Woord: dek
|
dek , dek , onzijdig
, dek, deken. Bron: Gallée, J.H. (1895), Woordenboek van het Geldersch-Overijselsch Dialect, aanhangsel Twents |
|
dek , dekke , onzijdig
, dek, deken. Bron: Gallée, J.H. (1895). Woordenboek van het Geldersch-Overijselsch Dialect. Deventer: H.P. Ter Braak |
|
dek , dek
, Zegswijs: hij ’s ’n kerel an dek, eig.: hij is een echte zeeman; fig. = hij durft er wezen, hij staat zijn man, (en schertsend) ook met eten en drinken. Oostfriesch kerel up dek. Eigenlijk een zeemansterm. Bron: Molema, H. (1895), Woordenboek der Groningsche Volkstaal in de 19e eeuw (handschrift met aanvullingen op gedrukte editie uit 1887) |
|
dek , dek , onzijdig
, Stroo- of rietbedekking van een huis. Bron: Draaijer, W. (1896). Woordenboekje van het Deventersch Dialect. ’s-Gravenhage: Martinus Nijhoff |
|
dek , dek , onzijdig
, Stroo- en rietbedekking van een huis. Bron: Draaijer, W. (2e druk 1936), Woordenboekje van het Deventersch Dialect, Deventer: Kluwer. |
|
dek , deke , ,
, houten deksel, bedekking over het bun. Bron: Overdiep, G.S. (1949), Woordenboek van de Volkstaal van Katwijk aan Zee, Antwerpen |
|
dek , dek , zelfstandig naamwoord onzijdig
, 1 bedekking. De stumpers haren gain dek.; 2 ‘t dek van paard of koe; peerdek, koudek; Westerkwartier de dek.; 3 ‘t dek van een schip. Spr. Hai is n keerl aan dek = hij staat zijn man. Bron: K. Ter Laan (1952), Nieuw Groninger woordenboek, 2e druk (herdruk 1989), Groningen |
|
dek , dek , zelfstandig naamwoord
, Ook: 1. Gezamenlijke dekens. | Ik hew tekort dek. 2. Dekkleed voor ’n dier. | Die koe loupt nag mit ’n dek. 3. Bedekking van stro, molm e.d. | De iresse lègge onder dek. Zegswijze al lang al onder dek lègge, reeds lang begraven zijn. – Hande boven dek (en fluite bloive), gezegd tegen een vrijer die (te) handtastelijk wordt. Bron: Pannekeet, J. (1984), Westfries Woordenboek, Wormerveer |
|
dek , dekken
, rieten dak (zn.). Bron: Werkgroep Dialekt van het Cultuur Historisch Genootschap Raalte (1995), Nieuw Sallands Woordenboek, Raalte |
|
dek , dekkie
, koedeken. Bron: Werkgroep Dialekt van het Cultuur Historisch Genootschap Raalte (1995), Nieuw Sallands Woordenboek, Raalte |
|
dek , dek , 0
, dekken , 1. (planken) bodem Ik moet een nei dek op de waogen maoken (Gie), Het dek van de brogge (Dwi), De schipper luip op het dek scheepsdek (Eco), Alle hens an dek (Ros) 2. bedekking Dei weg lig een slecht dek op wegdek (Bov), Oenze kiender mussen mit disse kolde meer dek op hebben beddegoed (Ruw), Wij hebt de neimelkte koe mar een dek opdaon (Pdh), Der zit een mooi dek op het hoes dakbedekking (Eex), Op dei beitenbult lig een goud dek op is goed afgedekt (Eel) Bron: Kocks, G.H. (1996-1997), Woordenboek van de Drentse Dialecten (WDD), Assen: Van Gorcum |
|
dek , dek
, deksel. Bron: Zegers, A. (1999), Het dialect van het land van Ravenstein, in het bijzonder van Uden en Zeeland, Uden. |
|
dek , dek
, 1. dek; 2. Gunninks woordenlijst van 1908: deksel Bron: Fien, A., Ph.C.G.M. Bloemhoff-de Bruijn en J. Gunnink (2000), Woordenboek van de Kamper Taal, Kampen |
|
dek , dek
, dekens. Wat heb iej ’n bult dek aover. Bron: Dialectwârkgroep Heerde/Waopmvelde (2004), Nieje Heerder Woordnboek, Heerde. |
|
dek , dek , zelfstandig naamwoord
, et 1. dek, bedekkingslaag, bijv. van stro 2. dekens en lakens op een bed 3. matrasdek 4. dak 5. koedek, paardendek 6. rug van een koe 7. scheepsvloer, scheepszoldering Bron: Bloemhoff, H., J. Withaar, A. Bloemhoff en T. Bontekoe (2005), Stellingwarfs-Nederlands Verklarend Handwoordenboek (SNVH), Berkoop/Oldeberkoop: Stichting Stellingwarver Schrieversronte. |
|
dek , dêk , zelfstandig naamwoord, onzijdig
, dêkke , dêkske , afdekking , VB: 't dêk oppe miét ês dizze kier good gelök, dao rëngelt 't neet mie ién.; betonvloer (van een verdieping) dêk VB: De terf woerd op 't dêk gelaag vuur ze te laote druge.; dek VB: De boer haw 'n dêk op de sjtruumiét gelaag; dêkske kleedje VB: E sjoen dêkske oppe taofel. Bron: Jaspars, G. en H. Fiévez (2006-2008), Woordenboek van het Gronsvelds, Gronsveld/Ryckholt |
|
dek , dek
, dekens. Bron: Scholtmeijer, H. (2011), Veluws handwoordenboek, Almere. |
|
dek , dek , zelfstandig naamwoord
, deksel (Land van Cuijk) Bron: Swanenberg, A.P.C. (2011), Brabants-Nederlands: Nederlands-Brabants: Handwoordenboek, Someren |
|
dek , dek , zelfstandig naamwoord, vrouwelijk
, dekke/dékke , dekske/dékske , bedsteedeur, dekbed, deksel, verdiepingsvloer; luik; dék (Weerts (stadweerts), Buitenijen (kerkdorpen rondom stadskern)) deksel Bron: Feijen, Jan (2013), Zoeë Kalle Vae - Weertlands woordenboek, Weerd. |
|
dek , dék , dèk , bijwoord
, eerste vorm Weerts (stadweerts), Buitenijen (kerkdorpen rondom stadskern); tweede vorm Nederweerts, Ospels; vaak Bron: Feijen, Jan (2013), Zoeë Kalle Vae - Weertlands woordenboek, Weerd. |
|
dek , dèk , zelfstandig naamwoord
, dèkske , WBD (Hasselt) paardedeken (tegen de regen of als het paard zweet); dèkske; verkleinwoord; dekje; WBD onderzadel (vilten of kussenachtig geheel dat onder het paardezadel ligt) (Hasselts woord) Bron: Sterenborg, W. en E. Schilders (2014), Woordenboek van de Tilburgse Taal (WTT), Tilburg: Stichting Cultureel Brabant |