Woord: eraf
|
eraf , draaf
, er af. Bron: Daelen-Meuter, Jos. van (ca. 1937), Venloos waordebook, ongepubliceerd typoscript, Venlo. |
|
eraf , derof , bijwoord
, er af, ook uitroep tegen schapen As de schaopen weer kwamen mit de schèuper, dan mussen ze weer naor heur eigen hokke. En dan zei een van de kiender: derof, derof, derof en dan gungen ze naor heur eigen kooie (Hol) Bron: Kocks, G.H. (1996-1997), Woordenboek van de Drentse Dialecten (WDD), Assen: Van Gorcum |
|
eraf , er af
, hij is ‘r af, hij is de kluts kwijt. Bron: Zegers, A. (1999), Het dialect van het land van Ravenstein, in het bijzonder van Uden en Zeeland, Uden. |
|
eraf , draof , bijwoord
, eraf , draof VB: Gaank van dè moer aof, dalik vêls te draof, Bron: Jaspars, G. en H. Fiévez (2006-2008), Woordenboek van het Gronsvelds, Gronsveld/Ryckholt |
|
eraf , eraf
, 1. eraf; 2. in eraf zén in de war zijn Bron: Laat, G. de (2011), Zoo prôte wèij in Nuejne mi mekaâr, Nuenen |