Woord: schaar
|
schaar , schaar
, schaar, het yzer aan de ploeg dat de aarde onderst boven keert. Veluwe, Betuwe. Bron: Berg, A. van den en H.J. Folmer (1774-1776), ‘Veluws en Drents uit de 18e eeuw’, uitgegeven door K. Heeroma in: Driemaandelijkse bladen 12 (1960), 65-83, 97-116. |
|
schaar , [dat wat is gesneden] , schaar , vrouwelijk
, snede. Zie Scharen. Bron: Panken, P.N. (1850) Kempensch taaleigen, Idioticon I, A-Z, Idioticon II, H-Z, red. Johan Biemans, 2010, Bergeijk. |
|
schaar , [dat wat is gesneden] , schaar
, maaisel, snoei. Bron: Panken, P.N. (1850) Kempensch taaleigen, Idioticon I, A-Z, Idioticon II, H-Z, red. Johan Biemans, 2010, Bergeijk. |
|
schaar , scheer , [zelfstandig naamwoord]
, eene schaar (forfex). ONo/IJsl. sker, sikkel. ONo/IJsl. Sagelt. skera, Angels. scëran, snijden. Angels. scear, Fri. schierre. Hd. Schere. 2) het huisje der balans, waarin de wijzer of tong staat, wanneer beide schalen even zwaar zijn. Spw. 'It steit iinn'e scheer', het is nog onzeker, welke de uitkomst zijn zal. Bron: Boeles, P. (ca. 1875), Idioticon Groninganum. Vergelijkend woordenboek van den Groningschen tongval, uitgegeven door Siemon Reker, 1977, Egbert Forsten & Profiel. |
|
schaar , schaar , scheer
, zeker aandeel in gemeenschappelijk land of bosch. De markte van het gehucht Hyken is in een zeker aantal scheren verdeeld. Het ww. scheren zooveel als: afweiden; afbijten. Zoo zegt men o.a. in Groningen: onder scheer hollen = kaal afweiden, kaal vreten; schaar, scheer dus eigenlijk = het recht van weide voor zeker aantal vee in de gemeene weide. Bij Laurman: meenschar, mienschar, van: meen, voor: algemeen, en: schar = weide, Friesch schar, scher, schier; meenschar = eene openbare weide tot algemeen gebruik der inwoners van een dorp of vlek behoorende, elders de markt of markte genoemd. Het kenmerkend onderscheid tusschen markte en mijnscheer is zoowel gelegen in de bezitting als in den bezitter; het eerste is heideveld met eenige eigenaars, het laatste weideland, zij het dan ook lage, slechte bodem, met het geheele dorp als eigenaar. Oudfr. meenscheer, Friesch meenscher = algemeene weide; schar bij de Friezen van ouds = weide, van scheren = afscheren; Eng. share = deel, aandeel, Neders. scheren, AS. scriran = verdeelen, afscheuren, HD. bescheren, (waarvan ’t Nederl. beschoren) = toedeelen. Bron: Molema, H. (1889), Proeve van een woordenboek der Drentsche volkstaal in de 19e eeuw, handschrift |
|
schaar , schére , vrouwelijk
, schaar. Bron: Gallée, J.H. (1895). Woordenboek van het Geldersch-Overijselsch Dialect. Deventer: H.P. Ter Braak |
|
schaar , onder scheer
, zie: onderhollen. Bron: Molema, H. (1895), Woordenboek der Groningsche Volkstaal in de 19e eeuw (handschrift met aanvullingen op gedrukte editie uit 1887) |
|
schaar , schoar , schaar, schor, schōr
, steil, hoog, van een’ wal; ook van golven; de zee stait schoar = er gaat een hooge zee. (De oa helt naar: aa). Verwant met schoor, in: zich schoor = schrap zetten; Kil. schoore = steunsel, stut, enz., en: schoren = stutten, steunen, schragen, Kil. schooren, schoren, Oud-Engelsch schoren, Engelsch shore; ook voorkomende in: schoorvoeten = de voet schuin zetten, enz. Zou dus oorspronkelijk zooveel zijn als: iets wat zich als steunsel in de hoogte heft en dan schuin gezet wordt, wat hoog is en een meer of minder schuinen stand heeft. Vgl. ook: schoorwal, alsmede het Oud-Noorsch scor = rotsspleet; Oud-Noorsch sker, Zweedsch skär = rots, klip, oever, enz. Bron: Molema, H. (1895), Woordenboek der Groningsche Volkstaal in de 19e eeuw (handschrift met aanvullingen op gedrukte editie uit 1887) |
|
schaar , scheer , zelfstandig naamwoord, vrouwelijk
, zie schaar. Bron: Boekenoogen, G.J. (1897), De Zaanse Volkstaal. Deel II: Zaans Idioticon - Aanvullingen. Zaandijk (herdruk 1971) |
|
schaar , schaar , zelfstandig naamwoord, vrouwelijk
, Daarnaast skeer en scheer. Zie de wdbb. – 1) Het werktuig waarmede men knipt. || De skeer is stomp. – Vgl. dakschaar, hooischaar, rafelschaar en scharesliep. 2) Benaming voor verschillende werktuigen die dienen om iets vast te klemmen of vast te zetten. Bij timmerlieden is de scheer een werktuig, waarmede men latten, raamposten enz., die bewerkt moeten worden, vastzet. Het bestaat uit twee evenwijdige dikke planken aan twee latten, die er een rechte hoek mee vormen en waarlangs de ene plank heen en weer geschoven kan worden. Het stuk, dat men bewerken wil, wordt tussen beide planken vastgeklemd door de losse plank aan te schuiven en met een wig vast te zetten. – In pelmolens heeft men een ijzeren riemescheer (zie ald.), waartussen te slap geworden leren riemen worden vastgeklemd en aangehaald. – Aan een weefgetouw zijn de voor- en achterscheer zware houten latten, die voor en achter door de opstaande zijstukken voor het getouw steken en deze met elkaar verbinden. – De scheer op een binnenvaartuig is het ijzer, waarmede het scheepszwaard aan de zijwand van het schip bevestigd is. – Vgl. schaarstokken. 3) Bij het jongensspel dat scharen heet. Degeen die de anderen naloopt en met zijn saamgevouwen handen zoekt te raken. In deze zin steeds schaar; het spel zal wel van elders zijn ingevoerd. Bron: Boekenoogen, G.J. (1897), De Zaanse Volkstaal. Deel II: Zaans Idioticon - Aanvullingen. Zaandijk (herdruk 1971) |
|
schaar , schaar , zelfstandig naamwoord, vrouwelijk
, Daarnaast skeer. Aandeel in een gemeenschappelijke weide, de verdeling of splitsing van een mient naar gelang van het grondbezit der verschillende eigenaars, ter bepaling van het aantal koeien, dat ieder in die weide mag brengen. Thans alleen nog als historische term bekend. Iemand, die schaar heeft in een mient, mag er niet meer vee in weiden dan waarop zijn schaar recht geeft. Vgl. verder koeschaar, mienschaar, scharen II en scharing. – Evenzo elders in N.-HolI. || Als een rechter coemt met enen clagher in ene ghemene weyde, so en sal gheen man, boetscoudich worden, sonder die man die onrecht schaer hevet (landrecht voor Kennemerl., a° 1292), Oorkb. II, 375 b. Van een nuwe Schere in Waterlant. Voert alsmen scheert een gemeyne scheer in Waterlant, datter nyemant syn goet verliesen en mach, alsoe verre als hi coemt voer die ghemeyne scheer, ende syn goet scheren doet, eer si gerekent ende gekurven hebben alt lant omme: voert wanneer die meere hoep van enen dorpe, die daer waren clagende om eene gemeyne schere, die mogen si winnen mit recht ende mit vonnisse; dat hem des !ants niet weren en mach, die sullen si begeren an den Baliu, ende die Baliu in hem sculdich een dach van rechte te leggen, ende die Schepenen daer toe te verdagen, ende dien Dorpe die Schere te wisen, die die schere begeert (landrecht voor Waterland, a° 1347), VAN MIERIS 2, 736. Evenzo vindt men in het Ofri. -scheer (meenscheer). In de vorm schaar is het woord ook elders (b.v. in Gelderl.) gebruikelijk. – Vgl. Ags. (land)scearu, Eng. share, deel, aandeel, afdeling. Zie voorts KERN in Taal- en Letterb. 4, 143; BUTENRUST HETTEMA, Bijdr. t. h. Ofri. Wdb. 35. Bron: Boekenoogen, G.J. (1897), De Zaanse Volkstaal. Deel II: Zaans Idioticon - Aanvullingen. Zaandijk (herdruk 1971) |
|
schaar , schaorĕ
, schaortien , scherf. Bron: Ebbinge Wubben, C.H. (1907), ‘Staphorster Woordenlijst’, in: Driemaandelijkse Bladen 6, 61-94 |
|
schaar , scheerĕ
, schaar. Bron: Ebbinge Wubben, C.H. (1907), ‘Staphorster Woordenlijst’, in: Driemaandelijkse Bladen 6, 61-94 |
|
schaar , schiër
, schiërke , schaar, In de schiër, duur. Bron: Daelen-Meuter, Jos. van (ca. 1937), Venloos waordebook, ongepubliceerd typoscript, Venlo. |
|
schaar , scheer , vrouwelijk
, scheertien , schaar Bron: Jonker, L. & H.G. van Grol (z.j., ca 1940), Woordenboek dialect van Vriezenveen |
|
schaar , schoar , [bijvoeglijk naamwoord]
, steil, hoog; nog over in schoarwaal Bron: K. Ter Laan (1952), Nieuw Groninger woordenboek, 2e druk (herdruk 1989), Groningen |
|
schaar , schoart , [bijvoeglijk naamwoord]
, schaar(de). De swoa is schoarterg, schoorteg. , (Westerwolde) Bron: K. Ter Laan (1952), Nieuw Groninger woordenboek, 2e druk (herdruk 1989), Groningen |
|
schaar , scheer , schere , [zelfstandig naamwoord]
, 1 schaar. Heegscheer, schoapscheer enz. Laand onder scheer hebben, zie onder. Doar hangt de scheer oet = a. daar woont een kleermaker; b. daar is alles heel duur; c. daar gaat te veel door ‘t oog van de scheer. n Grode scheer kaauwt meer as n lutje groten stelen en klaainen stelen. (Kaauwen = hakkelen, oneffen randen maken.); 2 ‘t huisje van de balans. De naal is in de scheer. Hang ie ‘t in de scheer? - moet je daar nog over denken? ‘t Het laank in de scheer hongen = ‘t is lang overwogen.; 3 plougscheer (Westerkwartier) = ‘t plougiezer. Twijscheer, drijscheer = 2 en 3-scharige ploeg. || oog Bron: K. Ter Laan (1952), Nieuw Groninger woordenboek, 2e druk (herdruk 1989), Groningen |
|
schaar , schirke , zelfstandig naamwoord onzijdig
, schittje, schaartje. , (Hogeland) Bron: K. Ter Laan (1952), Nieuw Groninger woordenboek, 2e druk (herdruk 1989), Groningen |
|
schaar , schittje , zelfstandig naamwoord onzijdig
, 1 schaartje.; 2 ‘t winterkoninkje (Oldambt); om zijn knippend geluid. Bron: K. Ter Laan (1952), Nieuw Groninger woordenboek, 2e druk (herdruk 1989), Groningen |
|
schaar , skeare , zelfstandig naamwoord, vrouwelijk
, skearn , skearkn , 1 schaar, 2 putboom Bron: Schönfeld Wichers, K.D. (1959), Woordenboek van het Rijssens dialect, herdruk 1996, z.pl. |
|
schaar , scheër , schiër , vrouwelijk
, schere , schérke , schaar, scharen, schaartje.; schiër [Hap] Bron: Kerkhoff, Chris (1970 ev), Dialectwoordenlijst van het Land van Cuijk, Cuijk |
|
schaar , skeer , zelfstandig naamwoord
, Schaar, in de zegswijze in de skeer loupe, in de val lopen, tegen de lamp lopen. Bron: Pannekeet, J. (1984), Westfries Woordenboek, Wormerveer |
|
schaar , skeer , zelfstandig naamwoord
, 1. Verouderde vorm van schare, menigte. 2. Kinderspel. Zie skerese. Bron: Pannekeet, J. (1984), Westfries Woordenboek, Wormerveer |
|
schaar , sjaar , onzijdig
, sjaare , kouter van ploeg, ploegmes. Bron: Schelberg, P.J.G. (1986), Woordenboek van het Sittards dialect, Amsterdam |
|
schaar , sjarsj , mannelijk, vrouwelijk
, batterij van “kaamesj” zie: kaamersjeite. In eine sjarsj: in volle vaart, in één ruk. Bron: Schelberg, P.J.G. (1986), Woordenboek van het Sittards dialect, Amsterdam |
|
schaar , scheer , vrouwelijk
, sjeere , schaar; voorvork van een fiets. Bron: Schelberg, P.J.G. (1986), Woordenboek van het Sittards dialect, Amsterdam |
|
schaar , sjieër
, schaar in het algemeen. Bron: Crompvoets, H. en J. van Schijndel (1991), Mééls Woordeboe:k. Meijel: Medelo. |
|
schaar , schere
, scheertien , schaar. Bron: Bos-Vlaskamp, G. e.a. (1994), Olster woorden, Olst. |
|
schaar , schere
, scheertie , schaar. Bron: Werkgroep Dialekt van het Cultuur Historisch Genootschap Raalte (1995), Nieuw Sallands Woordenboek, Raalte |
|
schaar , schaor , schaore, schare , 0
, schaoren , (Zuidoost-Drents zandgebied, Midden-Drenthe, Kop van Drenthe). Ook schaore (Zuidwest-Drenthe, Kop van Drenthe, Veenkoloniën), schare (Zuid-Drenthe, Midden-Drenthe) = schare, groep Der kwam een heile schaore kinder an (Row), Wat lop daor een grote schaor koenen (Exl), Er luup een hiele schare achter de optocht an (Oos) Bron: Kocks, G.H. (1996-1997), Woordenboek van de Drentse Dialecten (WDD), Assen: Van Gorcum |
|
schaar , scheer , 0
, scheren , (wp, N:ov) = aandeel in land of bos, nog niet geheel in onbruik. De marke van het gehucht Hijken is in zeker aantal scheren verdeeld. Vanouds waar en schaar hebben gewaardeeld zijn (wp), Allèn in het zuudwesten kent men ok scheer (N:ov) Bron: Kocks, G.H. (1996-1997), Woordenboek van de Drentse Dialecten (WDD), Assen: Van Gorcum |
|
schaar , scheer , schèer, schere, schère , 0
, (Zuidoost-Drenthe, Midden-Drenthe, Kop van Drenthe). Ook schèer (Zuidoost-Drents zandgebied), schere (Zuidwest-Drenthe, Midden-Drenthe, veengebieden Oost-Drenthe), schère (Zuidwest-Drenthe, Midden-Drenthe) = 1. schaar Ik heb gienene scharpe schere meer in huus (Hol), De schere is zo stomp as een viele (Flu), (fig.) Dat hew in de scheer laoten hangen zijn we het niet over eens geworden, is blijven ‘hangen’ (Sle), Dat is zowat geliek, dat hangt in de scheer het spant erom (Emm) 2. snijdend gedeelte van een ploeg, kouter De scheer is het gedeilte van de ploug dat de grond keert (Bco), De scheer van de ploug mout goud schaarp wezen, anders wil het neit snieden (Pei), De schère snedt de grond veur (Dwi), ...zit tussen de reuster en het mes (Hijk), Met bolten zat de scheer vaast an het rister (Eex) 3. waterplant, Stratiotes aloides (Zuidwest-Drenthe) De hiele wieke zit vol scheren, hij mut neug schoon emaakt worden (Hgv), Vrogger was het water schone; nou kun ie der niet meer roeien deur al die schèren (Ruw), Scheren, dat was een gewas dat as mest gebruukt worde (Hol), Er lag een prame vol scheren bij de sluus (Pes), Op scheren kuj goed eerpels verbouwen (Zdw) Bron: Kocks, G.H. (1996-1997), Woordenboek van de Drentse Dialecten (WDD), Assen: Van Gorcum |
|
schaar , scheer , schèer, schering , 0
, scheren , Ook schèer (Midden-Drenthe, Zuidwest-Drenthe, zuid), schering (Kop van Drenthe in bet. 2.) = 1. ring aan evenaar (Zuidoost-Drents zandgebied) De bolt veur de evender gung deur de scheer (Sle) 2. kale plek op de huid door het schuren van de kokers van de streng (Zuidoost-Drents zandgebied, Zuidwest-Drenthe, zuid, Midden-Drenthe, Kop van Drenthe) Dat is vast een goed warkpeerd, die hef scheren an het lief (Dro) 3. koker om de streng (Midden-Drenthe, Zuidwest-Drenthe, zuid) Die leren kokers weurden scheren nuumd (Hoh), Schèren bint leren stokken um de ziedstrengen tegen het kaal worden (Bro) Bron: Kocks, G.H. (1996-1997), Woordenboek van de Drentse Dialecten (WDD), Assen: Van Gorcum |
|
schaar , schéér , schiér
, schaar. Bron: Zegers, A. (1999), Het dialect van het land van Ravenstein, in het bijzonder van Uden en Zeeland, Uden. |
|
schaar , schèrke
, slot op een venster. Bron: Zegers, A. (1999), Het dialect van het land van Ravenstein, in het bijzonder van Uden en Zeeland, Uden. |
|
schaar , schäre
, (Gunninks woordenlijst van 1908) schaar, menigte Bron: Fien, A., Ph.C.G.M. Bloemhoff-de Bruijn en J. Gunnink (2000), Woordenboek van de Kamper Taal, Kampen |
|
schaar , skere
, schaar Bron: Fien, A., Ph.C.G.M. Bloemhoff-de Bruijn en J. Gunnink (2000), Woordenboek van de Kamper Taal, Kampen |
|
schaar , schere
, schaar; onderdeel van weegschaal. Bron: Dialectwârkgroep Heerde/Waopmvelde (2004), Nieje Heerder Woordnboek, Heerde. |
|
schaar , schoorn
, scherven. De grote schöttel lag in schoorn op de grond. Bron: Dialectwârkgroep Heerde/Waopmvelde (2004), Nieje Heerder Woordnboek, Heerde. |
|
schaar , schàèr
, schaar , Vur veul dinge héd'de 'n schàèr nóddeg, vur'rew naogel, vur drûijkes èn nog wa. Voor veel dingen heb je 'n schaar nodig, voor je nagels, voor draadjes en van alles. Bron: Hendriks, W. (2005), Nittersels Wóórdenbuukske. Dialect van de Acht Zaligheden, Almere |
|
schaar , schere , zelfstandig naamwoord
, de 1. schaar (waarmee men knipt) 2. ploegschaar, kouter 3. hetz. als scheermesstomp 4. het verband van keerstokken Bron: Bloemhoff, H., J. Withaar, A. Bloemhoff en T. Bontekoe (2005), Stellingwarfs-Nederlands Verklarend Handwoordenboek (SNVH), Berkoop/Oldeberkoop: Stichting Stellingwarver Schrieversronte. |
|
schaar , schaer , zelfstandig naamwoord
, schaere , schaertie , [O] schaar (jongensspel); Vaste schaer Kinderspel (al spelende maken de kinderen een sliert) Bron: Werkgroep Dialecten Hoeksche Waard (2006), Hoekschewaards woordenboek, Klaaswaal. |
|
schaar , schaer , zelfstandig naamwoord
, schaere , schaertie , 1. ploegschaar 2. schaar; Die heb nog meer laeke voor de schaer Die heeft nog volop werk Bron: Werkgroep Dialecten Hoeksche Waard (2006), Hoekschewaards woordenboek, Klaaswaal. |
|
schaar , sjers , zelfstandig naamwoord, vrouwelijk
, - , - , personen , (groot aantal personen) sjers VB: Mêt de vastelaovend heb v'r ôs mêt 'n gaanse sjers verklejd. Bron: Jaspars, G. en H. Fiévez (2006-2008), Woordenboek van het Gronsvelds, Gronsveld/Ryckholt |
|
schaar , sjier , zelfstandig naamwoord, vrouwelijk
, sjiere/sjäore , sjierke/sjäorke , schaar , VB: 'n sjier vuur 'n hek te sjère neum v'r 'n toénsjier.; duiven (bekkenbouw bij duiven) sjier VB: De sjier bié 'n rejsdoûf kênt neet kort genôg biéèin sjtoën.; sjäor boor (bep. boor) sjäor (vero.) VB: E sjäor ês e boer vuur 't loëk dat m'r mêt 'nnen èver gemak hèt, groeter te mäoke; sjäor ploeg (deel van een ploeg) sjäor VB De sjäor ês 'nnen iézere peunt, zit oonder 't koüter en sjnyt de groond van oonder los; ploegschaar (deel van een ploegschaar) sjäor; sjaor vleug (van stoffen) sjaor VB: De sjaor van 't sjtof ês aof, 't begênt lielik te bleenke. Bron: Jaspars, G. en H. Fiévez (2006-2008), Woordenboek van het Gronsvelds, Gronsveld/Ryckholt |
|
schaar , [slot] , scherke
, slot op venster Bron: Bergh, N. van den, e.a. (2007), Um nie te vergeete. Schaijks dialectboekje, Schaijk. |
|
schaar , schiejer
, schaar Bron: Bergh, N. van den, e.a. (2007), Um nie te vergeete. Schaijks dialectboekje, Schaijk. |
|
schaar , schaar
, schram. Bron: Luysterburg, J. e.a. (2007), Dialecten in het Zuidkwartier. Hoogerheide, Ossendrecht, Putte, Woensdrecht, Heemkundekring Het Zuidkwartier. |
|
schaar , schèèr
, schaar. Bron: Luysterburg, J. e.a. (2007), Dialecten in het Zuidkwartier. Hoogerheide, Ossendrecht, Putte, Woensdrecht, Heemkundekring Het Zuidkwartier. |
|
schaar , scherreke
, schaartje. Bron: Luysterburg, J. e.a. (2007), Dialecten in het Zuidkwartier. Hoogerheide, Ossendrecht, Putte, Woensdrecht, Heemkundekring Het Zuidkwartier. |
|
schaar , skaere , zelfstandig naamwoord
, schare, menigte. Bron: Kraijer, M., H. Mulder, D. Visscher en Ph. Bloemhoff (2009), Op zien Zwols: Woordenboek van de Zwolse Taal, Kampen: IJsselacademie |
|
schaar , skere , zelfstandig naamwoord
, schaar. Bron: Kraijer, M., H. Mulder, D. Visscher en Ph. Bloemhoff (2009), Op zien Zwols: Woordenboek van de Zwolse Taal, Kampen: IJsselacademie |
|
schaar , schèèr
, schaar , tuinschèèr, snoeischèèr, naaischèèr- Bron: Melis, A. van (2011) Bikse Praot. Prinsenbeeks Dialectwoordenboek. Prinsenbeek: Heemkundekring ‘Op de Beek’ |
|
schaar , schêr , scheer
, schaar Bron: Laat, G. de (2011), Zoo prôte wèij in Nuejne mi mekaâr, Nuenen |
|
schaar , schaar
, stuk grasland benodigd voor een vaars, koe, paard of twee kalveren. Bron: Scholtmeijer, H. (2011), Veluws handwoordenboek, Almere. |
|
schaar , schere , scheer
, schaar. Bron: Scholtmeijer, H. (2011), Veluws handwoordenboek, Almere. |
|
schaar , schéér, scheer , skeer, skèèjer , zelfstandig naamwoord
, schaar (Eindhoven en Kempenland; Tilburg en Midden-Brabant); skeer, skèèjer; schaar (Helmond en Peelland; Den Bosch en Meierij) Bron: Swanenberg, A.P.C. (2011), Brabants-Nederlands: Nederlands-Brabants: Handwoordenboek, Someren |
|
schaar , sjieër , vrouwelijk
, sjieëre , sjieërke , schaar Bron: Tonnaer, M. en Har Sniekers (eindred.), (2012), Thoears Woeardebook, Thorn |
|
schaar , [kouter] , sjaar , vrouwelijk
, snijmes van een ploeg, kouter Bron: Tonnaer, M. en Har Sniekers (eindred.), (2012), Thoears Woeardebook, Thorn |
|
schaar , sjiër , zelfstandig naamwoord
, sjiëre , sjiërke , schaar Bron: Janssen, L. (2013), Limburgs Woordenboek Heels-Nederlands, Heel. |
|
schaar , schieër , zelfstandig naamwoord, vrouwelijk
, schieëre , schieërke , schaar, steunbalk (gebint) Bron: Feijen, Jan (2013), Zoeë Kalle Vae - Weertlands woordenboek, Weerd. |
|
schaar , schaor , zelfstandig naamwoord, vrouwelijk
, schaore , (Nederweerts) haal gras (met zeis), één Bron: Feijen, Jan (2013), Zoeë Kalle Vae - Weertlands woordenboek, Weerd. |
|
schaar , schèèr , zelfstandig naamwoord
, schèère , schèrke , "schaar; Pierre van Beek – Bij het gezegde ""Ziezo, zeej de Fraansman en hij bedoelde 'n schèr (schaar)"" hebben we te doen met een aardig gevonden woordspeling door gelijkheid van klank. Men moet namelijk weten, dat het Franse woord voor schaar luidt: ""ciseaux"", dat als ""siezo"" wordt uitgesproken. (Tilburgse taalplastiek 6 Nieuwe Tilburgse Courant – zaterdag 11 maart 1950); Pierre van Beek – …van de kleermaker kon men wel horen, dat hij goed ""dur het oog van de schèr (schaar)"" haalde, waarmede hij dan beschuldigd werd van het achterhouden van overgeschoten stof, waaruit hij in opdracht een costuum gemaakt had. (Tilburgse taalplastiek 11 Nieuwe Tilburgse Courant – maandag 17 april 1950); WBD kapgebint: twee schuine balken die elkaar in de nok ontmoeten; WBD schèèrbêen - keper v.h.kapgebint (elk van de twee schuinstaande, elkaar in het nokpunt v.h. dak ontmoetende balken v.h. kapgebint); WBD schèère - de beide beenderen v.d. onderkaak v.e.paard; WBD vurschèèr, (Hasselt:) 'vurschaor' - voorschaar (van een ploeg); WBD 'schéér' (II:1044), ' schérk?' - weversschaar; WBD 'schèèr' (II:1111) - schaar; ook 'schijr', of 'knip' (kindertaal); A.A. Weijnen; Onderzoek dialectgrenzen in Noord-Brabant (1937) - schèèr (krt.2l); A.P. de Bont - Dialekt van Kempenland - 1958 e.v. - ; zelfstandig naamwoord vr.'scheer' - 1) schaar; 2) de beide beenderen v.h.kinnebakken; 3) grote mond. II (weverst.) schering. III - scheergebint. Antw. SCHÈÈR zelfstandig naamwoord v.- schaar, fr. ciseau; schèrke - verkleinwoord van 'schèèr'; met vocaalkrimping; schaartje; R.J. 'moet ik oew scherke nie slèpen?'" Bron: Sterenborg, W. en E. Schilders (2014), Woordenboek van de Tilburgse Taal (WTT), Tilburg: Stichting Cultureel Brabant |
|
schaar , schie~r
, schie~re , schie~rke , schaar Bron: Arts, Jan (2015), Brónsgreun Bukske, Editie Veldes dialek, Velden. + |