltooid verleden tijd van vragen). Bron: Ballot, A. (1870), Eigenaardigheden van het Twentsche dialect, uitgegeven in 1968, Hengelo. |
|
vragen , vrag
, vraagt, Gron. vragt. Bron: Molema, H. (1889), Proeve van een woordenboek der Drentsche volkstaal in de 19e eeuw, handschrift |
|
vragen , vraogen
, vrieg of vreeg, evraogd, vragen. Bron: Gallée, J.H. (1895). Woordenboek van het Geldersch-Overijselsch Dialect. Deventer: H.P. Ter Braak |
|
vragen , vroagen
, in: bedankt veur ’t vroagen, als antwoord, ’t welk een zieke geeft of laat geven op eene vraag naar zijne gezondheid, daarmede te kennen gevende, dat hij hersteld is en er dus niet meer behoeft gevraagd te worden. In Holland zou men “laten bedanken voor de attentie.” Spreekwoord: Vroagen is vrei (het vragen is vrij), zooveel als: het vragen (= verzoek doen) kan niemand kwalijk nemen, (ook Holsteinsch), waarbij behoort: ’t waigêrn d’r bij (het weigeren er bij) = even zoo goed heeft een ander vrijheid het verzoek af te slaan; Oostfriesch fragen steid frêi; man ’t weigern d’r bij. – Als werkw. in: as ’k vroagen mag, altijd eenigszins geraakt, bv. in: wel het joe dat verteld, as ’k vroagen mag?! = durft gij er wel mee voor den dag te komen wie u dat verteld heeft? Ook het gewone: met uw welnemen: as ’k vroagen mag, woar woon ie nō? Vervoeging: doe vragst, hij vragt; ik vroug, of: vruig; doe vrougst, of: vruigst; hij vroug, of: vruig; ik heb vroagd. vruigen = vrougen = vroegen, van: vragen. Bron: Molema, H. (1895), Woordenboek der Groningsche Volkstaal in de 19e eeuw (handschrift met aanvullingen op gedrukte editie uit 1887) |
|
vragen , vroagen*
, [zelfstandig naamwoord]: vragen en vraagboek ook bij v. Dale, en aldaar tevens: vraag = catechisatie. Bron: Ganderheyden, A.A. (1897), Groningana – Supplement op H. Molema’s Woordenboek der Groningsche Volkstaal, Groningen (reprint 1985) |
|
vragen , vroagen*
, [werkwoord] in: bedankt veur ʼt vroagen, het antwoord dat een herstelde zieke geeft of laat geven op de vraag naar zijne of hare gezondheid, daarmede te kennen gevende, dat er niet meer behoeft gestuurd te worden: in Holland zou men “laten bedanken voor de attentie.” Toch komt bovenstaande zegsw. ook elders voor. Bron: Ganderheyden, A.A. (1897), Groningana – Supplement op H. Molema’s Woordenboek der Groningsche Volkstaal, Groningen (reprint 1985) |
|
vragen , vraogĕn
, vragen. Bron: Ebbinge Wubben, C.H. (1907), ‘Staphorster Woordenlijst’, in: Driemaandelijkse Bladen 6, 61-94 |
|
vragen , vraoge
, vraog, vruëgs, vruëg, vroog, gevraog , vragen. Bron: Daelen-Meuter, Jos. van (ca. 1937), Venloos waordebook, ongepubliceerd typoscript, Venlo. |
|
vragen , vraogen
, vröug, evraogen; ik vraoge, dů vragst, hei vrag, wi, i, zei vraogt , vragen Bron: Jonker, L. & H.G. van Grol (z.j., ca 1940), Woordenboek dialect van Vriezenveen |
|
vragen , vroagen , [werkwoord]
, Ik vroag, doe vragst, hai vragt; ik vruig (Hogeland en W.K. vroug), ik heb vroagd. ‘t Wör mie vroagd; ik wör der noa vroagd. , vragen. Vroagen is vrij...... Moar ‘t waaigern der bij! Dij noa de bekìnde weg vragt, wòrt in de sloot wezen. - Doar vroag ik nait noa = daar stoor ik mij niet aan. Ain ‘t hemd van ‘t gat, ‘t vouer oet ‘t hemd vroagen. Deur vroasen wòrt mien wies. - ‘t Laand vragt om regen = is nodig aan regen toe. ‘t Gaait hom as de Jeuden: hai vragt noa ‘t kundege pad. Vroag mie nait, din laig ik ook nait, gezegde van iem. die zich niet wil uitlaten. Deur vroagen wòrt men wies, Van older wòrt men gries. Bron: K. Ter Laan (1952), Nieuw Groninger woordenboek, 2e druk (herdruk 1989), Groningen |
|
vragen , vroang , sterk werkwoord
, 3e persoon enkelvoud tegenwoordige tijd: vrùg, 1e persoon enkelvoud verleden tijd: vreug , vragen Bron: Schönfeld Wichers, K.D. (1959), Woordenboek van het Rijssens dialect, herdruk 1996, z.pl. |
|
vragen , vroagn
, TL 1147. Als voorbeeld kiest Ter Laan: ’t Gaait hom as de Jeudn; hai vragt noa ’t kundege pad. Bron: Meijer, J. (1984). Tolk van ’t Olle Volk – Joods Supplement op het Nieuw Groninger Woordenboek van K. ter Laan. Heemstede |
|
vragen , vrage , vrege , werkwoord
, Vragen. De vervoeging luidt: vrage – vroeg – vroegen/vraagd. Verouderd vrege – vroog – vrogen. Bron: Pannekeet, J. (1984), Westfries Woordenboek, Wormerveer |
|
vragen , vraoge
, vrouch, haet gevraoch , vragen. Hae vreech nao geine: hij is brutaal en voor niemand bang. Bron: Schelberg, P.J.G. (1986), Woordenboek van het Sittards dialect, Amsterdam |
|
vragen , vroang
, vreug, evroang , vragen. Bron: Werkgroep Dialekt van het Cultuur Historisch Genootschap Raalte (1995), Nieuw Sallands Woordenboek, Raalte |
|
vragen , vraogen , sterk werkwoord, overgankelijk
, 1. vragen Ze vreugen of ik even ankommen wol (Klv), Ik vrugte geld en hij sleut mij of stelde het bedrag vast (Dwi), Hie vreug hum het hemd van het gat (And), Hij vreug naor mien gezondheid (Bov), Ze vrugen mij, o’k er an metdoen wol (Zwe), Dende vrag er gewoon um um wat op zien donder te kriegen solliciteert er naar (Exl), Hij vrag heur te trouwen doet een anzoek (Gro) 2. verlangen Rebarber vrag veule suker (Die), Het land vrag um règen en aans niks (Ker), Hij vruug nogal wat van zien kinder (Oos) Bron: Kocks, G.H. (1996-1997), Woordenboek van de Drentse Dialecten (WDD), Assen: Van Gorcum |
|
vragen , vrogen
, vragen. (vroog, vroeg, gevroogt). vroog ’s offie mee duu, vraag eens of hij mee doet. Bron: Zegers, A. (1999), Het dialect van het land van Ravenstein, in het bijzonder van Uden en Zeeland, Uden. |
|
vragen , vraogen
, vrög, vreug, vreugen, evraogd , vragen Bron: Fien, A., Ph.C.G.M. Bloemhoff-de Bruijn en J. Gunnink (2000), Woordenboek van de Kamper Taal, Kampen |
|
vragen , vraoge , werkwoord
, vragen, vraog - vroog - gevrooge. Bron: Verschuren, Frans (2000), Tètte-leurs Woordeboek. Zèège n'èn Schrijve meej plotjes, Etten-Leur. |
|
vragen , vraogn
, ik vraoge / vreuge; iej vraog / vreugn; hie vrög / vreug; wie vraog / vreugn; ik heb evraog , vragen. Bron: Dialectwârkgroep Heerde/Waopmvelde (2004), Nieje Heerder Woordnboek, Heerde. |
|
vragen , vraoge
, vragen , Mag ik èùw iet vraoge, ik zoow gàère hébbe dé géij meej óns meej góngt. Mag ik jou iets vragen, ik zou graag hebben dat jullie met ons mee gingen. Bron: Hendriks, W. (2005), Nittersels Wóórdenbuukske. Dialect van de Acht Zaligheden, Almere |
|
vragen , vraogen , werkwoord
, 1. vragen 2. uitnodigen (om te komen, mee te doen enz.) 3. ernaar vernemen of de ander serieuze verkering wil, wil trouwen 4. zodanig doen dat men nauwelijks aan iets kan ontkomen 5. vergen 6. behoefte om te kopen, om anderszins aangeboden te krijgen 7. vereisen Bron: Bloemhoff, H., J. Withaar, A. Bloemhoff en T. Bontekoe (2005), Stellingwarfs-Nederlands Verklarend Handwoordenboek (SNVH), Berkoop/Oldeberkoop: Stichting Stellingwarver Schrieversronte. |
|
vragen , vraege , werkwoord
, vraeg, vroog, gevroge , vragen Vraeg ‘t dan effe, of hebbie ’t al gevroge? Bron: Werkgroep Dialecten Hoeksche Waard (2006), Hoekschewaards woordenboek, Klaaswaal. |
|
vragen , vraoge , werkwoord
, vroog, gevraog , vragen , (afw. vormen o.t.t. dich vreugs, hër vreug) VB: Nëm mich neet koelik, ich woûw uch 'ns get vraoge. Zw: Zich get vraoge: iets vragen Zw: Èine gek kênt mie vraoge es tien loeze kênne aantwoerde. Bron: Jaspars, G. en H. Fiévez (2006-2008), Woordenboek van het Gronsvelds, Gronsveld/Ryckholt |
|
vragen , vrooge
, vragen Bron: Bergh, N. van den, e.a. (2007), Um nie te vergeete. Schaijks dialectboekje, Schaijk. |
|
vragen , ur nor vrooge
, belangstelling tonen Bron: Bergh, N. van den, e.a. (2007), Um nie te vergeete. Schaijks dialectboekje, Schaijk. |
|
vragen , vraoge
, vragen. Bron: Luysterburg, J. e.a. (2007), Dialecten in het Zuidkwartier. Hoogerheide, Ossendrecht, Putte, Woensdrecht, Heemkundekring Het Zuidkwartier. |
|
vragen , vraogen , werkwoord
, vrög, vroeg/vraogen, evrao , vragen. Bron: Kraijer, M., H. Mulder, D. Visscher en Ph. Bloemhoff (2009), Op zien Zwols: Woordenboek van de Zwolse Taal, Kampen: IJsselacademie |
|
vragen , vrôge
, vreugt vroeg gevrôge , vragen Bron: Laat, G. de (2011), Zoo prôte wèij in Nuejne mi mekaâr, Nuenen |
|
vragen , vraoge
, ich vraog, doe vreugs, hae vreugtj, zie vraoge, , vragen Bron: Tonnaer, M. en Har Sniekers (eindred.), (2012), Thoears Woeardebook, Thorn |
|
vragen , vraoge , werkwoord
, vruëgtj, vroeëg, gevraogdj , vragen Bron: Janssen, L. (2013), Limburgs Woordenboek Heels-Nederlands, Heel. |
|
vragen , vraoge , werkwoord
, vreugtj/vrugtj, vroog, gevraogdj , vragen Bron: Feijen, Jan (2013), Zoeë Kalle Vae - Weertlands woordenboek, Weerd. |
|
vragen , vraoge , sterk werkwoord
, vraoge - vroeg - gevraoge , vragen; (B: ook gevraogd en vraogde); Pierre van Beek - Vraokoewiets? - Vraag ik je iets?; M vroage; Cees Robben – Gaoget op de mert mar vraogen. (19540306); Naodè we et nog hier en daor gevraoge han… (Lodewijk van den Bredevoort – ps. v. Jo van Tilborg, Kosset den brèùne eigeluk wel trekken? Dl. 1, Tilburg 2006); Kernkamp - Bezorging Dialectenquête 1879 - vroage - vroagde (vragen - vraagde); Henk van Rijen - hèk jou wè gevraoge? - heb ik jou iets gevraagd?; daor hak nie om gevraoge... (Henriëtte Vunderink, Et möske, uit: Tis de moejte wèrd; 2011); Daor hèdde zèlf nie om gevraogen, hè. (Tillie B.: pseudoniem van Nicole van Wagenberg; uit een column van haar website ‘Tilburgs Taolbuuroo’, 2012); WBD III.3.1:39 'vragen', 'verzoeken, noden, uitnodigen' = uitnodigen; A.A. Weijnen; Onderzoek dialectgrenzen in Noord-Brabant (1937) - Notities m.b.t. het participium op kaart 'gevraoge'. A.P. de Bont - Dialekt van Kempenland - 1958 e.v. - st. ww. (verl. tijd 'vroeg', vd. 'gevraoge(n)' en 'gevraogd’); vraokoewiets - samentrekking van ‘vraoge’, eerste persoon enkelvoud ‘ik’, persoonlijk voornaamwoord ‘je’, en ‘iets’; vraag ik je iets?; Cees Robben – ‘k Zee “vraokoewiets of zekkoewiets”... (19550716); gevraoge; gevraagd - (analogie met dragen en slagen (= slaan)). Hèk oe wè gevraoge? - Heb ik jou iets gevraagd?; - Volt. deelw. v.h. ww. 'vragen', naar de sterke vervoeging der VIe kl. A.A. Weijnen; Onderzoek dialectgrenzen in Noord-Brabant (1937) - Krt.70 plaatst T in het 'gevraogd'-gebied; even ten Z komt 'gevrooge' voor, en in het O ligt een eilandje van gevraoge/gevraogd'. WNT VRAGEN - oorspr. uitsluitend en volledig zwak; naast 'vraagde' komen sinds de 17e eeuw ook sterke vormen voor: gewestelijk sterk volt. dw. Bron: Sterenborg, W. en E. Schilders (2014), Woordenboek van de Tilburgse Taal (WTT), Tilburg: Stichting Cultureel Brabant |
|
vragen , vraoge
, vraog – gevrag , vragen Bron: Arts, Jan (2015), Brónsgreun Bukske, Editie Veldes dialek, Velden. + |