Woord: betamen
|
betamen , betoamen , [werkwoord]
, betamen. Zo wat betoamt tòch nait. Bron: K. Ter Laan (1952), Nieuw Groninger woordenboek, 2e druk (herdruk 1989), Groningen |
|
betamen , betaamm , zwak werkwoord
, betamen, ook wed. behoren Bron: Schönfeld Wichers, K.D. (1959), Woordenboek van het Rijssens dialect, herdruk 1996, z.pl. |
|
betamen , betaomen
, passen, behoren. da páást nie, dat hoort niet. Bron: Zegers, A. (1999), Het dialect van het land van Ravenstein, in het bijzonder van Uden en Zeeland, Uden. |
|
betamen , betamen
, betamen Bron: Fien, A., Ph.C.G.M. Bloemhoff-de Bruijn en J. Gunnink (2000), Woordenboek van de Kamper Taal, Kampen |
|
betamen , betuuëme , werkwoord
, betamen Bron: Feijen, Jan (2013), Zoeë Kalle Vae - Weertlands woordenboek, Weerd. |
|
betamen , betaome , zwak werkwoord
, betamen; B betaome - betòmde - betòmd; ook in tegenwoordige tijd vocaalkrimping: et betòmt Bron: Sterenborg, W. en E. Schilders (2014), Woordenboek van de Tilburgse Taal (WTT), Tilburg: Stichting Cultureel Brabant |