Woord: zuus
|
zuus , suus , zuus , vrouwelijk
, wieg; in kindertaal. Bron: Panken, P.N. (1850) Kempensch taaleigen, Idioticon I, A-Z, Idioticon II, H-Z, red. Johan Biemans, 2010, Bergeijk. |
|
zuus , suze , zuze, suuske, zuuske, suzie
, (alle onzijdig), kindernaam voor: wieg. Wiegedeun: Suzenainjepōtje,’k Wijg die mit mien vōtje (Westerkwartier = voetje); ’k Wijg die mit mien hoos en schou, Pōtje dou doe dien oogtjes tou. Zie: suzen en nainje. Bron: Molema, H. (1895), Woordenboek der Groningsche Volkstaal in de 19e eeuw (handschrift met aanvullingen op gedrukte editie uit 1887) |
|
zuus , suze , suuske; suzenaanje , [zelfstandig naamwoord]
, wieg. Met het deuntje: Suzenaanje poppie, ‘k Waig die in dien sloapie, ‘k Waig die in dien ogenschou, Dou mor gauw dien oogjes tou. (Slochteren.) Suzenaanje potje, ‘k Waig die mit mien vòtje, ‘k Waig die mit mien hoos en schou, Potje, dou dien oogjes tou. (Hogeland) || waigelaidjes , kindertaal Bron: K. Ter Laan (1952), Nieuw Groninger woordenboek, 2e druk (herdruk 1989), Groningen |
|
zuus , zuus
, wieg. Bron: Zegers, A. (1999), Het dialect van het land van Ravenstein, in het bijzonder van Uden en Zeeland, Uden. |
|
zuus , zuus , zelfstandig naamwoord
, wieg (Den Bosch en Meierij; Eindhoven en Kempenland) Bron: Swanenberg, A.P.C. (2011), Brabants-Nederlands: Nederlands-Brabants: Handwoordenboek, Someren |