Woord: gooien
|
gooien , gooje
, Goojen of Werpen. Bron: J.A.V.H. (18e eeuw), Haagsch Nederduitsch woorden-boekje. Den Haag: Johannes Mensert. Uitgegeven in: Kloeke, G.G. (1938), ‘Haagsche Volkstaal uit de Achttiende eeuw’, in: Tijdschrift voor Nederlandsche Taal- en Letterkunde 57, 15-56. |
|
gooien , gooien
, in: mit deuren gooien = deur of deuren met geweld dichtslaan, bv. uit drift; ’t goud op blijk gooien = het waschgoed op de bleek uitspreiden; de deur op slöt gooien = ’t slöt’r op gooien = deur in ’t slöt doun = de deur op slot doen; ’n klijd over toavel gooien, voor: uitspreiden. ’n brijf in de bus gooien; mit dobbels gooien = dobbelen. Bron: Molema, H. (1895), Woordenboek der Groningsche Volkstaal in de 19e eeuw (handschrift met aanvullingen op gedrukte editie uit 1887) |
|
gooien , gooien , zwak werkwoord
, vgl. vergooien en garldegooi. Bron: Boekenoogen, G.J. (1897), De Zaanse Volkstaal. Deel II: Zaans Idioticon - Aanvullingen. Zaandijk (herdruk 1971) |
|
gooien , goeëie
, gooien, werpen. Bron: Daelen-Meuter, Jos. van (ca. 1937), Venloos waordebook, ongepubliceerd typoscript, Venlo. |
|
gooien , gooien , [werkwoord]
, 1 werpen. Hai gooit hoge ogen = hij heeft een goede kans. ‘t Hogerop gooien = in beroep gaan, hai gooit ‘t op Laiworn. ‘t Goud op blaik gooien. ‘t Klaid over toavel gooien. Hai gooit ter n borrel tegen aan = hij drinkt een borrel tegen zijn verdriet, ergernis enz. n Aander gooit ‘t in ‘t laid = begint te zingen; 2 slaan. Mit deuren gooien. Ook: n deur open gooien; n deur op ‘t slöt gooien. Bron: K. Ter Laan (1952), Nieuw Groninger woordenboek, 2e druk (herdruk 1989), Groningen |
|
gooien , goojn , zwak werkwoord
, gooien Bron: Schönfeld Wichers, K.D. (1959), Woordenboek van het Rijssens dialect, herdruk 1996, z.pl. |
|
gooien , goei
, gooide Bron: Spek, J. van der (1981), Zoetermeers woordenboek, Zoetermeer. |
|
gooien , gooie , werkwoord
, in de zegswijze groen gooie, bouwland tot grasland maken – Swart gooie, grasland scheuren en tot bouwland maken. Bron: Pannekeet, J. (1984), Westfries Woordenboek, Wormerveer |
|
gooien , gósje
, gósjde, haet of is gegósj , gooien. Bron: Schelberg, P.J.G. (1986), Woordenboek van het Sittards dialect, Amsterdam |
|
gooien , gòjje
, gooien. Bron: Crompvoets, H. en J. van Schijndel (1991), Mééls Woordeboe:k. Meijel: Medelo. |
|
gooien , gooien , zwak werkwoord, (on)overgankelijk
, gooien, werpen Hij hef bie hum de glazen kapot gooid ingegooid (Bov), Zal ik oe ies gooien raken door iets naar iem. te gooien of afgooien bij een spel (Eli), Hij gooide nog even roet in het eten bedierf de zaak (Dwij), Hij gooide een bongel ien de appelboom, maar der kwamen gien appels (Ruw), Hij kan heeil wied gooien (Nor), Wel gooit daor geld in? wie steekt daar geld in? (Pdh), Zie hebt alles deur mekaar gooid in de war gebracht (Sle), Der met de pet naor gooien niet z’n best doen (Row) *Aj een hond wilt gooien, kuj altied wel een bongel vienden (Ruw) Bron: Kocks, G.H. (1996-1997), Woordenboek van de Drentse Dialecten (WDD), Assen: Van Gorcum |
|
gooien , gòjen
, gooien. (gòi, gòit, gòiden, gegòid). Bron: Zegers, A. (1999), Het dialect van het land van Ravenstein, in het bijzonder van Uden en Zeeland, Uden. |
|
gooien , gooien
, gooien. Die gooit met mien botten de proemen van de bomen ‘die maakt misbruik van mij’ Bron: Fien, A., Ph.C.G.M. Bloemhoff-de Bruijn en J. Gunnink (2000), Woordenboek van de Kamper Taal, Kampen |
|
gooien , gwooie , werkwoord
, spr: zie: gat. Bron: Verschuren, Frans (2000), Tètte-leurs Woordeboek. Zèège n'èn Schrijve meej plotjes, Etten-Leur. |
|
gooien , góójt
, gooit , Die góójt meej d'r gat miir um és dés’se meej d'r hand réécht zèt. Zij gooit met haar bips meer omver dan dat ze met haar handen recht zet. Onhandige vrouw, die nogal ruw omgaat met de inboedel. Verleden tijd góójde. Dieje klééne die góójde meej 'n bölleke krék teege munne kop, héij deej't nie vurspréés. Dat kind dat gooide met een balletje precies tegen mijn hoofd, het deed het niet expres. Bron: Hendriks, W. (2005), Nittersels Wóórdenbuukske. Dialect van de Acht Zaligheden, Almere |
|
gooien , goeje , werkwoord
, goejde, gegoejd , gooien , werpen (afw. vormen o.t.t.: dich guujs, hër guujt) Zw: Goej dich mer neet eweg: je bent van hetzelfde kaliber.; ién 't veerkant droét goeje deur (aan de deur zetten) ién 't veerkaant droét goeje (zie 'gooien'); bloets goeje bloot (zich bloot woelen) zich bloets goeje (zie'gooien') VB: Dêk 'm nog 'n ién, 't hèt zich weer bloets gegoejd.; zich d'rdoer goeje bloemetjes (de bloemetjes buiten zetten) zich d'rdoer goeje VB: Naodat 'r oét deens wäor koëme haw r zich 'ns d'rdoer gegoejd. Bron: Jaspars, G. en H. Fiévez (2006-2008), Woordenboek van het Gronsvelds, Gronsveld/Ryckholt |
|
gooien , gojje
, gooien, werpen Bron: Bergh, N. van den, e.a. (2007), Um nie te vergeete. Schaijks dialectboekje, Schaijk. |
|
gooien , gwôôje
, gooien Bron: Melis, A. van (2011) Bikse Praot. Prinsenbeeks Dialectwoordenboek. Prinsenbeek: Heemkundekring ‘Op de Beek’ |
|
gooien , gojje
, gooien , Mi klippels ónder de noote gojje. Met stokken walnoten van de notenboom gooien. , Dizze rómmel goj ik weg. Deze rommel gooi ik weg. Bron: Laat, G. de (2011), Zoo prôte wèij in Nuejne mi mekaâr, Nuenen |
|
gooien , goeaje
, goeatj, goeadje, gegoeadj , gooien Bron: Tonnaer, M. en Har Sniekers (eindred.), (2012), Thoears Woeardebook, Thorn |
|
gooien , goeëje , werkwoord
, goeëtj, goeëtjdje, gegoeëdj , gooien; get wied van zich aaf goeëje – iets achteloos wegwuiven, ter zijde schuiven, doen alsof iets voor de persoon in kwestie onbelangrijk is; de kop in de nak goeëje – zich verwaand gedragen Bron: Janssen, L. (2013), Limburgs Woordenboek Heels-Nederlands, Heel. |
|
gooien , gôoje , zwak werkwoord
, gooien; Mandos - Brabantse spreekwoorden (2003) - hij ha zóveul as ge meej bei oew haande in oew gat kunt gôoje (D'16) - hij had dus niets; de kunstgreep levert niets op; WBD góoje (II:1038) - gooien: inschieten v.d. weefspoel; ook: inschiete, schiete, inslaon, durslaon of slaon Bron: Sterenborg, W. en E. Schilders (2014), Woordenboek van de Tilburgse Taal (WTT), Tilburg: Stichting Cultureel Brabant |
|
gooien , goeëje
, goeëjde – gegoeëjd , gooien Bron: Arts, Jan (2015), Brónsgreun Bukske, Editie Veldes dialek, Velden. + |