Woord: speuren
|
speuren , speuren , intransitief werkwoord
, afspeuren, blinken. Dat speurt af, het is een speurtje, hij vindt die verw te speurig, laat het maar wat minder speuren. Bron: Bouman, J. (1871), De Volkstaal in Noordholland, Purmerend. |
|
speuren , speuren , zwak werkwoord
, intransitief In het oog vallen, helder afsteken; van kleuren. Synon. spinken. || Ik wil geen rood lint op me hoed hebben; dat speurt zo. – Ook elders in N.-Holl. (BOUMAN 101). – Vgl. afspeuren, speurig en speurtje. Bron: Boekenoogen, G.J. (1897), De Zaanse Volkstaal. Deel II: Zaans Idioticon - Aanvullingen. Zaandijk (herdruk 1971) |
|
speuren , spuurn , zwak werkwoord
, 1 merken, 2 aan ’t spoor volgen, 3 missen, ontberen Bron: Schönfeld Wichers, K.D. (1959), Woordenboek van het Rijssens dialect, herdruk 1996, z.pl. |
|
speuren , speure , werkwoord
, Ook: in het oog lopen, afsteken (van kleuren en kleding). Bron: Pannekeet, J. (1984), Westfries Woordenboek, Wormerveer |
|
speuren , sjpäöre , werkwoord
, sjpäörde, haet gesjpäört , speuren; in één lijn lopen; iets in de gaten krijgen. De fits sjpäört neit: de wielen van de fiets lopen niet in een lijn. Sjpäörste al gėt: merk je al iets? Ze zeen nao ’m ent sjpäöre: ze zoeken naar hem. Bron: Schelberg, P.J.G. (1986), Woordenboek van het Sittards dialect, Amsterdam |
|
speuren , speuren
, het spoor volgen. Bron: Zegers, A. (1999), Het dialect van het land van Ravenstein, in het bijzonder van Uden en Zeeland, Uden. |
|
speuren , speuren
, speuren Bron: Fien, A., Ph.C.G.M. Bloemhoff-de Bruijn en J. Gunnink (2000), Woordenboek van de Kamper Taal, Kampen |
|
speuren , speuren , werkwoord
, 1. bespeuren, merken 2. zoeken, opsporen Bron: Bloemhoff, H., J. Withaar, A. Bloemhoff en T. Bontekoe (2005), Stellingwarfs-Nederlands Verklarend Handwoordenboek (SNVH), Berkoop/Oldeberkoop: Stichting Stellingwarver Schrieversronte. |
|
speuren , sjpëure , werkwoord
, sjpëurde, gesjpëurd, sjpëurenterre , speuren , VB: 'r Bloojde zoe, de kôs 'm sjpëure. Zw: Neet mie te sjpëure zién: spoorloos verdwenen zijn.; bespeuren sjpëure (sjpëurde, gespëurd) VB: 'r Ês nuurges te sjpëure , God wêt oe dè noé weer oét hynk.; spoorloos (spoorloos verdwenen) neet mie te sjpëure VB: V'r hebbe uüveraal gezeuk, 'r ês nuurges te sjpëure. Bron: Jaspars, G. en H. Fiévez (2006-2008), Woordenboek van het Gronsvelds, Gronsveld/Ryckholt |
|
speuren , speure
, het spoor volgen Bron: Bergh, N. van den, e.a. (2007), Um nie te vergeete. Schaijks dialectboekje, Schaijk. |