Woord: gorgel
|
gorgel , górgel , mannelijk
, górgele , gorgel. Pak ’m bie ziene górgel en sjmiet ’m oppẹ sjtraot: pak hem bij zijn nek en zet hem buiten de deur. Bron: Schelberg, P.J.G. (1986), Woordenboek van het Sittards dialect, Amsterdam |
|
gorgel , gùrgel , golger
, gorgel. Bron: Zegers, A. (1999), Het dialect van het land van Ravenstein, in het bijzonder van Uden en Zeeland, Uden. |
|
gorgel , gorsje , zelfstandig naamwoord, onzijdig
, - , - , keel , strot; gorsje (fr. 'gorge') VB: Ich sjnapden 'm mêt ze gorsje.; 'nne bié ze gorsjke pakke kraag (iemand bij de kraag vatten) 'nne bié ze gorsje pakke (fr. 'gorge') Bron: Jaspars, G. en H. Fiévez (2006-2008), Woordenboek van het Gronsvelds, Gronsveld/Ryckholt |
|
gorgel , görgel , zelfstandig naamwoord
, 1. strottenhoofd; 2. keel, hals. Zie ook: als, kèle, kèlewinkel, strotte. Bron: Kraijer, M., H. Mulder, D. Visscher en Ph. Bloemhoff (2009), Op zien Zwols: Woordenboek van de Zwolse Taal, Kampen: IJsselacademie |
|
gorgel , gäörgel , zelfstandig naamwoord, mannelijk
, (Nederweerts, Ospels) keel Bron: Feijen, Jan (2013), Zoeë Kalle Vae - Weertlands woordenboek, Weerd. |
|
gorgel , görgel , zelfstandig naamwoord
, Henk van Rijen – keel Bron: Sterenborg, W. en E. Schilders (2014), Woordenboek van de Tilburgse Taal (WTT), Tilburg: Stichting Cultureel Brabant |