Woord: strot
|
strot , stròtte , mannelijk, vrouwelijk
, stròtten , strot. Bron: Gallée, J.H. (1895). Woordenboek van het Geldersch-Overijselsch Dialect. Deventer: H.P. Ter Braak |
|
strot , strööt
, strot. Bron: Daelen-Meuter, Jos. van (ca. 1937), Venloos waordebook, ongepubliceerd typoscript, Venlo. |
|
strot , strotte , [strǫtә] , vrouwelijk
, strot Bron: Jonker, L. & H.G. van Grol (z.j., ca 1940), Woordenboek dialect van Vriezenveen |
|
strot , ströt , strödde , [zelfstandig naamwoord]
, strot. Ain bie de ströt griepen. Bron: K. Ter Laan (1952), Nieuw Groninger woordenboek, 2e druk (herdruk 1989), Groningen |
|
strot , strotte , zelfstandig naamwoord, vrouwelijk
, strotn , strùtjen , 1 strot, 2 keel. t In de strotte hebm, een zere keel hebben; ne gruetse strotte, een verwaand mens; de strotte oethangn, de keel uit hangen Bron: Schönfeld Wichers, K.D. (1959), Woordenboek van het Rijssens dialect, herdruk 1996, z.pl. |
|
strot , strot , zelfstandig naamwoord
, Ook: 1. Doordringende stem. | Wat het die kirrel ’n strot! 2. Massa. | Die kachel geeft ’n strot warmte. Zegswijze ’n strot opzette, erbarmelijk schreeuwen, te keer gaan, huilen. Bron: Pannekeet, J. (1984), Westfries Woordenboek, Wormerveer |
|
strot , sjtraot , sjtraots , vrouwelijk
, sjtraote , strot.; sjraots sjtraotse, sjträötske: strot. Bron: Schelberg, P.J.G. (1986), Woordenboek van het Sittards dialect, Amsterdam |
|
strot , strotte
, strot. Bron: Werkgroep Dialekt van het Cultuur Historisch Genootschap Raalte (1995), Nieuw Sallands Woordenboek, Raalte |
|
strot , strot , ströt, strotte, strötte, strödde , 0
, strotten , (Zuidoost-Drents zandgebied, Zuidwest-Drenthe). Ook ströt (Zuidoost-Drents zandgebied, Midden-Drenthe, Kop van Drenthe), strotte (Zuidwest-Drenthe, Zuidoost-Drents veengebied), strötte (Zuidwest-Drenthe), strödde (Veenkoloniën, Zuidoost-Drents veengebied) = strot, vaak wat grof voor een keel De honden vlogen mekaar naor de ströt (Eex), Ik heb het nogal in de strödde keelpijn (Vtm), A’k die rotkerel te pakken kriege, kniep ik hum de strotte of (Hgv), Die zolde bonen gieren joe deur de strödde (Erf), Zie hebt mij tegenholden, aans ha’k hum bij de strot grepen (Zwe), Det eeuwige gezanik aover zien bochel kwam hum de strotte uut (Ruw) Bron: Kocks, G.H. (1996-1997), Woordenboek van de Drentse Dialecten (WDD), Assen: Van Gorcum |
|
strot , streut
, strot. Bron: Zegers, A. (1999), Het dialect van het land van Ravenstein, in het bijzonder van Uden en Zeeland, Uden. |
|
strot , stròtte
, strot Bron: Fien, A., Ph.C.G.M. Bloemhoff-de Bruijn en J. Gunnink (2000), Woordenboek van de Kamper Taal, Kampen |
|
strot , stroot , zelfstandig naamwoord
, strot. Bron: Verschuren, Frans (2000), Tètte-leurs Woordeboek. Zèège n'èn Schrijve meej plotjes, Etten-Leur. |
|
strot , strotte , zelfstandig naamwoord
, de; keel, hals ’t in de strotte hebben keelpijn hebben Bron: Bloemhoff, H., J. Withaar, A. Bloemhoff en T. Bontekoe (2005), Stellingwarfs-Nederlands Verklarend Handwoordenboek (SNVH), Berkoop/Oldeberkoop: Stichting Stellingwarver Schrieversronte. |
|
strot , stroot , zelfstandig naamwoord
, stroote , strootjie , [O] strot Ik heb net een kip de stroot ofgesneeje Bron: Werkgroep Dialecten Hoeksche Waard (2006), Hoekschewaards woordenboek, Klaaswaal. |
|
strot , sjtroët , zelfstandig naamwoord, vrouwelijk
, sjtroëte , sjtruütsje , keel , strot; sjtroët Zw: 'nne Bié z'n sjtroët sjare.; strottenhoofd Zw: Alles doer de sjtroët jaoge: zijn geld aan drank opmaken.; strot sjtroët VB: 'nne Bié z'n sjtroët sjare: flink beetpakken; struütjes kippen of hanenhals sjtruütsjes VB: 'nne Killo sjtruütsjes vuur sop van te trêkke Bron: Jaspars, G. en H. Fiévez (2006-2008), Woordenboek van het Gronsvelds, Gronsveld/Ryckholt |
|
strot , strotte , zelfstandig naamwoord
, ströttien , strot, keel, hals. Zie ook: kèle, als, görgel, kèlewinkel. Bron: Kraijer, M., H. Mulder, D. Visscher en Ph. Bloemhoff (2009), Op zien Zwols: Woordenboek van de Zwolse Taal, Kampen: IJsselacademie |
|
strot , strot , strotte
, keel. Bron: Scholtmeijer, H. (2011), Veluws handwoordenboek, Almere. |
|
strot , stroeat , vrouwelijk
, strot, keel , Det kumtj mich de stroeat oet. Ein stroeat opzètte: hard schreeuwen; brutaal antwoorden. ’t Verke de stroeat doorsnieje. Bron: Tonnaer, M. en Har Sniekers (eindred.), (2012), Thoears Woeardebook, Thorn |
|
strot , stroeët , zelfstandig naamwoord
, stroeëte , struëtje , 1. strot 2. (harde) stem: zèt neet zo'n stroeët op – praat niet zo hard, zet niet zo’n keel op zie ook kael, stum Bron: Janssen, L. (2013), Limburgs Woordenboek Heels-Nederlands, Heel. |
|
strot , stroôt , stroeët , zelfstandig naamwoord, mannelijk
, stroôte/ , strötje/struuëtje , eerste vorm Buitenijen (kerkdorpen rondom stadskern), Nederweerts, Ospels; tweede vorm Weerts (stadweerts); keel, strot Bron: Feijen, Jan (2013), Zoeë Kalle Vae - Weertlands woordenboek, Weerd. |
|
strot , stroot , zelfstandig naamwoord
, WBD III.1. :112 'stroot' = strot; WNT XVI:206 STROOT, naast strot, thans gewestelijk nog in gebruik. Bron: Sterenborg, W. en E. Schilders (2014), Woordenboek van de Tilburgse Taal (WTT), Tilburg: Stichting Cultureel Brabant |
|
strot , sträö~t
, strot Bron: Arts, Jan (2015), Brónsgreun Bukske, Editie Veldes dialek, Velden. + |