Nieuwe-Tonge

11. In hie zei: iemand had twêê zeuns.

12. Den jongsten der van zei tot zun vâder: Vader, geef mien het dêêl van ons vermogen, dat mien toekomt. In hie verdêêlde het bezit onder der.

13. In un weinig dâgen lâter mâkende de jongste zeune alles te gelde in gieng op reis nââr een ver land, wââr un zun vermogen verkwistende in un leven van overdââd.

14. Toen nun der alles deurgebrocht had, kwam dur un zwâre hongersnôôd over dat land en hie begon gebrek te liejen.

15. In hie trok ter op uut in drong zun eige op an êên van de burgers van dat land in die stieren dum naar het veld om zun verkes te hoeden.

16. In hie begerende zun buuk te vullen mit te schellen, die de verkes aten, mar geen maans gaf zum.

17. Toen kreeg un bloew[?]d voor 't harte in zei: Hoeveul daggelders van mun vâder hâuwe brôôd in overvloew[?]d en ik komme hier om van dun honger.

18. Ik zal opstâ in nâ mun vâder gâ in tot zun zegge: Vader, ik hà gezondigd tegen dun hemel in vo joe.

19. Ik binne niê mêêr waerd je zeune te hiejten; stel mun geliek mit één vâ je errebeijers.

20. In hie stieng op kêrende nâ zun vâder vrom. In toen un nog vâre of was, zag zun vâder um in wier mit ontfermung bewoge. In hie gieng um al tegen, viel um om zun hals en kossen dun.

21. In de zeune zei tot um: Vâder, ik hà gezondigd tegen dun hemel in vo joe.

22. Mar de vâder zei tot zun slâven: Briengt vlug het beste klêêd hier en trekt het tum an in doewt um un rienge an zun hand in schoenen an zun voeten.

23. In hââlt het gemeste kalf in slacht het, in lâte wiele un fêêstmââl hâwe.

24. want mun zeune hier was dôôd in is weer levend geworre, hie was verlore en is gevonde. In ze begonne fêêst te vieren.

25. Zun oudste zeune was op het land in toen un duchte bie huus kwam hôrende hie meziek in dans.

26. In hie riep één van de knechts tot zun in vroeg, wat ter te doewen was.

27. Deze zei tegen zun: Je broer is gekomme in je vâder heit tet gemeste kalf lâte slachte, omdat hie um gezond en wel terug heit.

28. Mar hie wier bôos in wou nie nââr binne gà. Toen kwam zun vâder nà buten en drong bie zun ân.

29. Mar hie antwoordende in zei tegen zun vâder: Ziet, zoveul jââr bink al in je dienst in nôôit hak je gebod overtree, mar miên hei je nôôit un jonge geit gegeve om mit mun kammerââs fêêst te vieren.

30. Mar noe die zeune vâ je gekom is, die joe bezit opgemââkt hei mit slechte vrôlies, hei je voor diê ut gemeste kalf lâte slachte.

31. Mar hie zei tegen zun: Kind, joe bint altied bie mun in al het miende is het joewe.

32. Mu moste fiêstviere in vroluk weze, want je broer hier was dôôd in is levend geworre, hie was verlore in is gevonde.