Woord: stronten
|
stronten , stronte , werkwoord
, Mest karren. De joôs benne te stronten. Bron: Pannekeet, J. (1984), Westfries Woordenboek, Wormerveer |
|
stronten , stronten , strontjern , zwak werkwoord, onovergankelijk
, Ook strontjern (Veenkoloniën, Midden-Drenthe) = bezig zijn met mest; mest over het land brengen of de mestgoot legen Holt de ramen mar wat dichte, zij bint hiernaost an het stronten (Koe), Aj an het stronten gaot, muj die olde aoveral even aover antrekken (Ruw) Bron: Kocks, G.H. (1996-1997), Woordenboek van de Drentse Dialecten (WDD), Assen: Van Gorcum |
|
stronten , stronten
, 1) de darmen schoonmaken; 2) bemesten. Bron: Zegers, A. (1999), Het dialect van het land van Ravenstein, in het bijzonder van Uden en Zeeland, Uden. |
|
stronten , strônte
, bemesten Bron: Bergh, N. van den, e.a. (2007), Um nie te vergeete. Schaijks dialectboekje, Schaijk. |
|
stronten , stronten , stroenten
, gieren, met vloeibare mest werken of deze uitrijden. Bron: Scholtmeijer, H. (2011), Veluws handwoordenboek, Almere. |