Woord: riek
riek , riek , mannelijk
, mestvork. Bron: Panken, P.N. (1850) Kempensch taaleigen, Idioticon I, A-Z, Idioticon II, H-Z, red. Johan Biemans, 2010, Bergeijk. |
riek , riek*
, (bl. 557): deze zegswijs ook elders. Bron: Ganderheyden, A.A. (1897), Groningana – Supplement op H. Molema’s Woordenboek der Groningsche Volkstaal, Groningen (reprint 1985) |
riek , riek
, mestvork; griep. (Wdb. XIII, 108). Bron: Beets, A. (1927), ‘Utrechtsche Volkswoorden en Volksgezegden’, in: Driemaandelijksche bladen 22, 1, 1-30, 73-84. Groningen |
riek , reek
, riek. Bron: Daelen-Meuter, Jos. van (ca. 1937), Venloos waordebook, ongepubliceerd typoscript, Venlo. |
Riek , Riek , [eigennaam]
, mansnaam. Geslachtsnaam Rieks, Riekens. || Rieke Bron: K. Ter Laan (1952), Nieuw Groninger woordenboek, 2e druk (herdruk 1989), Groningen |
Riek , Riek , [eigennaam]
, zie: Rikoa. Bron: K. Ter Laan (1952), Nieuw Groninger woordenboek, 2e druk (herdruk 1989), Groningen |
riek , riek , zelfstandig naamwoord, onzijdig
, perzikkruid Bron: Schönfeld Wichers, K.D. (1959), Woordenboek van het Rijssens dialect, herdruk 1996, z.pl. |
riek , riêk , mannelijk
, riek. Bron: Kerkhoff, Chris (1970 ev), Dialectwoordenlijst van het Land van Cuijk, Cuijk |
riek , rie:k
, riek; riekske, vork om mee te eten. Bron: Crompvoets, H. en J. van Schijndel (1991), Mééls Woordeboe:k. Meijel: Medelo. |
riek , riek , zelfstandig naamwoord
, riek. Zegswijzen: 1. Zò kaod as ’ne riek. Heel erg boos. 2. Zeik op ’ne riek. Flauwe kul. 3. Hij is meej ginne riek te voejere. Hij is in een rothumeur. Bron: Naaijkens, J. (1992), Dè’s Biks – Verklarende Dialectwoordenlijst, Hilvarenbeek |
riek , riek , rieke , 0
, (Zuidwest-Drenthe, zuid). Ook rieke = vork Een rieke mellestangels in het hokke, aans kregen ze niks (Zdw) Bron: Kocks, G.H. (1996-1997), Woordenboek van de Drentse Dialecten (WDD), Assen: Van Gorcum |
riek , riék
, drietandige vork, mestvork. Bron: Zegers, A. (1999), Het dialect van het land van Ravenstein, in het bijzonder van Uden en Zeeland, Uden. |
riek , rieke , zelfstandig naamwoord
, riek, landbouwwerktuig (Kamperveen) Bron: Fien, A., Ph.C.G.M. Bloemhoff-de Bruijn en J. Gunnink (2000), Woordenboek van de Kamper Taal, Kampen |
riek , riek , zelfstandig naamwoord
, spr: zie: kwaod zèn. Bron: Verschuren, Frans (2000), Tètte-leurs Woordeboek. Zèège n'èn Schrijve meej plotjes, Etten-Leur. |
riek , rèèk
, hooihark , Meej 'n rèèk schaorde ze't hóój, wa óp rûiters of óppers moes, bè mekaore. Met een hooihark harkten ze het hooi, wat op ruiters of oppers moest, bij elkaar. Bron: Hendriks, W. (2005), Nittersels Wóórdenbuukske. Dialect van de Acht Zaligheden, Almere |
riek , riek
, riek , Ammel zéijk óp ne riek; gier óp 'n bats. Allemaal zeik op een riek, gier op een bats. Allemaal onzin, poeha, kouwe drukte, vergeefse moeite. Bron: Hendriks, W. (2005), Nittersels Wóórdenbuukske. Dialect van de Acht Zaligheden, Almere |
riek , riekie , uitdrukking
, Op ’t riekie delleve Zittend aardappelen delven en tegelijkertijd rapen Bron: Werkgroep Dialecten Hoeksche Waard (2006), Hoekschewaards woordenboek, Klaaswaal. |
riek , reek , zelfstandig naamwoord, mannelijk
, reeke , reekske , riek , VB: 'Pas op, dalik sjtëk ich dich mêt de reek ién d'n pry', këkde de boer tiënge 't menneke dat aon de kiëse zaot. Zw: gezegd als iemand vraagt: "Wat wörd dat?': Es 't sjplit wörd 't 'nne reek. rëk hark (m.) (-e, -ske) VB: Ich trooj mich dao op dè rëk en ich krèg mich de sjtiël op m'n herses. Bron: Jaspars, G. en H. Fiévez (2006-2008), Woordenboek van het Gronsvelds, Gronsveld/Ryckholt |
riek , riêjk
, riek Bron: Laat, G. de (2011), Zoo prôte wèij in Nuejne mi mekaâr, Nuenen |
riek , riek , rèèk , zelfstandig naamwoord
, ijzeren mestvork (Den Bosch en Meierij; Eindhoven en Kempenland; Helmond en Peelland; West-Brabant); rèèk; hooihark (Eindhoven en Kempenland; Helmond en Peelland) Bron: Swanenberg, A.P.C. (2011), Brabants-Nederlands: Nederlands-Brabants: Handwoordenboek, Someren |
riek , reek , mannelijk
, reke , reekske , riek Bron: Tonnaer, M. en Har Sniekers (eindred.), (2012), Thoears Woeardebook, Thorn |
riek , raêk , raek , zelfstandig naamwoord
, raeke , raekske , hark (Duits: Rechen; Engels: rake) Bron: Janssen, L. (2013), Limburgs Woordenboek Heels-Nederlands, Heel. |
riek , reek , zelfstandig naamwoord
, reke , reekske , riek Bron: Janssen, L. (2013), Limburgs Woordenboek Heels-Nederlands, Heel. |
riek , raek , zelfstandig naamwoord, mannelijk
, raeke/reêke/rikskes , raekske/reekske , hooihark, houten, schietboom (schutterij); reek riek; rikske (verkleinwoord) (Nederweerts, Ospels) vork Bron: Feijen, Jan (2013), Zoeë Kalle Vae - Weertlands woordenboek, Weerd. |
riek , riek , zelfstandig naamwoord
, riekske , mest- of hooivork; WBD mestriek, ook genoemd 'riek'; MP gez. Meej ginnen riek te voejere zèèn. (Van kwaadheid niet willen eten.); MP gez. Ammòl zèèk óp ene riek; Kees en Bart - in Tilburgsche Post 1922-193? - Meej ginnen riek te voejere; Cees Robben – Ge lôôpt er mee ginne riek deur... [van een degelijk kledingstuk; onverslijtbaar]; Lechim - ...onze Paa die is van giestere aaf/meej ginne riek te voeiere. (Lechim; ps. v. Michel van de Ven; ongedateerd knipsel 1960-1980; uit: Gedaon meej et goej lèève); Mandos - Brabantse Spreekwoorden - 2003 - et trèkt erop as zèèk óp ene riek ('47) - het lijkt nergens op; WNT RIEK l) In den landbouw: vork met drie (somtijds vier of ook twee) hetzij ronde hetzij platte tanden, voor verschillende doeleinden. J.H. Hoeufft, Proeve van Bredaasch Taal-eigen (1836) - RIEK, eene hooivork óf mestvork; Kiliaan: = furca tridens, ter onderscheiding van een 'gaffel', die tweetandig is. A.P. de Bont - Dialekt van Kempenland - 1958 e.v. - ri.ik, znw.m. riek; Cornelissen & Vervliet - Idioticon van het Antwerpsch dialect - 1899 - RIEK znw.m, niet v. - drie- of viertandige vork. Jan Naaijkens - Dès Biks (1992) - riek zelfstandig naamwoord - riek Bron: Sterenborg, W. en E. Schilders (2014), Woordenboek van de Tilburgse Taal (WTT), Tilburg: Stichting Cultureel Brabant |
riek , raek
, raeke , rikske , riek Bron: Arts, Jan (2015), Brónsgreun Bukske, Editie Veldes dialek, Velden. + |