Woord: rins
|
rins , rens , rins
, zerp, eenigszins scherp, niet zuur. Bron: Panken, P.N. (1850) Kempensch taaleigen, Idioticon I, A-Z, Idioticon II, H-Z, red. Johan Biemans, 2010, Bergeijk. |
|
rins , rens
, (bijvoeglijk naamwoord) = zacht zuur, van dranken gezegd. Vgl. tamper. (v. Dale: rijnsch, rensch, rinsch = zuurachtig, een weinig scherp.) Bron: Molema, H. (1895), Woordenboek der Groningsche Volkstaal in de 19e eeuw (handschrift met aanvullingen op gedrukte editie uit 1887) |
|
rins , rìns , rens , [bijvoeglijk naamwoord]
, ook: rèns (Westerkwartier) =1 ranzig. Bòtter is n beetje rèns (dV), naast raanzeg.; 2 tamper, zacht zuur.; 3 wrang (van verschaalde wijn). Bron: K. Ter Laan (1952), Nieuw Groninger woordenboek, 2e druk (herdruk 1989), Groningen |
|
rins , rins
, ook rings, zuur. Bron: Zegers, A. (1999), Het dialect van het land van Ravenstein, in het bijzonder van Uden en Zeeland, Uden. |
|
rins , rins , bijvoeglijk naamwoord
, rans Bron: Feijen, Jan (2013), Zoeë Kalle Vae - Weertlands woordenboek, Weerd. |