Woord: ijver
|
ijver , ijver , zelfstandig naamwoord, mannelijk
, Daarnaast iever. Zie de wdbb. Evenzo ieverig, enz. || Hij is vol iever. Wat ben-je ieverig. – De vorm iever is ook elders gebruikelijk. – Vgl. ijverigheid. Bron: Boekenoogen, G.J. (1897), De Zaanse Volkstaal. Deel II: Zaans Idioticon - Aanvullingen. Zaandijk (herdruk 1971) |
|
ijver , iever
, ijver. Bron: Daelen-Meuter, Jos. van (ca. 1937), Venloos waordebook, ongepubliceerd typoscript, Venlo. |
|
ijver , iiver
, ijver Bron: Jonker, L. & H.G. van Grol (z.j., ca 1940), Woordenboek dialect van Vriezenveen |
|
ijver , iever , [zelfstandig naamwoord]
, ijver. || ieverg; ievern Bron: K. Ter Laan (1952), Nieuw Groninger woordenboek, 2e druk (herdruk 1989), Groningen |
|
ijver , iefer , mannelijk
, ijver. Bron: Schelberg, P.J.G. (1986), Woordenboek van het Sittards dialect, Amsterdam |
|
ijver , iever , ijver , 0
, Ook ijver = ijver Hai is ain en aal iever (Eco), Hij zit vol iever (Dwi), Wat een iever um zo vro op te staon (Sle), Hij het aal zien iever der an daon hij heeft er ijverig en serieus aan gewerkt (Row), Aan ijver mankeerde het neit, toch kon e neit best metkommen op school (Erf) Bron: Kocks, G.H. (1996-1997), Woordenboek van de Drentse Dialecten (WDD), Assen: Van Gorcum |
|
ijver , iever
, ijver. Bron: Zegers, A. (1999), Het dialect van het land van Ravenstein, in het bijzonder van Uden en Zeeland, Uden. |
|
ijver , iever , zelfstandig naamwoord
, de; 1. het met ijver, vlijt een taak, karwei uitvoeren 2. zie ieverig Bron: Bloemhoff, H., J. Withaar, A. Bloemhoff en T. Bontekoe (2005), Stellingwarfs-Nederlands Verklarend Handwoordenboek (SNVH), Berkoop/Oldeberkoop: Stichting Stellingwarver Schrieversronte. |
|
ijver , iéfer , zelfstandig naamwoord, mannelijk
, - , - , ijver , VB: Es te noé 'ns get mie iéfer hebs, krys te oüch bëter peunte.; vlijt ijver; iéfer Bron: Jaspars, G. en H. Fiévez (2006-2008), Woordenboek van het Gronsvelds, Gronsveld/Ryckholt |
|
ijver , íéver
, ijver Bron: Bergh, N. van den, e.a. (2007), Um nie te vergeete. Schaijks dialectboekje, Schaijk. |
|
ijver , iever , zelfstandig naamwoord
, ijver. Zie ook: ieverigeid. Bron: Kraijer, M., H. Mulder, D. Visscher en Ph. Bloemhoff (2009), Op zien Zwols: Woordenboek van de Zwolse Taal, Kampen: IJsselacademie |
|
ijver , iefer , mannelijk
, ijver , Waat einen iefer! Bron: Tonnaer, M. en Har Sniekers (eindred.), (2012), Thoears Woeardebook, Thorn |
|
ijver , iefer
, ijver; dae verrèkdjese(n) iefer – die verdomde ijver, die persoon legt een bewonderenswaardige ijver aan de dag Bron: Janssen, L. (2013), Limburgs Woordenboek Heels-Nederlands, Heel. |
|
ijver , iêver , zelfstandig naamwoord, mannelijk
, ijver Bron: Feijen, Jan (2013), Zoeë Kalle Vae - Weertlands woordenboek, Weerd. |
|
ijver , iever , uuver , zelfstandig naamwoord
, B ijver; Cornelissen & Vervliet, Idioticon van het Antwerpsch 1899: IEVER zelfstandig naamwoord m. - ijver, Fr. zèle. veul iever hemmen.; uuver; Pierre van Beek - ijver; Pierre van Beek - den uuver is eraaf; WBD III.1.4:42 'ijver'= idem; – korte uu; – Door ronding ontstaan uit 'iever'. Zie Weijnen 'Vergelijkende klankleer v.d. Nederlandse dialecten', blz. 78. Jan Naaijkens - Dès Biks (1992) - uuvere - ijveren, aanmoedigen; C. Verhoeven - Herinneringen aan mijn moedertaal - 1978 - uver (of 'nuver') m. - geestdrift; vooral in de zegswijzen 'den (n)-uver is eraaf- het eerste enthousiasme is voorbij, en 'den uver is nie groo:t'. Misschien identiek met iever en ijver (nijver). A. Weijnen, Etymologisch dialectwoordenboek (1995) - uvere - aanmoedigen (Hilv.); WNT IJVER, iever - ijver, aandrift, aandrang Bron: Sterenborg, W. en E. Schilders (2014), Woordenboek van de Tilburgse Taal (WTT), Tilburg: Stichting Cultureel Brabant |
|
ijver , ie~fer
, ijver Bron: Arts, Jan (2015), Brónsgreun Bukske, Editie Veldes dialek, Velden. + |