Winterswijk

11. En Hee zae: ne man hadde twee zöns.

12. D'n jungsten van den beiden zae teggen zien vader: Vader, gevvet mi-j dat deel van unze bezit wat mi-j tookump. En hee verdelen zien bezit onder aer (eur). (tussen aer beiden).

13. Een paar dage later maken d'n jungsten zönne alles te gelde en genk op reize nao een land wiet weg, waor 't e alles wat e hadde verdee an 'n laeven in ovverdaod.

14. Doo 't e alles d'r deur-edreejd hadde, kwam d'r ne slimmen hongersnood in dat land en hee begon gebrek te kriegene.

15. En hee genk d'r op oet en drong zik op bi-j ene van de börgers van dat land en den stuurden em 't veld in umme de varkene te heune.

16. En hee smachten nao de schellen dee de varkene vratten, maor gin mense gaf ze em.

17. Doo kwam e an 't naodenken en zae: Boovölle daghuurders van mien vader heb meer as zat te aetene en ik vergao van 'n honger.

18. Ik zal hengaon en nao mien vaoder gaon en zeggen: Ik hebbe ezundigd teggen d'n hemel en teggen oew,

19. ik bunne 't neet meer weerd dat ze mi-j oewen zönne neump; behandelt mi-j as ene van oewe knechte.

20. En hee stend op en genk waerumme nao zien vader. En doo zien vader em van wieten an zach kommen, schoot em 't gemood vol en kreeg e met em te doone. En hee genk em temeute en veel em umme d'n nakke.

21. En d'n zönne zae teggen em: Vader ik hebbe zundigd teggen d'n hemmel en teggen oew, ik bunne 't neet meer weerd dat ze mi-j oewen zönne neump.

22. Maor den vader zae teggen ziene slaven: Brenk gaw 't beste kleed en doot em dat an en doot em den rink an de hand en schone an de veute.

23. En haalt 't mestekalf en slacht 't em lao we fees hollen.

24. want mienen zönne was dood en is waer laevend en wi-j wazzen em kwiet en hee is waer evonnene. En zee begonnen fees te hollene.

25. Zienen oldsten zönne was op 't land en doo 't e kort bi-j hoes kwam, heurdene e dat t'r muziek was en d'r edanst worden.

26. En hee reep ene van de knechte bi-j zik en vroog em wat d'r te doone was.

27. Den zae teggen em: Oew breur is d'r waer en oew vader hef 't mestekalf laoten slachten ummedat hee em heelhoeds waer hef.

28. Maor hee worden gifteg en wol neet nao binnen hen. Doo kwam zien vader nao boeten hen en heel bi-j em an.

29. Maor hee antwaorden en zae: Kiek es an, boovölle jaor bun ik al bi-j oew in dens en nooit he'k edaone wat neet mog; maor nooit he-j mi-j een sikkeböksken egevvene, da'k met miene kammeräö fees kon hollen.

30. Maor noo den zönne van oew ekommene is, den oew bezit d'r deur ejach hef met sladden van wieve, heb i-j veur em 't mestekalf laoten slachten.

31. Maor hee zae teggen em: Jonge, i-j bunt altied bi-j mi-j en al 't miene is ok 't oewe.

32. Wi-j heb raeden umme fees te hollene en bli-j te wezzene want oew breur was dood en laevet waer en wi-j wazzen em kwiet en hee is waer-evonn'ne.

Free translation

Naast deze volgens het verzoek zo letterlijk mogelijk vertaling volgt hier ook een 'vrije versie', die interessant is omdat er nogal wat typische staande uitdrukkingen in vermeld zijn, die in sommige gevallen meer treffend zijn dan bij een strakke vertaling. De verteller is ± 70 jaar en landbouwer (in ruste) die zich veel bezighoudt met vertellen.....

En Jezus begon te vertellen:

D'r was is ne groten boer, ne scholte met twee jonges, lauwe zeggen Hendrik en Willem. Hee had natuurlijk ok ne grote boerderi'je, met völle vee en völle land en met de neudige meide en knechte. En op ne dag zea'n jongsten, Willem, teggen zien vader: Vader gef mi'j ut deel wat mi'j tookump, gewoon dat deel wat mi'j too zol vallen aj der neet meer wezzen zollen. Good, zea'n scholte. Ik word der ok neet jonger op, ik kan ut ok noo wal verdelen. En vader delen ton al zien bezit tussen de beide jonges, Hendrik en Willem. En neet zovölle later pakken de jongsten, Willem, zien hele spil bi'j mekare en trok der tussen oet. Hee reizen van hot naar haar en endelijke kwamme in 'n heel wiet land terechte en daor heffe zien hele spil der deur e'draeijt, jao, hee leaven der good van. I'j wet wal, ech duur doon, völle feest hollen met ne hoop leu umme zich hen. Och jao, at de leu in de gaten heb daj geld heb en zee markt daj ut ok wal oet wilt gevven, dan hej kammeröö genog. En ut duurden dan ok neet zo heel lange ton hadde alles op. Maor ton kwam daor in dat land ne groten hongersnood en hee begon gebrek te kriegen. D'r was neet völle eaten mear en watter nog was dat kostten völle geld en dat hadde neet mear. Nao völle moggen en miern kreeg hee wark bi'j eene van de börgers daor en wat mogge daor doon? Den kearl den stuurden um met de varkene ut veld in. Maor hee had zo'n honger dat hee geerne zienen boek vol wol eaten met den slobber dee de varkene te eaten kregen, maor gin mense gaf um dat.

En ton dache bi'j zich zelf: Potsauzend, de knechte van mien vader heb ut joo völle beater as ikke, dee heb mear as zat te eaten en ik zit hier te verhongern. Wej wa'k doo? Ik gao nao mien vader en zeg um: vader, ik wet ut wal, ik heb alles verkeerd edaone, ik heb der maor luk met de pette nao esmettene, ik zundigen teggenovver God en ok teggenovver ow en ik bun eig'lijk neet weard dat ze mi'j owwen zönne neumt. Maor mag ik hier neet as knech kommen?

En zo deete! Hee genk wear op hoes an, nao zien vader met ziene grote scholtenboerderi'je, met ut völle vee, met de grote heuke met rogge en de prachtige weiden en ut völle denstvolk. En ton zien vader um van de wiete an zag kommen schoot ut um op zien gemood. Hee kreeg zo'n warm en vol geveul in de hoed datte zienen zönne Willem temeute leep en um um'n nakke veel. Zo bli'j wazze dat Willem der wear was. En Willem zea: Vader ik bun neet weard da'k ow onder de ogen komme, ik mot mi'j schamen da'k wear hier waog te kommen. Maor den olden Scholte zea teggen de meide en de knechte: haal ut beste pak oet de kaste wa'k hebbe en trek um dat an. Doo um mien'n mooiste ring an de vingere en trek um ni'je schoone an. Slacht ut beste kalf oet'n stal en braod der good vleis van, haal un paar fleske wien oet'n kelder en wi'j hold der good feest van, want Willem was dood en noo isse wear leavend. En zo gebeurn ut. Zee helen un groot feest en iedereene hadde völle schik.

Maor net ton ut feest om zien volste an de gange was kwam Hendrik in hoes, den andern zönne. Den was achter in't veld in de buske an 't wark ewest en tonne korter bi'j thoes kwam heurn hee ze van wietten al zingen en lachen en hee vroog an eene van de knechte: Wat is dat hier veur spil? Wat is der toch in vredesnaame te doone hier? En den knech vertelden um ton dat Willem wear in hoes ekommene was en dat zien vader ut beste kalf had laoten slachten en datte un paar fleske wien oet'n kelder had laoten halen umdat Willem der wear was. Ton worden den Hendrik toch giftug en hee wol neet nao binnen. Ton kwam zien vader nao boeten hen en den vroog umme toch ok nao binnen te komm'ne. Ton begon Hendrik te foeterne: heb ik neet al z'n leaven edaone waj teggen mi'j zea'n? Heb ik ooit iets edaone waj neet hebben wollen? En nooit heb i'j mi'j ok maor iets egevvene da'k ok is feest kon hollen met miene kammeräö, nooit! En noo Willem wear in hoes ekomm'ne is noo kan in ins alles wear. Der kump wien oet'n kelder en der wordt ut beste kalf eslacht en noo is ut net of ut neet op kan. Ton zea'n olden Scholte: Hendrik, i'j bunt altied bi'j mi'j en alles wat ik hebbe is ut owwe en daor buwwe bli'j van en heb schik der van.... maor Willem was dood en noo isse wear leavend ewordene en wi'j wazzen um helemaol kwiet en noo hew um wear evonn'ne........

Karsmissen 1995.